Χθες στη συζήτηση για το νομοσχέδιο για την παιδεία, ο πρωθυπουργός της χώρας αναφέρθηκε και στο περίφημο ταξίδι της Ικαρίας και στον θόρυβο που ξέσπασε. Κύριος υποκινητής της κριτικής που δέχτηκε ο πρωθυπουργός, ήταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο ίδιος ο αρχηγός της ο οποίος είχε δικαιολογήσει πλήρως τον Πολάκη για ένα ιδιωτικό γεύμα – που μάλιστα ο «αψύς» φρόντισε προκλητικά να δημοσιοποιήσει. Και δεν είναι μόνο αυτό: το ίδιο ακριβώς είχε πράξει στην Πάτρα και ο κος Τσίπρας.

Εξάλλου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οργανώνει συστηματικά, σε κάθε ευκαιρία, μαζικές διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις και πορείες εν μέσω πανδημίας ενάντια στα απαγορευτικά μέτρα της Πολιτείας. Το πρόβλημα της Ικαρίας δεν είναι συμψηφιστικό με τα παραπάνω. Είναι ότι δεν υπήρξε καν. Είναι δημιούργημα μιας αντιπολίτευσης η οποία δεν έχει πλέον πολιτικό λόγο και προσπαθεί απεγνωσμένα να δημιουργεί κατηγορητήρια. 

Τα δυο μέτρα και δυο σταθμά δεν είναι κάτι καινούργιο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε η πολιτική υποκρισία του κάνει πια εντύπωση σε κανέναν. Αυτά είναι εμπεδωμένα πράγματα.  Ωστόσο, τι συνέβη με το ζήτημα της Ικαρίας; Κατηγορεί τον πρωθυπουργό για ταξίδι αναψυχής, κατηγορία που «αγόρασαν» και διάφοροι …δυσαρεστημένοι για τους δικούς τους λόγους οι οποίοι μάλιστα επανέλαβαν ότι η θεσμική επίσκεψη ενός πρωθυπουργού σε ακριτικά νησιά, είναι όντως ένα ταξίδι αναψυχής που κατέληξε σε ένα οργιαστικό ξεφάντωμα σε εξωτερικό χώρο το όποιο αποσιωπούν και τα πουλημένα ΜΜΕ. Δωρεάν υποστήριξη από πολιτικούς χώρους και φορείς που όμως έχουν υποστεί κανονικές διώξεις και πογκρόμ από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ  και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. 

Αυτή η εύκολη πλειοδοσία στο όνομα της αντικειμενικότητας και των ίσων αποστάσεων δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ ένα πλεονέκτημα. Και αυτό δεν είναι άλλο από το να ποντάρει ξανά τα ρέστα του στην απελπισία και στην καταστροφή των πολιτών – αυτή τη φορά από την πανδημία.  Ό,τι δεν μπορεί να εισπράξει πολιτικά, προσπαθεί να το εισπράξει από την πανδημία. Το 2014 ήταν οικονομικοί οι λόγοι και το 2021 υγειονομικοί. Και τότε έλεγε τρέλες και ασυναρτησίες και τώρα το ίδιο. Ωστόσο, και στις δυο φορές επένδυε  στρατηγικά όχι στις πολιτικές του αλλά στην απελπισία, στην καταστροφή, στην κούραση και την αδυναμία των πολιτών. 

Το να υποτιμά κανείς τόσο γρήγορα έναν αντίπαλο από τον όποιο έλαβε ένα σκληρότατο μάθημα, δεν είναι σοφό και μάλιστα με τόσο νωπές τις μνήμες…  Όσοι αισθάνονται ότι έχουν μείνει έξω από το παιχνίδι της εξουσίας, ας μην στρέφουν το βλέμμα τους στον πρωθυπουργό.  Αυτός το κέρδισε το παιχνίδι και μοιάζει να είναι κυρίαρχος των εξελίξεων – πολιτικά όχι συγκυριακά. Ας το στρέψουν στους εαυτούς τους κι όχι στα γεύματα του πρωθυπουργού ούτε στον δήθεν έλεγχο των ΜΜΕ.