Λίγο πριν τη συναυλία του στο Fuzz μας ξεναγεί στον δικό του μουσικό κόσμο, παρουσιάζοντας δέκα δίσκους που επέδρασαν καταλυτικά στη ζωή του

Λίγο πριν τη συναυλία του στο Fuzz μας ξεναγεί στον δικό του μουσικό κόσμο, παρουσιάζοντας δέκα δίσκους που επέδρασαν καταλυτικά στη ζωή του

Αραιές εμφανίσεις, χαμηλό προφίλ, τραγουδοποιία αλλά και μουσική για παραστάσεις, ο Κωνσταντίνος Βήτα μετά τους Στέρεο Νόβα διαγράφει τη δική του μοναδική και ιδιοσυγκρασιακή πορεία, που μετράει ήδη έξι άλμπουμ από το 1999 (το «Ένωση» μόλις κυκλοφόρησε) γεμάτα από φολκ μπαλάντες, ηλεκτρονικά τοπία, χορευτικούς ρυθμούς, από ηχοχρώματα (άλλωστε έχει σπουδάσει ζωγραφική), από μελαγχολική διάθεση κι από λέξεις που συναρμολογούνται μοναδικά για να αποτελέσουν σύγχρονη αστική ποίηση. Όπως σημειώνει ο ίδιος για τον πρόσφατο δίσκο του: «Ο τίτλος προέκυψε καθώς ταξίδευα με το τρένο. Σκέφτηκα τη λέξη “Ένωση” καθώς έβλεπα τους ανθρώπους γύρω μου να χάνονται στις σκέψεις τους, να συνομιλούν, να κοιμούνται, να κοιτάζουν έξω απ’ το παράθυρο. Όλοι έμοιαζαν ασύνδετοι, αλλά και ίδιοι κατά έναν περίεργο τρόπο». Στις 5 Φεβρουαρίου ο Κωνσταντίνος θα βρεθεί στη σκηνή του Fuzz για να παρουσιάσει ζωντανά το καινούργιο του άλμπουμ, μα και να μας θυμίσει σύγχρονες αστικές ιστορίες από την 25χρονη μουσική του διαδρομή, που είναι προσωπική, γοητευτική και κυρίως με καλλιτεχνικό υπόβαθρο. Ο ιδιαίτερος μουσικός του κόσμος αντικατοπτρίζεται εξάλλου και στις επιλογές για τους αγαπημένους του δίσκους αλλά και στα σχόλια που τους συνοδεύουν:

Hejira / Joni Mitchell (1976)

«Ίσως είναι το άλμπουμ που έχω αγοράσει έξι φορές γιατί έχει χιλιοπαιχτεί στο πικάπ μου. Είναι από τα άλμπουμ που μου μίλησαν στην ψυχή κι έρχεται πάντα κάθε φορά νούμερο 1 στα αγαπημένα μου. Μου αρέσει η απλότητα και η φιλοσοφία του. Είναι σαν τραγούδια απέραντης ευθείας, γεμάτα αναζήτηση και βαθιά συνείδηση».

Blonde on Blonde / Bob Dylan (1966)

«Κυλάει ακόμα στις φλέβες μου, είναι πίσω από τους ώμους μου».

Low / David Bowie (1977)

«Είναι η εφηβεία μου όλη, το θεωρώ από τα πιο περίεργα άλμπουμ που άκουσα ποτέ. Είναι το άλμπουμ που έπεσε από τον ουρανό».

Another Green World / Brian Eno (1975)

«Είναι σαν τα όνειρα. Έτσι όπως θέλεις να είναι ο κόσμος γύρω σου».

Hounds of Love / Kate Bush (1985)

«Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πώς φτιάχτηκε. Ξαφνικά ξυπνάνε όλα γύρω σου».

Gone to Earth / David Sylvian (1986)

«Με συντρόφευε όπου κι αν πήγα σε όλη τη δεκαετία του ’80. Διέσχισα την Ευρώπη μαζί του – απλά μαγευτικό».

Exit / Pat Martino (1977)

«Σαν η νύχτα να κόλλησε πάνω στα δάχτυλα αυτού του μαγικού κιθαρίστα της τζαζ. Ήταν από τους δίσκους που έμειναν μήνες πάνω στο πικάπ. Αστικό, βαθύ, και σκοτεινό μ’ έναν πολύ γλυκό τρόπο».

Drumming the Beating Heart / Eyeless in Gaza (1982)

«Όταν το άκουσα κατάλαβα ότι έρχεται μια μεγάλη περίεργη δεκαετία μπροστά μου. Έχει ένα ηχόχρωμα που δεν ακούστηκε ποτέ ξανά. Το θεωρώ μοναδικό».

Maximizing the Audience / Wim Mertens (1985)

«Θα έλεγα ότι είναι φτιαγμένο από την υγρασία και την αναγέννηση. Ο πιο βαθύς και ουσιαστικός μινιμαλισμός που άκουσα ποτέ».

Blues Run the Game / Jackson C. Frank (1965)

«Μου είχε φέρει το βινύλιο ένας ξάδερφός μου από τη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’70. Έχει ακόμα, παρ’ όλα τα χρόνια που πέρασαν, μια περίεργη οπτική και κάτι ακατανόητο και συνάμα απλό που μπορεί να σου αλλάξει τον κόσμο. Ένα βαθύ φολκ άλμπουμ».

* Ο Κωνσταντίνος Βήτα εμφανίζεται στο Fuzz, την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου.

Μάκης Μηλάτος