Ένα κινεζικό… επιχειρηματικό ρητό έλεγε: «Μην περιμένεις πολλά στις μπίζνες ανάμεσα σε δύο χώρες που δεν έχουν καν απευθείας αεροπορική σύνδεση».

Ένα κινεζικό… επιχειρηματικό ρητό έλεγε: «Μην περιμένεις πολλά στις μπίζνες ανάμεσα σε δύο χώρες που δεν έχουν καν απευθείας αεροπορική σύνδεση». Εάν το γνωμικό είναι σωστό, ίσως θα έπρεπε να κρατάμε μικρότερο… καλάθι για την επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Κίνα, που με τόση επικοινωνιακή μεθοδικότητα ετοιμάστηκε τις τελευταίες ημέρες.
Το κακό είναι ότι όσο πιο πολλούς διθυράμβους και προσδοκίες καλλιεργούν τα συστημικά ΜΜΕ τόσο ψηλότερα ανεβάζουν τον πήχη, δηλαδή το μέτρο της επιτυχίας του ταξιδιού του Σαμαρά, το οποίο τώρα πια, αν δεν πετύχει σε όλους τους στόχους, θα πρέπει να θεωρηθεί… αποτυχία. Για όλους αυτούς τους λόγους, την ώρα που ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να πάρει τον… «δρόμο του μεταξιού», ίσως να ισχύει καλύτερα το γνωστότερο ελληνικό επιχειρηματικό ρητό, πως οι μεταξωτές επενδύσεις θέλουν και επιδέξιους… χειρισμούς.
Πίσω από τους τίτλους και τα θριαμβευτικά σχόλια των τελευταίων ημερών για την επίσκεψη στην Κίνα, στους σώφρονες επιχειρηματικούς κύκλους κυριαρχεί η επιφυλακτικότητα, μια και όλα τα προηγούμενα εγχειρήματα δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Επίσης υπάρχει η γνώση του γεγονότος ότι πολιτικά η κυβέρνηση εύλογα «καίγεται» να περάσει το μήνυμα της σταδιακής αλλαγής του κλίματος. Και οι κινεζικές επενδύσεις είναι μια πρώτης τάξεως επικοινωνιακή ευκαιρία.
Η αλήθεια όμως δείχνει να είναι άλλη: Μπορεί συγκεκριμένοι ιδιώτες να πέτυχαν στο κινεζικό τους εγχείρημα. Μπορεί και οι Κινέζοι να έχουν όντως ενδιαφέρον για ορισμένες ελληνικές υποδομές, σίγουρα όμως η Κίνα και η κινεζική οικονομία δεν μπορούν να φέρουν το «μάννα εξ ουρανού» που μας πουλάει το Μαξίμου. Μάλιστα το πιθανότερο είναι να εξελιχθεί σε έναν εταίρο με υποσχετικές, όπως ήταν πριν από μερικούς μήνες άλλες χώρες – σωτήρες, όπως η Ρωσία, το Κατάρ και το Άμπου Ντάμπι…
Ως προς το ερώτημα εάν ο Σαμαράς θα είναι τυχερός και θα αποδειχτεί αποτελεσματικότερος των προκατόχων του ή εάν η επίσκεψη θα εξελιχθεί σε άλλη μία… ελληνική φάρσα και εκδοχή του πώς «μπορεί η Αθήνα να κάνει σκόνη σχεδιασμούς που, εάν υλοποιούνταν στο ελάχιστο, θα είχαν αποφέρει καρπούς», η ιστορία των ανάλογων εγχειρημάτων είναι ιδιαίτερα αρνητική.

Απ’ τον Ανδρέα στον Γιώργο
1 Ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που πήρε τον δρόμο του… μεταξιού ήταν, το φθινόπωρο του 1979, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος επισκέφθηκε ως πρωθυπουργός την Κίνα διαρκούντος του Ψυχρού Πολέμου.
2 Η επίσκεψή του ήταν περισσότερο πολιτικού χαρακτήρα, γι’ αυτό και οι επιχειρηματίες θεωρούν ότι η πρώτη πραγματική απόπειρα για τη σύσφιξη εμπορικών σχέσεων έγινε τον Απρίλιο του 1986 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος πήγε στην Κίνα με πολυπληθή συνοδεία. Και αυτός χωρίς επιτυχία.
3 Αδυνατώντας να αποφύγει την ατυχία των προκατόχων του, ο Μητσοτάκης δεν επισκέφθηκε το Πεκίνο ως πρωθυπουργός. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι, την περίοδο που σχεδίαζε αυτό το ταξίδι, προέκυψαν τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα με τα Σκόπια και τον… Σαμαρά. Τελικά, τίποτε δεν είναι τυχαίο.
4 Το 1988 επισκέφθηκε το Πεκίνο ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης, σε ένα επεισοδιακό ταξίδι, του οποίου οι… παρενέργειες προκάλεσαν ακόμη και δικαστική διαμάχη με δημοσιογράφους και ηθοποιούς.
5 Για τον Κωνσταντίνο Σημίτη η επίσημη επίσκεψή του στην Κίνα αναβλήθηκε δύο φορές και παραλίγο να εξελιχθεί σε διπλωματικό πρόβλημα για τις σχέσεις Αθηνών και Πεκίνου.
• Η πρώτη ημερομηνία για το ταξίδι του Σημίτη ήταν για τις 13 Σεπτεμβρίου του 1999. Μία εβδομάδα πριν, όμως, έγινε ο μεγάλος σεισμός στην Αθήνα και το ταξίδι αναβλήθηκε.
• Η νέα ημερομηνία προσδιορίστηκε για τις 23 Ιουνίου 2001, αλλά τότε οι εσωτερικές έριδες στο ΠΑΣΟΚ οδήγησαν σε μια νέα αναβολή και την οργή των Κινέζων.
• Τελικά ο Σημίτης κατάφερε να πάει στην Κίνα, τον Ιούνιο του 2002, αλλά πάλι μέσα σε μια κυβερνητική κρίση που οδήγησε στην αποπομπή του Αλέκου Παπαδόπουλου. Φυσικά η επίσκεψη δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα.
6Χωρίς αποτέλεσμα έμεινε και η επίσκεψη του Κώστα Καραμανλή, που πήγε στο παγωμένο Πεκίνο τον Ιανουάριο του 2006 συνοδευόμενος από τη Νατάσα. Τα ΜΜΕ της εποχής έγραφαν πως ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε συνάντηση με τον Κινέζο ομόλογό του Ουέν Τζιαμπάο, όπου θα υπογραφεί συμφωνία «στρατηγικής συνεργασίας». Σήμερα μάλλον κανείς δεν τη θυμάται…
7Το Πεκίνο επισκέφτηκε τον Μάιο του 2009 και ο Γιώργος Παπανδρέου κλείνοντας ένα μεγάλο πρόγραμμα περιοδειών ανά τον κόσμο, που μάλλον συνέβαλαν στις τουριστικές εμπειρίες των συνταξιδιωτών του.
Το αν ο Σαμαράς θα αποτελέσει εξαίρεση και θα αποδειχθεί… γουρλής θα το μάθουμε σε μερικές ημέρες. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι το ξεπάγωμα των ελληνοκινεζικών επιχειρηματικών σχέσεων οφείλεται μόνο στο δαιμόνιο και τις επίπονες προσπάθειες λιγοστών Ελλήνων επιχειρηματιών και εφοπλιστών. Μέχρι τώρα είναι οι μόνοι ουσιαστικοί πρεσβευτές της Ελλάδας στην Κίνα και την αγορά της, αλλά και αντίστροφα.

Για το αεροδρόμιο
Μέχρι να αποδειχθεί εάν οι διθύραμβοι θα αποδειχθούν ή όχι επικοινωνιακά τεχνάσματα, όπως συμβαίνει παραδοσιακά από την εποχή ακόμη του Ανδρέα Παπανδρέου, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το ταξίδι του Σαμαρά, που γίνεται κατόπιν σχετικής πρόσκλησης του πρωθυπουργού του Κρατικού Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Li Keqiang, από τις 15 έως τις 19 Μαΐου, εντάσσεται στο πλαίσιο των προσπαθειών της κυβέρνησης για την προσέλκυση επενδύσεων. Άρα πρέπει να φέρει και αποτέλεσμα.
Κατά την κυβέρνηση, οι Κινέζοι θεωρούν ότι η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό ορμητήριο για την επέκτασή τους στη Γηραιά Ήπειρο, καθώς, μετά την παρουσία τους στο λιμάνι του Πειραιά, την οποία θέλουν να ενισχύσουν, επιδιώκουν να αποκτήσουν ισχυρή παρουσία και στο μεγαλύτερο ελληνικό αεροδρόμιο.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετά μέτωπα στα οποία υπάρχει κινεζικό ενδιαφέρον, με επίκεντρο το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων των μεγάλων λιμανιών της χώρας, καθώς και το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της Αθήνας.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η δεύτερη επίσκεψη που έκαναν μέσα σε έναν μήνα οι Κινέζοι επενδυτές που ενδιαφέρονται για το αεροδρόμιο αποδεικνύει και τη σοβαρότητά τους για επενδύσεις στη χώρα μας και συγκεκριμένα για την πώληση μέχρι και του 55% του ΔΑΑ, που είναι η κρατική συμμετοχή στο «Ελ. Βενιζέλος».
Επίσημα οι κινεζικοί όμιλοι Shenzhen Airport και Friedmann Pacific Asset Management δήλωσαν ότι θέλουν να λάβουν μέρος στο εγχείρημα ιδιωτικοποίησης του αερολιμένα «Ελευθέριος Βενιζέλος», ενώ άφησαν να εννοηθεί ότι μπορεί να τους ενδιαφέρει και η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων.
Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, επικεφαλής της κοινοπραξίας είναι η εταιρεία του αεροδρομίου του Shenzhen, η οποία διαχειρίζεται ένα από τα πιο γρήγορα αναπτυσσόμενα αεροδρόμια της Κίνας (30 εκατ. επιβάτες και 828.000 τόνους εμπορευμάτων τον χρόνο). Το συγκεκριμένο αεροδρόμιο είναι το πέμπτο της Κίνας σε αριθμό επιβατών και το τέταρτο σε εμπορευματική κίνηση, ενώ αποτελεί τη βάση της κινεζικής αεροπορικής εταιρείας Shenzhen Airline από τον Νοέμβριο του 2012. Η Friedmann Pacific Asset Management ltd. είναι εταιρεία επενδύσεων με σημαντική παρουσία σε έργα υποδομών και μισθώσεις αεροσκαφών.
Στόχος της κοινοπραξίας είναι η περαιτέρω ενίσχυση της θέσης του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών με την προσέλκυση αεροπορικών εταιρειών από τη ΝΑ. Ασία και ειδικότερα η απευθείας αεροπορική σύνδεση Ελλάδας και Κίνας.
Αυτό θα είναι το πρώτο πραγματικό στοίχημα, μια και η απευθείας σύνδεση εξαγγέλλεται από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς όμως να υλοποιείται ποτέ. Το γιατί, μπορεί να το καταλάβει κάποιος από την… ευθεία γραμμή της τουριστικής κίνησης μεταξύ των δύο χωρών, που σε πραγματικά δεδομένα παραμένει σε… ευθεία γραμμή και δεν μπορεί ακόμη να υποστηρίξει τη δρομολόγηση ενός μεγάλου αεροσκάφους σε μόνιμη βάση.

Λοιποί στόχοι
Εκτός από τους αεροπορικούς άξονες, οι Κινέζοι φέρεται να ενδιαφέρονται και για τις υπόλοιπες υποδομές. Δηλαδή τις θαλάσσιες και τις σιδηροδρομικές. Έτσι υπάρχει ενδιαφέρον για τα λιμάνια (με έμφαση στα εμπορικά και όχι τα τουριστικά), αλλά και για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Κυβερνητικές πηγές «διαρρέουν» ακόμη ότι οι Κινέζοι θέλουν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα εμπορική βάση για όλη την Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση μελετά την πώληση αεροδρομίου κοντά στο Θριάσιο, που θα διευκολύνει περαιτέρω τις μεταφορές κινεζικών εμπορευμάτων στο κέντρο της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Αντίστοιχα οι Κινέζοι λέγεται ότι θα ανακοινώσουν νέες συμφωνίες αντίστοιχες με αυτές των Hewlett Packard / Cosco, που επέλεξαν το λιμάνι του Πειραιά για να διακινούν τα εμπορεύματά τους. Ενδιαφερόμενοι εδώ φέρονται η LG και η Lenovo.
Επίσης «ακούγεται» ότι θα υπάρξει συμφωνία και με τον μεγάλο όμιλο Fosun στο πλαίσιο προσέλκυσης βιομηχανικών επενδύσεων.
Τα «θα» είναι τόσα πολλά, ώστε, εάν πραγματοποιηθούν, ίσως η κυβέρνηση θα μπορεί να μιλάει για μια πραγματική επενδυτική επανάσταση. Το ερώτημα είναι εάν αυτή θα υπάρξει, διότι, όπως είπαμε, η ιστορία είναι αρνητική και, για να αποδειχτεί το ενδιαφέρον, πρέπει να πέσει και η προκαταβολή. Αλλιώς θα παραμείνει… ενδιαφέρον, όπως αυτό της Fosun για τον ΟΠΑΠ…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.