Πληρώνει το «κολλητηλίκι» με τη Μέρκελ; Θεωρείται δεδομένος; Είναι η χώρα μας τελειωμένη υπόθεση για την Ουάσιγκτον; Μήπως, εν τέλει, περιβάλλεται από άχρηστους, οι οποίοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους Αμερικανούς;

Πληρώνει το «κολλητηλίκι» με τη Μέρκελ; Θεωρείται δεδομένος; Είναι η χώρα μας τελειωμένη υπόθεση για την Ουάσιγκτον; Μήπως, εν τέλει, περιβάλλεται από άχρηστους, οι οποίοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους Αμερικανούς;

Ό,τι και να ισχύει από τα παραπάνω – ίσως και όλα μαζί –, το σίγουρο είναι ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έφαγε πόρτα από τον Ομπάμα. Το οδυνηρό, μάλιστα, για την Ελλάδα είναι ότι η «πόρτα» του Αμερικανού προέδρου έκλεισε τη στιγμή που εντείνεται ο αμερικανογερμανικός «πόλεμος» και η Ουάσιγκτον «μετρά» τους φίλους της. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή μάλιστα − πρέπει να σημειωθεί − ο Ομπάμα βρήκε… επτά (!) ώρες για νταραβέρι με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν.
Το θέμα, φυσικά, δεν είναι προσωπικό, ούτε ο Σαμαράς υπολείπεται του Τούρκου ομολόγου του σε γοητεία. Απλώς, ο Αμερικανός πρόεδρος δαπανά τον χρόνο του για να «αγοράσει» ακριβές υπηρεσίες. Και στην προκειμένη περίπτωση για τους Αμερικανούς η Τουρκία είναι πολύ σημαντικότερη χώρα από την Ελλάδα, διότι:
– Δεν είναι χρεοκοπημένη (τουλάχιστον… ακόμη), ούτε δεμένη χειροπόδαρα στο γερμανικό άρμα.
– Είναι σημαντικό οικονομικό, πολιτικό – στρατιωτικό μέγεθος στη φλεγόμενη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
– Δεν είναι εύκολα ελέγξιμη από την Ουάσιγκτον, γεγονός που σημαίνει ότι η όποια αμερικανοτουρκική συνεργασία προϋποθέτει ένα σοβαρό πάρε – δώσε.
Για όλους αυτούς τους λόγους και με δεδομένη την τουρκική συμμετοχή στις διεργασίες που πυροδοτούν τις εξελίξεις στη Συρία (δηλαδή και στο Ιράν), ΗΠΑ και Ομπάμα δαπανούν πολύ χρόνο για να κρατήσουν την Τουρκία συντονισμένη με τα συμφέροντά τους. Αυτό απαιτεί παζάρι, μέσω του οποίου κάθε πλευρά δίνει και παίρνει. Εν προκειμένω ανησυχητικό για την Ελλάδα είναι αυτό που μπορεί να παίρνει η Άγκυρα ως αντάλλαγμα για τον συντονισμό της με την Ουάσιγκτον.
Από την πλευρά του ο Σαμαράς, ως συνήθως, χτύπησε την πόρτα του πλανητάρχη ζητώντας απλώς να φωτογραφηθεί μαζί του για να «πουλάει μούρη» περί των διασυνδέσεών του στους εδώ ιθαγενείς – φίλους, ψηφοφόρους ή αντιπάλους. Όμως, ο Ομπάμα, όπως είπαμε, δεν φωτογραφίζεται «τζάμπα», και μάλιστα με έναν πρωθυπουργό ο οποίος τα έχει δώσει όλα προκειμένου να εξασφαλίσει (η χώρα) τη γερμανική αιμοδοσία μπας και επιβιώσει. Συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός μας:
• Ακολουθεί κατά γράμμα τις γερμανικές οδηγίες υποτασσόμενος απόλυτα στη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή χωρίς την παραμικρή αντίρρηση και μη δυσκολεύοντας στο ελάχιστο την καγκελάριο κατά την προεκλογική της περίοδο.
• Παζαρεύει το ελληνικό «οικόπεδο» στα ρωσικά ενεργειακά και κινεζικά διαμετακομιστικά πλάνα.
• Εντάσσει την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη σε ένα ευρωπαϊκό (γερμανικό) πλαίσιο αμφισβητώντας την αμερικανική γεωπολιτική (επι)κυριαρχία επί του ελληνικού οικοπέδου.
Με τέτοιου είδους επιλογές και κινήσεις, προφανώς το πολύ χρήμα που – απ’ ό,τι μαθαίνουμε – ξοδεύτηκε στα λόμπι δεν έπιασε τόπο και ο Ομπάμα δεν βρήκε χρόνο να δει τον Έλληνα πρωθυπουργό. Θα τον δεχτεί ίσως στο μέλλον, όταν (αν) θα έχει κάνει τα (αμερικανικά) μαθήματά του. Δηλαδή:
• Όταν θα φροντίσει να διασφαλιστούν τα αμερικανικά ενεργειακά συμφέροντα με τον τρόπο που θα (ξε)πουληθούν οι ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ.
• Όταν θα φροντίσει να προωθηθεί το νέο σχέδιο Ανάν στην Κύπρο.
• Όταν θα βρει τρόπο να προωθηθούν οι «λύσεις» ελληνοτουρκικής «συνδιαχείρισης» της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.
• Όταν θα αντιληφθεί ότι μπορεί οι Γερμανοί να «μοιράζουν» το χρήμα, αλλά οι Αμερικανοί εξακολουθούν να έχουν τη δύναμη και κανείς δεν μπορεί να κάνει πράγματα ερήμην τους.
Για να λέμε, πάντως, και του στραβού το δίκιο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η κυβέρνηση (ή τουλάχιστον κάποια από τα εξέχοντα μέλη της) κάνει κάθε τι δυνατόν για να ικανοποιήσει – όσο αυτό δεν θίγει τους Γερμανούς – τα αμερικανικά συμφέροντα.
Η επίσκεψη Σαμαρά στο Αζερμπαϊτζάν επιστρέφοντας από την Κίνα, προκειμένου να διεκδικήσει τη διέλευση του αζέρικου φυσικού αερίου με αγωγό από την Ελλάδα, μπορεί να ερμηνευτεί και ως μια υπηρεσία προς τους Αμερικανούς, καθώς, ως γνωστόν, η Ουάσιγκτον όχι μόνο απαιτεί το σπάσιμο του ρωσικού μονοπωλίου, αλλά αμερικανικές εταιρείες έχουν διαπλέξει τα συμφέροντά τους με το αζέρικο φυσικό αέριο.

Χωρίς ντροπή
Όπως συμβαίνει κάποιες φορές με τους υποτελείς, τα όρια των υποκλίσεων ξεπερνούν το όριο της γελοιότητας. Κάτι τέτοιο συνέβη προ ημερών, όταν το υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να ικανοποιηθεί η Ουάσιγκτον, έδωσε οδηγίες να θαφτεί το αίτημα της Κύπρου να ενταχθεί στη συμφωνία Ε.Ε. – ΗΠΑ για τους ανοιχτούς ουρανούς. Η συμφωνία εξασφαλίζει στις αεροπορικές εταιρείες των ΗΠΑ και της Ευρώπης τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ελεύθερα και με τους όρους της αγοράς υπερατλαντικές πτήσεις από και προς κάθε αεροδρόμιο.
Τη συμμετοχή της Κύπρου στη συμφωνία παρεμποδίζει η Τουρκία και, καθώς στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ, όπου γίνεται η διαβούλευση, απαιτείται ομοφωνία, το τουρκικό βέτο κρατά τη Λευκωσία έξω, δημιουργώντας, κάθε χρόνο που συζητείται το θέμα, μια ενοχλητική – και για τις ΗΠΑ – αναστάτωση. Για τον τερματισμό αυτής της αναστάτωσης φρόντισε με σχετικές οδηγίες το ελληνικό ΥΠΕΞ ελπίζοντας να κερδίσει λίγη από τη συμπάθεια και την προσοχή των Αμερικανών.
Παρ’ όλα αυτά, η πόρτα του Ομπάμα δεν πρόκειται να ανοίξει για τον Σαμαρά, αν ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν βρει να προσφέρει κάτι σημαντικό για τον χρόνο που θα διαθέσει ο Αμερικανός πρόεδρος προκειμένου να… φωτογραφηθεί μαζί του.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.