Τα (συν)αισθήματα… κατανόησης και… εκτίμησης που συνδέουν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλο με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα είναι γνωστά εδώ και καιρό.

Η δυσφορία που νιώθουν ο ένας για τον άλλον μπορεί να ξεκινά από βαθύτερα ψυχολογικά και ανθρωπίνως φυσιολογικά ζητήματα (για να το πούμε απλούστερα, απλώς δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους), ωστόσο η αντιπαράθεσή τους οικοδομείται πια σε πολιτική βάση.

Το γυαλί ράγισε, όπως λένε, όταν ο Γ. Στουρνάρας «έκανε το παγόνι» αρνούμενος τη στήριξη στον Βενιζέλο κατά την αποτυχημένη μάχη διαδοχής που έδωσε με τον Γ. Παπανδρέου. Η δυσφορία του Βενιζέλου πολλαπλασιάστηκε με τη διαπίστωση ότι ο Στουρνάρας ήταν ο μόνος από τους κοντινούς (και ευνοημένους) του Σημίτη που δεν τον στήριξε.

Ένα ακόμη σημαντικό βήμα στην απόσταση που χωρίζει πια Βενιζέλο και Στουρνάρα έγινε εξ αιτίας της άρνησης του «ευνοημένου από το ΠΑΣΟΚ Στουρνάρα» να συμβάλει στην προσπάθεια της κυβέρνησης Παπανδρέου μη δεχόμενος την υπουργοποίησή του, την οποία δέχτηκε πρόθυμα στην κυβέρνηση Παπαδήμου και… πετώντας από τη χαρά στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά.

Στον υπουργό Οικονομικών καταλογίζουν ότι έχει κόψει μαχαίρι τους δεσμούς του με το ΠΑΣΟΚ και συμπεριφέρεται με την υπεροπτική μεγαλοπρέπεια η οποία απορρέει από τις στενότατες σχέσεις που έχει καλλιεργήσει με τους Γερμανούς και τους λοιπούς δανειστές. Μάλιστα, όπως λένε στην Ιπποκράτους, ο Γιάννης Στουρνάρας είναι απόλυτα προσαρμοσμένος στους υπολογισμούς της τρόικας, σε βαθμό που να μην δίνει την πραγματική εικόνα της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας ακόμη και στον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Αυτή η δύσκολη σχέση, σε τελική ανάλυση, όπως σημειώνουν με νόημα κύκλοι της Ιπποκράτους, αν κάποιον θα δυσκολέψει στο πολιτικό του μέλλον, αυτός δεν θα είναι ο Βενιζέλος.