Στην μάχη κατά του Covid-19 δίνονται επίσης πολλές, ταυτόχρονες μάχες εναντίον των προκαταλήψεων, των ιδεοληψιών και των εγκληματικών μικροσκοπιμοτήτων. Σε γενικές γραμμές, διεξάγεται και στις μέρες μας η διηνεκής πάλη της επιστήμης ενάντια στον σκοταδισμό. Η πιο θλιβερή στιγμή αυτών των περιφερικών μαχών είναι όταν οι άνθρωποι της επιστήμης και οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίας της, συγκεκριμένα στις υγειονομικές, τάσσονται με τον σκοταδισμό. Αυτό ακριβώς έγινε στο νοσοκομείο του Άγιου Ανδρέα στην Πάτρα αναδεικνύοντας ταυτόχρονα μιαν επικίνδυνη εκδοχή του συνδικαλισμού μέσα από την πιο διαστροφική υπεράσπιση του δικαιώματος που σκοτώνει τον συνάνθρωπό σου.

Δεν είναι αποδεκτό με καμιά λογική, ιατρικό και λοιπό υγειονομικό προσωπικό που εργάζεται σε νοσοκομείο να μην τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας στο όνομα της «ατομικής επιλογής». Η ξεκάθαρη και τίμια στάση θα ήταν, όσοι γιατροί στον δημόσιο τομέα δεν συμφωνούν για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους να εμβολιαστούν, να παραιτούνται των καθηκόντων τους. Το δικαίωμα επιφέρει ενίοτε και απώλειες για την υπεράσπισή του. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας βασίζεται στους κανόνες που θέτει η Πολιτεία και όχι η προσωπική άποψη του κάθε γιατρού ή υγειονομικού υπαλλήλου. Η Πολιτεία είναι υπεύθυνη για την υγεία των πολιτών και οι γιατροί για την τήρηση του όρκου τους.

Τέτοιες ενέργειες στρέφονται ευθέως κατά της ζωής των ασθενών και εκθέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο την υγεία των πολιτών με αποτέλεσμα την διάδοση της πανδημίας, την επιμήκυνση της καραντίνας και τις ολέθριες επιπτώσεις στην εθνική οικονομία. Πρέπει ο αυταρχισμός των μειοψηφιών και των τυφλών συντεχνιών να αντιμετωπιστεί όπως προβλέπουν οι νόμοι που υπάρχουν. Η Πολιτεία μπορεί να τους παύσει από τα καθήκοντά τους ή να τους θέσει σε καθεστώς αναγκαστικής αδείας (μη αμειβόμενης). Δεν θα καθόμαστε να συζητούμε την συνδικαλιστική άποψη του σωματείου των εργαζομένων για θέματα επιστημονικά που άπτονται της ευθύνης της Πολιτείας απέναντι στους πολίτες.

Πολύ άπλα και ξεκάθαρα.