Η τρικομματική κυβέρνηση συμπλήρωσε τις πρώτες εκατό «εύκολες μέρες», όπου η – εξουθενωμένη – κοινωνική ανοχή είναι δε­δομένη, καθώς και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευ­ση.

Η τρικομματική κυβέρνηση συμπλήρωσε τις πρώτες εκατό «εύκολες μέρες», όπου η – εξουθενωμένη – κοινωνική ανοχή είναι δε­δομένη, καθώς και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευ­ση. Το πλέον εντυπωσιακό αυτής της περιόδου είναι η πρωτοφανής ψυχραιμία που επέδειξαν οι κατά συρροή φορολογούμενοι – κι αυτό έχει την ιδιαίτερη αξία του, αν το συνδυάσει κανείς με την πλήρη αναντιστοιχία των προεκλογικών εξαγγελιών του συνόλου του πολιτικού μας συστήματος ότι δεν θα θιγούν για άλλη μια φορά τα χαμηλά εισοδήματα.
Είναι βέβαιο πλέον ότι η επιμονή των τροϊκανών σε συγκεκριμένες πολιτικές, που δεν είναι τίποτε άλλο από περικοπές μισθών, συντάξεων και αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, επιφέρει, αντί για ανάπτυξη, απελπισία και θέτει σε σοβαρότα­το κίνδυνο τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώ­ρας. Ωστόσο, ούτε οι ελληνικές εναλλασσόμενες κυβερνήσεις δείχνουν διατεθειμένες να προβούν στις αναγκαίες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες η χώρα έχει άμεση ανάγκη προκειμένου να πάρει μια ανάσα.
Δέσμια των ισχυρών κομματικών αγκυλώσεων και διαπλοκών του πολιτικού συστήματος, κρατά συνδικαλιστικές ισορροπίες και ο κάθε υπουργός φροντίζει να μην γίνει δυσάρεστος προτιμώντας να βγάλει… άλλος το φίδι από την τρύπα. Μόνο που το φίδι έχει βγει μόνο του και κυκλοφορεί επικίνδυνα ελεύθερο. Η χώρα μοιάζει να είναι παγιδευμένη και αυτό γίνεται φανερό από την παρούσα κοινοβου­λευτική σύνθεση και τον τρόπο που πολιτεύονται τα κόμματα.
Ο λαϊκισμός δίνει τη μεγάλη του κι επικίνδυνη για τη Δημοκρατία παράσταση. Κάθε μικρός ή με­γάλος κομματικός σχηματισμός θεωρεί ότι ήρθε η ώρα του και έτσι συνωστίζονται όλοι στα βουλευτι­κά έδρανα για το ποιος θα πρωτοπλειοδοτήσει στο χάος, στην καταστροφή, στην απελπισία του λαού, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση που έκανε την εμφάνισή της σε μια κοινωνία παραφουσκωμένη από παροχές μιας άλλης ασυδοσίας.
Ήδη γινόμαστε μάρτυρες πρωτοφανών δηλώσε­ων και επικινδύνων γεγονότων, τα οποία με μαθη­ματική ακρίβεια – μέσα στη γενικότερη απαξίωση της πολιτικής – πλήττουν ευθέως το δημοκρατικό πολίτευμα και τους θεσμούς του. Πολιτικοί (και ανι­στόρητοι) αρχηγοί επικαλούνται τη Βαϊμάρη, κομμα­τικά εξαμβλώματα στήνουν τραμπουκισμούς εντός της Βουλής, κομματικοί συνδικαλιστές εισβάλλουν στο Πεντάγωνο με κοινοβουλευτικούς εκπροσώ­πους κομμάτων να συντονίζουν τα γιουρούσια, θλι­βερά δείγματα του κομματικού συνδικαλισμού κά­νουν δηλώσεις στο πανελλήνιο για ρουκέτες στις ερπύστριες και καλούν σε καταλήψεις δημοσίων οργανισμών και κτηρίων…
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότη­τα, όπου οι κάθε λογής και ιδεολογίας θιασώτες της εκτροπής κραυγάζουν ασυνάρτητες αιτιάσεις αγανάκτησης και οργής, καταγγέλλοντας τη φαυ­λότητα του παρελθόντος – στην οποία στις περισ­σότερες περιπτώσεις υπήρξαν πρωταγωνιστές –, στέκει η συντεταγμένη πολιτεία, ναρκωμένη και απαθής, σα να δηλώνει την πλήρη αδυναμία της να αντιδράσει. Οι ακραίες εκδηλώσεις οργής, εί­τε έχουν το έμβλημα της Άκρας Δεξιάς είτε φέ­ρουν τα γνωστά πιστοποιητικά προοδευτικότητας που στην Ελλάδα κανείς τα προμηθεύεται από το περίπτερο της γειτονιάς του, έχουν το ίδιο αποτέ­λεσμα. Είτε μετατρέποντας τη Βουλή σε καφενείο του υποκόσμου είτε μπουκάροντας στο Πεντάγω­νο, αυτό που τίθεται σε αμφισβήτηση είναι το δη­μοκρατικό μας πολίτευμα.
Μια ακόμα εγκληματική πρακτική, η οποία ανα­δεικνύεται κατά στρεβλό τρόπο από διάφορα Μέσα Ενημέρωσης είναι όλη αυτή η γενικευμένη ονομα­τολογία: Λίστες, ονόματα, καταθέσεις, βίλες, ρά­βδοι χρυσού, off shore εταιρείες, συνθέτουν ένα σκηνικό αποσύνθεσης, στο οποίο μόνο σκουλήκια μπορούν να επιβιώσουν. Και εδώ η πολιτική ηγεσία καθώς και οι δικαστικές αρχές πρέπει να θέσουν στον έλεγχο της νομιμότητας κάθε χυδαιότητα και κυρίως να οδηγήσουν κάθε κατεργάρη στον πάγκο της Δικαιοσύνης μέσα από τις προβλεπόμενες δια­δικασίες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Απε­ναντίας, η εντύπωση που δημιουργείται για άλλη μια φορά στον πολίτη είναι η προσπάθεια συγκάλυ­ψης, το κουκούλωμα, η συναλλαγή.
Άμεσα και αποφασιστικά είναι ανάγκη να ξεκα­θαρίσει το τοπίο πριν η χώρα βρεθεί αντιμέτωπη με εκπλήξεις που θα κάνουν τους πολίτες να… νοσταλ­γούν τις μέρες της κρίσης και των περικοπών! Η Δη­μοκρατία που εδραιώθηκε στη χώρα μας είναι ό,τι πολυτιμότερο μας κληροδότησε η Μεταπολίτευση. Αυτή έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε και να μην την απαξιώνουμε ούτε με φουσκωτούς τραμπούκους ούτε με επαναστατικά γιαουρτώματα και μα­νιφέστα. Ας μην φτάσουμε σε περικοπές στη Δημο­κρατία και την Ελευθερία, για τις οποίες ο λαός μας έχει ματώσει.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.