«Από το 2006 έως και σήμερα ακόμη, η κοινή γνώμη δηλητηριάζεται με μύθους και φήμες. Αυτό το υποβρύχιο που εντάσσεται σήμερα στη δύναμη της χώρας είναι το “υποβρύχιο που γέρνει”, το “πλωτό φέρετρο”, το “υποβρύχιο με πτερύγια”. Θα πρέπει πραγματικά να ντρέπονται όσοι καλλιέργησαν αυτή την συστηματική υπονόμευση μιας δημόσιας περιουσίας και ενός στρατηγικού -θα έλεγα ακριβέστερα- επιχειρησιακού πλεονεκτήματος των Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

[…] Εύχομαι σε εσάς και σε όλους τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς του Παπανικολής να ζήσετε μόνο συνθήκες ειρήνης, να μην τύχετε σε κρίσεις και ποτέ η χώρα μας να μην εμπλακεί σε πόλεμο. Είμαστε όμως έτοιμοι ακριβώς γιατί μόνον μέσα από ένα καλά εξοπλισμένο Πολεμικό Ναυτικό -και το ίδιο ισχύει και για τους άλλους κλάδους- αποκτά υπόσταση και νόημα το αμυντικό και αποτρεπτικό δόγμα που κωδικοποιεί και εκφράζει την Ελληνική Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας», επεσήμαινε στην ομιλία του ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος. Ήταν 21 Δεκεμβρίου 2010.

Στο Αιγαίο, πέρα από την διπλωματία και τις εκατέρωθεν δηλώσεις των εμπλεκόμενων κρατών Ελλάδας και Τουρκίας, διεξάγονται σιωπηρές ναυμαχίες, επακουμβήσεις και διάφορα τζαρτζαρίσματα επιφανείας και βυθού. Στο άτυπο αλλά ουσιαστικό παιχνίδι ισχύος στο πεδίο της μάχης, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα τέσσερα αόρατα υποβρύχια του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που είναι ίσως τα πιο κατασυκοφαντημένα όπλα του.

Συνήθως, ο Βενιζέλος τα λέει όλα -και τα λέει πολλά χρόνια πριν αυτά επιβεβαιωθούν από την πραγματικότητα, ενίοτε δυσάρεστα. Είναι δύσκολο μάλλον να ακούει και να καταλαβαίνει κανείς την σωστή στιγμή. Ευτυχώς στην προκειμένη περίπτωση το τίμημα το πλήρωσε -άδικα των αδικών- για μια ακόμα φορά, ο συνήθης ύποπτος, Ευάγγελος Βενιζέλος, που τόσο σκληρά και ανελέητα λοιδορήθηκε και κυνηγήθηκε για τα υποβρύχια που γέρνουν, για τα πλωτά φέρετρα για τα υποβρύχια με πτερύγια …

Και λέω «ευτυχώς», γιατί θα μπορούσε να το έχει πληρώσει η πατρίδα το τίμημα της ανευθυνότητας όλων εκείνων που από το 2006 διέσπειραν ανυπόστατες φήμες, ανεύθυνες και επικίνδυνες αθλιότητες, θλιβερές συνομωσιολογίες που ενέπλεκαν τον Βενιζέλο. Η ιστορία των άδικων επιθέσεων συνεχίστηκε ευδοκίμως και από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τις λίστες Λαγκάρντ, με την δυσώδη σκευωρία της Novartis, και την άθλια εξεταστική του 2013, με τους Συριζαίους να μαίνονται ενάντια στην «καταστροφική» για την εθνική άμυνα της χώρας, επιλογή των συγκεκριμένων υποβρύχιων. Είχαν, βλέπετε, ξεδιπλώσει το τριαξονικό αφήγημα επίθεσης εναντίον του Βενιζέλου: Υποβρύχια που γέρνουν – Λίστα Λαγκάρντ – Novartis. Πρόκειται για πάθος, για εξάρτηση, για εμμονή; Ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, είναι στρωμένος με Βενιζέλο!

Το ζήτημα πάντως δεν είναι να δικαιωθεί ο Βενιζέλος (μάλλον θα έχει σκυλοβαρεθεί να δικαιώνεται), αλλά να επισημανθεί η κακουργηματική ανευθυνότητα της Καραμανλικής Δεξιάς που αντάλλαξε αριστοτεχνικά την σκυτάλη της αθλιότητας με την Τσιπροκαμμένη Αριστερά και τις λοιπές συνιστώσες, στην αγαστή τους συνεργασία – τελικά εναντίον των εθνικών συμφερόντων.

Σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στο βυθό του Αιγαίου μαίνεται ένας βουβός πόλεμος, διεξάγονται ναυμαχίες εντυπώσεων στις οποίες πρωταγωνιστούν τα τέσσερα υποβρύχια-φέρετρα, τα τέσσερα υποβρύχια που γέρνουν τα τέσσερα αόρατα, υπερσύχρονα και αποτελεσματικότατα υποβρύχια που τιμούν την πατρίδα και υπάρχουν χάρη στην πολιτική διορατικότητα, σωφροσύνη και υπευθυνότητα που επέδειξε ο Ευάγγελος Βενιζέλος – ένας από τους πιο στοχοποιημένους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης.

Μια δημόσια συγγνώμη από τους γνωστούς επαγγελματίες συκοφάντες και υβριστές, δεν θα άλλαζε τα πράγματα ούτε την γνώμη μας γι όλους αυτούς, ωστόσο, ίσως πρόσθετε ένα μπάλωμα στην ασημαντότητά τους.