Πέντε χρόνια μετά το “Valse sentimentale”, η Κωνσταντίνα Βούλγαρη επανέρχεται  στην γειτονιά των Εξαρχείων και σε ένα σινεμά που δε νοιάζεται να κρύψει την αυτοβιογραφική του φύση.

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Βούλγαρη
Παίζουν: Μαρία Γεωργιάδου, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Πιατάς
 
Πέντε χρόνια μετά το “Valse sentimentale”, η Κωνσταντίνα Βούλγαρη επανέρχεται  στην γειτονιά των Εξαρχείων και σε ένα σινεμά που δε νοιάζεται να κρύψει την αυτοβιογραφική του φύση.
Η πρωταγωνίστριά της αυτή τη φορά ονομάζεται Ηλέκτρα, κινείται στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο και προσπαθεί να ζήσει την ζωή της, να καταλάβει ποια είναι και πώς μπορεί να προσφέρει σε έναν κόσμο που δεν την εκφράζει απόλυτα. Με τον αγαπημένο της να βρίσκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής ως πολιτικός κρατούμενος, η Ηλέκτρα προσπαθεί να διατηρήσει το χαμόγελο και την ακεραιότητά της μέσα από μια σειρά συναντήσεων. Οι μεσοαστοί καλλιεργημένοι γονείς της που εκφράζουν την γενιά του Πολυτεχνείου, το γλυκό κι έξυπνο παιδί πλούσιας οικογένειας στο οποίο κάνει μπέιμπι-σίτινγκ, φίλοι και γνωστοί που ψάχνονται σε μια κοινωνία σε κρίση – ακόμα κι ο Παύλος Τσίμας εμφανίζεται υποδυόμενος τον εαυτό του κι εκφέροντας (ειρωνικά;) ως σλόγκαν τον τίτλο της ταινίας. Έναν τίτλο που παραπέμπει στα κόμικ «Μαφάλντα», αλλά με το απαραίτητο ερωτηματικό στο τέλος να ανατρέπει τη βεβαιότητα.
Εγγυημένα καλών προθέσεων, με πίστη στην επαναστατική διάθεση και τον ρομαντισμό της ηρωίδας της, η Κωνσταντίνα Βούλγαρη σκιαγραφεί ένα χαμηλότονο γυναικείο πορτραίτο και συγκινεί με την επιμονή της ενάντια στα σημάδια των καιρών. Η Ηλέκτρα πράγματι συμπυκνώνει πολλές από τις αγωνίες μιας γενιάς που θέλει να δημιουργήσει, να αγαπήσει και να βιώσει συλλογικές εκστάσεις σε μια εποχή διάσπασης κι ερήμωσης. Όμως ο τρόπος που εκφράζει τις παραπάνω αγωνίες ως φιλμικός χαρακτήρας μοιάζει να μας κουνά το δάχτυλο περισσότερο απ’όσο το έχουμε ανάγκη. Και ίσως ούτε η Ηλέκτρα να έχει τόση ανάγκη από την υπεράσπιση της δημιουργού της, που μετατρέπει εκβιαστικά κάθε συνάντηση σε ένα μικρό μάθημα ζωής. Μια ταινία υπαρξιακής / πολιτικής περιπλάνησης στην πόλη σαν το «Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους?» θα είχε πολλά να κερδίσει από τις βαθιές ατέλειες και τις αντιφάσεις της ηρωίδας της, που εδώ μένουν δυστυχώς κρυμμένες πίσω από ένα αυτάρεσκο πέπλο.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.