Μόνο ήσυχες δεν ήταν οι μέρες του Αυγούστου για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία: αντιθέτως οι εσωκομματικές διαμάχες κορυφώθηκαν , κάτι που φαίνεται να επέδρασε επιπλέον της πανδημίας στη σκέψη του Αλέξη Τσίπρα για νέα αναβολή του συνεδρίου, προκειμένου να δοθεί χρόνος να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Στόχος της διεξαγωγής του συνεδρίου άλλωστε ήταν να εκπέμψει σήμα ισχυροποίησης, διεύρυνσης προς το κέντρο και επανεκκίνησης, που θα του έδινε νέα ορμή στη μάχη διεκδίκησης της εξουσίας. 
Η εικόνα όμως που δίνει τους τελευταίους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και με μια πρόσκαιρη ανακωχή μετά τις αποκαλύψεις για Μιωνή και Καλογρίτσα, είναι εικόνα κατακερματισμού, και μάχης των εσωκομματικών μηχανισμών για την επικράτηση (πλέον όχι μόνο στο παρασκήνιο) και τον καθορισμό της φυσιογνωμίας του «νέου» ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, και εν τέλει αδυναμίας να ασκήσει αποτελεσματική αντιπολίτευση και να εκφράσει την κοινωνία.

Στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου η τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για την προστασία της πρώτης κατοικίας στάθηκε αφορμή για αναζωπύρωση του μετώπου Τσακαλώτου – προεδρικών, ενώ στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν τα ελληνοτουρκικά συνολικά και ειδικά η συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου για τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ.
Η σκλήρυνση της στάσης Τσίπρα με αφορμή την έξοδο του τουρκικού ερευνητικού «Oruc Reis» στη δυνητικά ελληνική υφαλοκρηπίδα νότια του Καστελλόριζου, αλλά και η στάση απέναντι στη συμφωνία για την ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ, «προκάλεσε» την κλιμάκωση των αντιδράσεων στο εσωτερικό της εσωκομματικής αντιπολίτευσης (53 και «κομματικοί»). Ήδη η πλευρά αυτή άφηνε αιχμές για «εθνικιστική» στροφή Τσίπρα από την πρώτη αναφορά του (μετά το τετ α τετ με Μητσοτάκη τον Ιούλιο) σε μία και μόνη διαφορά για την υφαλοκρηπίδα /ΑΟΖ και την προτροπή στον πρωθυπουργό για αποτροπή του «Oruc Reis», κατά το παράδειγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2018.

«Εκσυγχρονιστές» και «μαξιμαλιστές»
Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές Αυγούστου αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Commonality, που απηχεί τις απόψεις των 53, ανυπόγραφο κείμενο θετικά διακείμενο στη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου (στην οποία ο Τσίπρας άσκησε κριτική), που αποκήρυσσε τα «μαξιμαλιστικά» επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς και κατέτεινε σε διάλογο με την Τουρκία εφ’ όλης της ύλης (στο κείμενο γινόταν αναφορά σε «εκκρεμή ζητήματα» Ελλάδας – Τουρκίας και όχι μία και μόνη διαφορά, δηλαδή υφαλοκρηπίδα /ΑΟΖ). Την ίδια στιγμή μέσω του κειμένου γινόταν επίθεση σε κομμάτι της βάσης το οποίο επί της ουσίας χαρακτήριζε «εθνικιστικό», ενώ υπενθύμιζε στον Αλέξη Τσίπρα πως μετά τις εκλογές υπήρχε η δέσμευση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει ό,τι ο Μητσοτάκης στο Μακεδονικό (ασκώντας εμμέσως κριτική στον Τσίπρα ότι κάνει ακριβώς τα ίδια). Τέλος υπεισέρχεται και σε «νομικά» επιχειρήματα για την επήρεια του Καστελόριζου και για την ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου, (δεν είναι τόση ώστε να διαμορφώσει συνθήκες γειτνίασης μεταξύ της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ).

Το κείμενο περιείχε ουκ ολίγες αιχμές για τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο αν και αρχικώς αποδόθηκε στον Ευκλείδη Τσακαλώτο φάνηκε να ακολουθεί παρασκηνιακή κινητοποίηση για να αποσυνδεθεί από τον άτυπο ηγέτη των 53. 
Πάντως το κείμενο προκάλεσε τις αντιδράσεις προεδρικών (είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε των προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ και δη το παπανδρεϊκό) με τη διαμάχη και τις ανταλλαγές πυρών να «ξεφεύγουν» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ
Έντονο παρασκήνιο υπήρξε και προ της ψηφοφορίας στη Βουλή για τη συμφωνία της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ, καθώς ο Τσίπρας, αν και σε σχετικό άρθρο του «φωτογράφιζε» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει «παρών», λίγο έλειψε να στραφεί στο «όχι», ωθούμενος από τις εισηγήσεις σκληρών προεδρικών που υποστήριζαν ότι είναι η ευκαιρία για εσωκομματικό ξεκαθάρισμα και «χαμήλωμα» όσων τάσσονται υπέρ της συμφωνίας (53, «κομματικοί», «σημιτικοί»). 
Επικράτησε τελικώς η άποψη ότι τα ελληνοτουρκικά δεν είναι δυνατόν να αποτελούν εργαλείο εσωτερικών διευθετήσεων στο κόμμα, αντιθέτως θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί επαφή με τη στρατηγική της υπεύθυνης αντιπολίτευσης στα εθνικά, εκφράζοντας σαφώς τις αντιρρήσεις και την κριτική του, αλλά χωρίς υπερβολές που μπορεί να τον δυσκολέψουν στη συνέχεια. Έστω και αν το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να παρεκκλίνει ελαφρώς της γραμμής αυτής ανεβάζοντας τους αντιπολιτευτικούς τόνους από «πατριωτική» σκοπιά και επιχειρώντας να «πληρώσει» τον Μητσοτάκη με το ίδιο νόμισμα για την αντιπολιτευτική του τακτική στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, μετά τη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εποχή» στις αρχές Αυγούστου (προηγήθηκε κατά μια εβδομάδα από το κείμενο για τα ελληνοτουρκικά) όπου τοποθετούνταν και για τα θέματα της αναδιοργάνωσης και της φυσιογνωμίας του κόμματος, με αιχμές για την ηγεσία, επανήλθε με νέο κείμενό του στην «Αυγή της Κυριακής», στην εκπνοή του δύσκολου αυτού μήνα, με το στίγμα «ενωτικά και ριζοσπαστικά». 
Σε αυτό το κείμενο φαίνεται να επιχειρεί να αποτινάξει κατηγορίες «συντρόφων» ότι οι 53 επιχειρούν «να διαλύσουν» το κόμμα, ρίχνει «γέφυρες» στον Παύλο Πολάκη από τον οποίο δέχεται κριτική για το «μαξιλάρι» (το οποίο πάντως ο πρώην ΥΠΟΙΚ εξακολουθεί να υπερασπίζεται) και τάσσεται υπέρ της ενότητας, σε μια όμως ριζοσπαστική φυσιογνωμία. Αναγνωρίζει τη δυσκολία για ένα κόμμα πλειοψηφικό στη βάση «αρραγούς ιδεολογικής ενότητας» αλλά από εκεί και πέρα τονίζει: «δεν υιοθετώ βέβαια ούτε την παλιά κατάσταση του κόμματος πολιτικής ενότητας, που μας κόστισε είτε με το πλαδαρό κόμμα χωρίς ταυτότητα είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών». 

Στις αρχές Αυγούστου πάντως, ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα i-eidiseis.gr σημείωνε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία σήμερα, είτε μας αρέσει είτε όχι, καταλαμβάνει ηγεμονικά το πολιτικό φάσμα από τα αριστερά ώς το κέντρο. Την πολιτική γεωγραφία δηλαδή της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης».