Κάλλιο αργά παρά ποτέ… Ο Νίκος Γκάλης σταμάτησε το μπάσκετ πριν από περίπου 18 χρόνια, ωστόσο η ΚΑΕ Άρης διοργάνωσε μία εκδήλωση προς τιμήν του στο Αλεξάνδρειο αντάξια του μεγαλείου του και του έργου που άφησε στο ελληνικό μπάσκετ.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ… Ο Νίκος Γκάλης σταμάτησε το μπάσκετ πριν από περίπου 18 χρόνια, ωστόσο η ΚΑΕ Άρης διοργάνωσε μία εκδήλωση προς τιμήν του στο Αλεξάνδρειο αντάξια του μεγαλείου του και του έργου που άφησε στο ελληνικό μπάσκετ. Το «παρών» έδωσαν όλοι όσοι τον αγαπούν. Φίλοι, συμπαίκτες, προπονητές, αντίπαλοι -Έλληνες και ξένοι- αλλά και ο κόσμος, ο οποίος γέμισε ασφυκτικά το «Παλέ» και φώναξε -όπως παλιά- το περίφημο: «Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός…».

Οι παλιοί θυμήθηκαν, αλλά μαζί τους έμαθαν οι νέοι. Ο Νίκος Γκάλης θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος Έλληνας καλαθοσφαιριστής και όχι άδικα. Πρώτος σκόρερ στην ιστορία ου ελληνικού πρωταθλήματος, ο άνθρωπος που οδήγησε τον Άρη στην κορυφή τόσο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. Είναι εκείνος, που με τον «Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά» -όπως λέει και το τραγούδι- έβγαλε το 1987 εκατομμύρια συμπατριώτες μας στους δρόμους με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ και γενικά ήταν ο άνθρωπος που έκανε τους Έλληνες να αγαπήσουν το μπάσκετ.

Τα ονόματα που βρέθηκαν στο Αλεξάνδρειο. Πολλά. Παρέλαση… Από τους πρώτους του συμπαίκτες στον Άρη, Χάρη Παπαγεωργίου, Μιχάλη Γιαννουζάκο κ.α., σε εκείνους στην «επίσημη αγαπημένη» του 87’, Παναγιώτη Φασούλα, Παναγιώτη Γιαννάκη κ.α., μέχρι τους αντιπάλους του, όπως Μπάνε Πρέλεβιτς, Τζον Κόρφα, Ντέιβιντ Στεργάκο, Στιβ Γιατζόγλου. Προπονητές του… Θεού, Γιάννη Ιωαννίδη και Λάζαρο Λέσιτς, αλλά και ξένους που δεν ήξεραν πως τον αντιμετωπίσουν, όπως ο Ντορόν Τζάμσι, Όντιν Νόρις, Ντίνο Ράτζα, ακόμα και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος είπε για εκείνον πως: «He is… Θεός».

Ο κόσμος γέμισε το Αλεξάνδρειο, αλλά με την είσοδο του Νίκου Γκάλη στο παρκέ, θύμιζε… «Παλέ», όταν ο Άρης ήταν ο «Αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ. «Νίκος Γκάλης, οέ οέ οέ» και «Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός…» ηχούσε από τις εξέδρες, όπως άλλοτε. Εκεί, ήρθε η στιγμή να… δακρύσει ο Θεός. Ο «Νικ» ήταν στο κέντρο του παρκέ και αφού με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυά του, είπε: «Σας αγαπώ όλους!» και αφού συνήλθε κάπως στη συνέχεια, συμπλήρωσε: «Αυτό είναι το σπίτι μου (σ.σ. το Αλεξάνδρειο) και όλοι (σ.σ. ο κόσμος) η οικογένειά μου. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω έτσι. Είχα να νιώσω έτσι από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου».

Και στο τέλος οι πιστοί τίμησαν τον Νίκο Γκάλη, τον δικό τους… Θεό. Η κίτρινη φανέλα με το νούμερο «6» δεν πρόκειται να βρει ξανά κάτοχο, καθώς πλέον θα κοσμεί τον ουρανό του Αλεξάνδρειου, πλάι στα λάβαρα με τους τίτλους του πάλαι ποτέ «Αυτοκράτορα». Επίσης, όπως κάθε ναός, έτσι και το Αλεξάνδρειο ή «Παλέ» -όπως το έλεγαν οι παλιοί- και είναι η… Μέκκα των φίλων του Άρη θα λέγεται από εδώ και στο εξής: «Nick Galis Hall», για να θυμούνται το πέρασμά του οι παλιοί και να μαθαίνουν για αυτά που έχει κάνει οι νέοι…
 

Πηγή: sport-fm.gr