Συνέντευξη στην Ιωάννα Μπλάτσου    

Παίζει έξι ρόλους στους αριστοφανικούς «Όρνιθες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, παραγωγής του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Μια καλή αφορμή, για να μιλήσει στο ΠΟΝΤΙΚΙ-Art για τη δική του Νεφελοκοκκυγία, αλλά και την απότομη, και αναγκαία, προσγείωση στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Συνέντευξη στην Ιωάννα Μπλάτσου    

Παίζει έξι ρόλους στους αριστοφανικούς «Όρνιθες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, παραγωγής του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Μια καλή αφορμή, για να μιλήσει στο ΠΟΝΤΙΚΙ-Art για τη δική του Νεφελοκοκκυγία, αλλά και την απότομη, και αναγκαία, προσγείωση στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

 Η ουτοπία που αντιπροτείνει ο Αριστοφάνης είναι με τη μορφή ενός αρχαίου ποιήματος. Πόση ποίηση αντέχει η δύσκολη εποχή μας;

Ρωτάς έναν άνθρωπο που δεν έχει διαβάσει ποίηση, που δεν έχει συγκινηθεί ποτέ από κάποιο ποίημα. Αντί για ποίηση, λοιπόν, εγώ θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε πιο πολύ μουσική. Για να ανυψωθούμε, να αναστηθούμε ψυχικά. Ανάλογα, βέβαια, με τα μουσικά ακούσματα του καθενός. Ένας φίλος μου λυτρωνόταν με Καζαντζίδη.

Εσύ;

Με τους Puressence, οι οποίοι αρχικά μπορεί να με θλίβουν ή να με θυμώνουν. Το αμέσως επόμενο συναίσθημα, όμως, είναι η ευφορία της ανάτασης, της ζωής.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της δικής σου Ουτοπίας-Νεφελοκοκκυγίας;

Η συνθήκη της ουτοπίας είναι αυτοαναιρούμενη. Γιατί από τη στιγμή που «κατασκευάζεις» την ουτοπία σου, αυτομάτως ακυρώνεται, παύει να είναι ουτοπία αλλά πραγματικότητα. Εγώ ειδικά, που δεν είμαι ικανοποιημένος πουθενά και με τίποτα, ακόμα και να ζούσα μονίμως σε μια ουτοπία εξιδανικευμένη, πάλι θα βασανιζόμουν και θα ταλαιπωριόμουν. Ευτυχώς, οι ουτοπίες παραμένουν ουτοπίες –γι’ αυτό άλλωστε ονομάζονται έτσι- κι έτσι δεν έχω να αγχώνομαι και για αυτό το θέμα.

Ποια στοιχεία της σημερινής πολιτικής-κοινωνικής-οικονομικής συνθήκης ίπτανται ως τοξικό νέφος πάνω από τα κεφάλια μας και μας εμποδίζουν να «αναπνεύσουμε»;

Η ελληνική τηλεόραση. Αυτός είναι ο φορέας όλης της τοξικότητας που περιγράφεις. Όλο το λάθος είναι σε αυτό το καλώδιο της κεραίας. Αυτό το καλώδιο κάνει άσκημες τις ταράτσες μας και φέρνει μέσα στα σπίτια μας ό,τι σκουπίδι –πολλές φορές με ροζ αμπαλάρισμα- υπάρχει εκεί έξω. Τα περισσότερα τηλεοπτικά προϊόντα είναι σα ναρκωτικά. Διαλύουν και στρεβλώνουν την πραγματικότητα. Εγώ έχω εδώ και δύο χρόνια στο σπίτι μου μια τεράστια συσκευή τηλεόρασης αλλά χωρίς κεραία. Δεν αφήνω να μπει στο χώρο μου ούτε είδηση, ούτε ροζ πάνελ. Βλέπω επιλεκτικά ταινίες ή συνδέω τη συσκευή της τηλεόρασης με το λάπτοπ για να ακούω μουσική dolby surround.

Δεν φοβάσαι μήπως αυτή η αρνητική σου θέση για την τηλεόραση σε βάλει στη μαύρη λίστα των καναλιών και σου στερήσει κάποιες τηλεοπτικές προτάσεις;

Γιατί, πότε πιστεύεις ότι θα ξαναγίνει σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση που θα ξαναπληρώσει τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς του; Αφού, λοιπόν, τα σήριαλ δεν «παίζουν» πια, πιστεύεις θα μου έκαναν εμένα πρόταση να πω τις ειδήσεις ή να συμμετέχω σε κάποιο ροζ πάνελ; Αν και μου έγινε πρόταση για παρουσίαση ριάλιτι σόου αλλά είπα «όχι» πριν καν ακούσω ολόκληρη την πρόταση! Και για να επανέλθουμε στα τηλεοπτικά σήριαλ, πρέπει να τελειώνει επιτέλους ο μύθος ότι ένας ηθοποιός που παίζει σε κάποιο σήριαλ έχει  λύσει με μαγικό τρόπο το οικονομικό του πρόβλημα. Όχι. Περιμένει να πληρωθεί τα δεδουλευμένα του. Από αυτή τη δουλειά ζούμε και πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας, και μάλιστα με πολύ κόπο.

Σε μια εποχή που όλοι ζοριζόμαστε, εσύ πως αντιδράς στην υπάρχουσα πολιτική κατάσταση; Για παράδειγμα, ψήφισες στις εκλογές Μαΐου και Ιουνίου;

Δεν έχω ψηφίσει ποτέ. Ούτε στις πρόσφατες εκλογές. Αφενός, είχα πρόβα, αφετέρου δεν είχα λεφτά να πάω στη Ρόδο να ψηφίσω. Επίσης, περισσότερο γκρινιάζω για τα πράγματα, παρά κάνω κάτι για να τα αλλάξω. Επιπλέον, ξεχνώ εύκολα. Όλα αυτά σίγουρα δεν με καθιστούν καλό και υπεύθυνο πολίτη.

Αφού συνειδητοποιείς ότι πρέπει να κινητοποιηθείς εσύ για να αλλάξεις ό,τι δεν σου αρέσει, γιατί δεν αλλάζεις στάση;

Γιατί φοβάμαι. Φοβάμαι ότι είμαι πολύ «λίγος» μπροστά στην παντοδυναμία των μεγάλων συμφερόντων και διαπλοκών. Φοβάμαι ότι ο πάτος, που τώρα νομίζουμε ότι έχουμε πιάσει, θα πάει ακόμα πιο κάτω, θα έρθει περισσότερη φτώχεια και δυστυχία. Ελπίζω όλη αυτή η κατάσταση να ανακάμψει κάποια στιγμή, σύμφωνα με τις επιταγές του ρου της Ιστορίας. Μόνο ελπίζω αυτό να γίνει όσο ακόμα είμαι νέος και να μη με βρει στα γηρατειά μου να αναπολώ τα πολύ άθλιά νιάτα μου. 

INFO: ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ: 6/9 Πετρούπολη-Θέατρο Πέτρας, 8/9 Νέα Μάκρη, 10-11/9 Παπάγου-Δημοτικό Κηποθέατρο, 12-13/9 Πάτρα-Αρχαίο Ωδείο, 15/9 Αρχαίο Θέατρο Μεσσήνης, 16/9 Ελευσίνα-Παλαιό Ελαιουργείο, 17/9 Πειραιάς-Βεάκειο, 18-19/9 Ηλιούπολη-Δημοτικό Θέατρο Άλσους «Δ. Κιντής».