Όλοι μας παρακολουθούμε πα­γωμένοι τις εξελίξεις. Την κοι­νωνία την πλακώνει μια βαριά μελαγχολία και μια γενικευ­μένη απογοήτευση. Δεν μπορεί να ανα­σάνει, δεν μπορεί να ελπίσει, αδυνατεί να πιστέψει.

 
Όλοι μας παρακολουθούμε πα­γωμένοι τις εξελίξεις. Την κοι­νωνία την πλακώνει μια βαριά μελαγχολία και μια γενικευ­μένη απογοήτευση. Δεν μπορεί να ανα­σάνει, δεν μπορεί να ελπίσει, αδυνατεί να πιστέψει.
 
 Από την άλλη, παρακολουθού­με τις προσπάθειες του πολιτικού συστή­ματος, το οποίο καλείται για μια ακόμα φορά να διεκπεραιώσει μια στοιχειώδη υποχρέωσή του για λογαριασμό της κοι­νωνίας: να απαντήσει στη ναζιστική θη­ριωδία – σ’ αυτό το μόρφωμα που όταν εμφανίστηκε, όπως εμφανίστηκε, αντι­μετωπίστηκε με όρους life style από ένα μεγάλο κομμάτι του συστήματος. Είχαμε εθιστεί στις νερόβραστες αναλύσεις που έδιναν υπόσταση στον κάθε ανυπόστα­το και με περισσή άνεση έκαναν «πρώ­τη μούρη» στη χώρα τον κάθε καραγκι­όζη και ό,τι αυτός εκπροσωπούσε, δίχως καμιάν αντίσταση, δίχως τη δυνατότητα μιας αποστομωτικής απάντησης.
 
 Μέσα σε μια-δυο γενιές αποκαθηλώθηκαν από τα εφηβικά δωμάτια ο Τσε Γκεβάρα και ο Τζιμ Μόρισον προκειμένου να αναρτη­θεί ο Λάκης, η Τζούλια, ο Ηλίας – και ό,τι αυτοί οι «χρυσοί επώνυμοι» αντιπροσώ­πευαν. Ωστόσο, κανείς δεν αναρωτήθη­κε στα σοβαρά πώς μπορούσε να αντέξει μια ολόκληρη χώρα στις αδύναμες πλά­τες του κάθε Λάκη, τον οποίο ανέδειξαν σε υπέρτατη άξια ο Πέτρος, ο Θέμος, ο Στρατής και όλη αυτή η αηδιαστική στρα­τιά των θρασύτατων λαϊφσταϊλάδων χλεχλέδων που γελοιοποιούσαν συστηματι­κά και με μεθοδικότητα κάθε προσπά­θεια αναλυτικής σκέψης, κάθε απόπειρα να μιλήσει κάποιος… στοιχειώδη ελληνι­κά, κάθε δυνατότητα να είναι σκεπτι­κός, μελαγχολικός ή προβληματισμένος! Ένας τηλεοπτικός εσμός ασημαντοτήτων «που περνούσε υπέροχα» επέβαλε την παρουσία του επί δεκαετίες κακαρίζοντας ανηλεώς, εδραιώνοντας την αφα­σία και επιβραβεύοντας την ηλιθιότητα από όπου κι αν αυτή προέρχεται και σε όλους τους τομείς του ιδιωτικού και δη­μόσιου βίου.
 
«Οργάνωσαν» μια νεολαία που παραλη­ρούσε για τα παπούτσια, σκότωνε για τα μπλουζάκια και συναγωνιζόταν στα γυ­μναστήρια για τα πιο καλλίγραμμα… κό­καλα. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξαρ­τιόταν από τις σωματικές αναλογίες, το ύψος, την περίμετρο της περιφέρειας και παρομοίου κύρους αξίες. Είναι αυτοί – και οι άξιοι επίγονοί τους – που από την ακλόνητη θέση που διατη­ρούνε ακόμα στο πολιτικομιντιακό σύ­στημα, απορούν γιατί η Χρυσή Αυγή έχει τόσο μεγάλα ποσοστά στη νεολαία που απώλεσε τα φιρμάτα αξεσουάρ της και καταρρακώθηκαν τα ινδάλματά της…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.