Τουρκία και Αρμενία υπέγραψαν μετ’ εμποίωνκαιμεποέεμποδίωννκαιμεποέ και με πολλές καθυστερήσεις μια συμφωνία στη Ζυρίχη, που σηματοδοτεί την έναρξη μιας αργής διαδικασίας συμφιλίωσης, αλλά ο δρόμος για την ουσιαστική
αποκατάσταση των σχέσεων ανάμεσά τους εν είναι καθόλου σπαρμένος με λουλούδια.

Τουρκία και Αρμενία υπέγραψαν μετ’ εμποίωνκαιμεποέεμποδίωννκαιμεποέ και με πολλές καθυστερήσεις μια συμφωνία στη Ζυρίχη, που σηματοδοτεί την έναρξη μιας αργής διαδικασίας συμφιλίωσης, αλλά ο δρόμος για την ουσιαστική
αποκατάσταση των σχέσεων ανάμεσά τους εν είναι καθόλου σπαρμένος με λουλούδια.

Και οι ύο πλευρές ουσιαστικά σύρθηκανκαι υπέγραψαν τα περίφημα πρωτόκολλα, ύστερα από αφόρητες πιέσεις που άσκησαν οι μεγάλες υνάμεις, οι οποίες με την παρουσία των κορυφαίων υπουργών Εξωτερικών στην ελβετική πόλη έδειξαν ότι τα ύψιστα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντά τους είναι πολύ σοβαρότερα από την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας!

Η Χίλαρι Κλίντον ουσιαστικά κουβάλησε «σηκωτό» στο ικό της αυτοκίνητο τον Αρμένιο υπουργό Εξωτερικών, αφού προηγουμένως τον πίεζε επί ώρες για να αποδεχθεί την υπογραφή των πρωτοκόλλων που ανοίγουν τον ρόμο για την τυπική αποκατάσταση τωνσχέσεων, αλλά ουσιαστικά ημιουργούν το ευνοϊκό περιβάλλον για να εξασφαλιστούν τα ενεργειακά συμφέροντα Αμερικάνων, Ρώσων και Ευρωπαίων…

Τουρκία και Αρμενία βρίσκονται κυριολεκτικά στην καρδιά της ευαίσθητης περιοχής από την οποία περνούν ή πρέπει να περάσουν οι μελλοντικοί αγωγοί πετρελαίου και αερίου και έτσι η κάθε μεγάλη ύναμη, ξεκινώντας βέβαια από τα ικά της εδομένα, συνέκλινε στην πίεση προς Άγκυρα και Έρεβαν για να υπάρξει το ποθητό αποτέλεσμα.

Η Τουρκία είχε κάθε όγο να συνδιαλλαγείμε την Αρμενία γιατί πέρα από τη συνολική αντίληψη της νέας εξωτερικής πολιτικήςτου Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος προωθεί το όγμα «καλές σχέσεις με όλους τους γείτονες», επιδιώκει να ώσει είγματα καλής συμπεριφοράς σε όλο τον κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη, εφόσον τον Δεκέμβριο κρίνεται η πορεία συμμόρφωσής της προς τα ευρωπαϊκά εδομένα για να εκτιμηθεί η προοπτική ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Αρμενία, από την πλευρά της, έχει κάθε όγο να θέλει να σπάσει η ασφυκτική απομόνωση στην οποία βρίσκεται από τις αρχές της εκαετίας του ’90, μετά τον πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος οδήγησε στην αδιέξοδη κατάσταση η Αρμενία να κατέχει το θύλακο του Ναγκόρνο Καραμπάχ και να αρνείται να αποσύρει από εκεί τις δυνάμεις της.

Έτσι, η ιστορία, ηλαδή η υπόθεση της αρμενικής γενοκτονίας στις αρχές του περασμένου αιώνα, μπαίνει στο περιθώριο ή παραπέμπεται σε επιτροπές ιστορικών και τα άμεσα πολιτικά οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα υποχρεώνουν τις ύο χώρες σε μια ιαδικασία προσέγγισης.

 

Η προειδοποίηση

Όμως εν αρκούν οι επισκέψεις των προέδ ρων και η παρακολούθηση ποδοσφαιρικών αγώνων για να παραμεριστούν τα εμπόδια. Αμέσως μετά την υπογραφή των πρωτοκόλλων, το Αζερμπαϊτζάν κατήγγειλε την κίνηση της Τουρκίας ως αντίθετη στα συμφέροντά του και ως κίνηση η οποία «ρίχνει σκιά» στις αδελφικές σχέσεις με την Τουρκία.

Η προειδοποίηση ήταν σαφής και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν έσπευσε αμέσως να ηλώσει ότι εν πρόκειται να επικυρωθεί από την τουρκική εθνοσυνέλευση η συμφωνία με την Αρμενία, αν εν αποχωρήσουν πρώτα τα αρμενικά στρατεύματα από το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν. Η άποψη της Τουρκίας είναι σαφής: θέλουμε, είπε ο Ερντογάν, όλα τα σύνορα να ανοίξουν ταυτοχρόνως.

Αυτό είχνει ότι εν βρισκόμαστε μπροστά σε άμεση πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στις ύο χώρες και ότι υπάρχει ακόμη πολλή ουλειά να γίνει, ιδιαίτερα από Αμερικάνους, Ευρωπαίους και Ρώσους, που ουσιαστικά συνέβαλαν στην έναρξη της διαδικασίας.

Οι αντιδράσεις, για την ώρα, προέρχονται από τη μεγάλη αρμενική ιασπορά και όχι τόσο από την αντιπολίτευση στον Τούρκο πρωθυπουργό. Φαίνεται ότι ο Ερντογάν έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση του ισχυρού στρατιωτικού κατεστημένου στη ιαδικασία συμφιλίωσης με την Αρμενία, αλλά με βασική προϋπόθεση να μην υποχωρήσει η Άγκυρα στις διεκδικήσεις για αναγνώριση της γενοκτονίας..