Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ επιχει­ρούσε να πιάσει το νήμα με το θριαμβικό παρελθόν του, να επιδείξει σημάδια πολιτικής ανάταξης με το μάζεμα διασκορπισμέ­νων στελεχών και να εμπεδώσει τη θέση ότι αποτελεί κόμμα ευθύνης μέσα στον μονόδρομο των μνημονίων, ο κυβερνητισμός του… ξεχείλιζε. 

Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ επιχει­ρούσε να πιάσει το νήμα με το θριαμβικό παρελθόν του, να επιδείξει σημάδια πολιτικής ανάταξης με το μάζεμα διασκορπισμέ­νων στελεχών και να εμπεδώσει τη θέση ότι αποτελεί κόμμα ευθύνης μέσα στον μονόδρομο των μνημονίων, ο κυβερνητισμός του… ξεχείλιζε. Η πρώτη μέρα του διήμερου συνεδρίου επισκιάστηκε από την ενημέρωση της Φώφης Γεννηματά ότι η τρόικα επιθυμεί την απόλυση των εργαζομένων στην πολεμική βιομηχανία (ΕΛΒΟ – ΕΑΒ) και όχι την αναδιάρθρωση εν λειτουργία. Η είδηση δεν προσγείωσε μόνο τους πολλούς παρευρισκόμενους στη σκληρή πραγματικότητα, αλλά έδω­σε και μια πικρή γεύση για το τι πρόκει­ται να επακολουθήσει τους ερχόμενους μήνες στη χώρα.
 
Το συνέδριο ξεκίνησε μέσα σε ένα κλίμα μνημόσυνου για την κατάσταση που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ. Οι παρευρι­σκόμενοι θύμιζαν τους τεθλιμμένους συγγενείς που αναπολούν παλιές καλές και ξέγνοιαστες εποχές, τα περασμένα μεγαλεία. Η παρουσία όλων δεν εξέπε­μπε την αίσθηση ότι το κόμμα διαθέτει αποθέματα δυναμισμoύ, έμπνευση και κουράγιο που θα τους επιτρέψει να επα­νέλθουν στον αφρό της πολιτικής ζωής.
 
Η αυτοκριτική, όπως και σε όλα τα ελ­ληνικά κόμματα, υπήρξε αρκούντως επι­δερμική, βιαστική και λακωνική, αφού όλοι μίλησαν για αδυναμίες, αστοχίες, λάθη, παραλείψεις, αλλά δεν αγγίχτηκαν τα θέματα του καθεστωτισμού, η εκτετα­μένη σήψη και διαφθορά και η με κάθε τρόπο αξιοποίηση προς ίδιον όφελος της εξουσίας από πολλά κυβερνητικά στελέ­χη του ΠΑΣΟΚ.
 
Βασικός στόχος του συνεδρίου ήταν να προβληθεί η θετική συνεισφορά του κόμματος στη μεταπολίτευση. Ο στόχος, για κάθε κόμμα, θα μπορούσε να είναι θετικός, ωστόσο η επιλογή των επιστη­μόνων και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ ως εισηγητών προσδιόρισε και την απόφα­ση το διήμερο συνέδριο να υπερασπίσει το «όλον ΠΑΣΟΚ» και να δικαιώσει τις πε­ριόδους του Ανδρέα, του Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου.
 
Άλλωστε η χτεσινή εμφάνιση στο βή­μα του συνεδρίου – και σε πολύ μεγαλύ­τερη αίθουσα του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» από αυτήν της χτε­σινής πρεμιέρας – του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου είναι ενδει­κτική της προσπάθειας που γίνεται για να επανασυσπειρωθεί το ΠΑΣΟΚ και να επανακάμψουν στελέχη του εκσυγχρονιστικού μπλοκ και της παπανδρεϊκής πλευράς που έχουν αποστασιοποιηθεί.
 
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι η προσπάθεια που κατέβαλε ο Ευάγγε­λος Βενιζέλος να ισορροπήσει ανάμεσα στην απόφασή του να υπερασπιστεί την κυβερνητική συνεργασία με τη Ν.Δ. και από την άλλη να εμπνεύσει την ανασυ­γκρότηση της Αριστεράς.
 
Η αντιφατικότητα αυτή ήταν έκδηλη και στις δύο ομιλίες του, αφού από τη μια υπερασπίστηκε ως πράξη ευθύνης και μονόδρομο την κυβερνητική σύμπραξη με τη Ν.Δ., επιχειρώντας να της προσδώ­σει προσωρινότητα και αναγκαιότητα, και από την άλλη επέμεινε ότι υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κυ­βερνητικών εταίρων.
 
Η «σχέση» με ΣΥΡΙΖΑ
 
Πολλοί ομιλητές, όμως, αμφισβήτη­σαν έστω και έμμεσα αυτόν τον διαχω­ρισμό, συμφωνώντας στην κεντροδεξιά διολίσθηση του ΠΑΣΟΚ. Η κυβερνητική σύμπραξη με τη Ν.Δ. αποτελεί κυρίαρ­χο θέμα για πολλά στελέχη του κόμμα­τος που είτε αποστασιοποιήθηκαν είτε αποχώρησαν. Το θέμα αυτό, όπως και το ζήτημα της Κεντροαριστεράς, κυριάρχη­σαν αυτές τις δύο μέρες.
 
Κώστας Σκανδαλίδης, Δημήτρης Ρέππας και Μιλτιάδης Παπαϊωάννου στις πα­ρεμβάσεις τους επιχείρησαν να «εκφρά­σουν» το εναπομείναν αριστερό ή σοσι­αλιστικό ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας ότι με­γαλύτερο πολιτικό όφελος έχει η παρά­ταξη από μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά με τη σύμπραξη με τη Ν.Δ.
 
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που κινείται στην τροχιά της οξείας καταγγελίας και υπονόμευσης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύει σε μια σφοδρή αντιπαρά­θεση σε όλα τα μέτωπα, προτίμησε να ακούσει χωρίς να σηκώσει το γάντι, εμ­μένοντας στη γραμμή πλήρους σύγκρου­σης με το κόμμα της αξιωματικής αντιπο­λίτευσης, χωρίς να απαντήσει επί της ου­σίας. Η παρέμβαση του Δημήτρη Ρέππα προχτές Τρίτη είχε ιδιαίτερη αξία, αφού ο πρώην υπουργός, που δεν εξελέγη βουλευτής στις τελευταίες εκλογές, δεν μιλάει συχνά και τώρα τάχθηκε υπέρ της «συνομιλίας» με τον ΣΥΡΙΖΑ.
 
Αναφορικά με τη σχέση με τη Ν.Δ. ο Δημήτρης Ρέππας τόνισε πως δεν πρέπει τα δύο κόμματα να ταυτιστούν ελέω ευ­ρωπαϊκής ταυτότητας, ενώ αίσθηση προ­κάλεσε – όπως είπαμε – το άνοιγμα στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας πως η σχέση του ΠΑ-ΣΟΚ μαζί του δεν πρέπει να είναι μονοσή­μαντη. «Προσυπογράφω τα περί απουσί­ας πειστικού εναλλακτικού λόγου, καλώ όμως όλους σας να σκεφτούμε ότι στην πολιτική μετρά ο συσχετισμός δυνάμεων και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέχει ποσοστό ως αποτέ­λεσμα των δικών μας αστοχιών. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από δύο Ν.Δ. ή δύο ΣΥ-ΡΙΖΑ, έχει ανάγκη από ένα ΠΑΣΟΚ», είπε ακόμη και κάλεσε για πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν σε σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο.
 
Βολές κατά της μονόπλευρης συμπόρευσης έριξε και ο Κώστας Σκανδαλίδης: «Πρέπει να πάρουμε μία οριστική θέση ότι δεν είμαστε ένα μικρό ΠΑΣΟΚ προσαρτημένο σε έναν μακροχρόνιο συ­νασπισμό εξουσίας. Είναι ένας πρόσκαι­ρος ιστορικός συμβιβασμός που επιβάλ­λει να επιστρέψουμε στον φυσικό μας χώρο, την Κεντροαριστερά». Ο πρώην υπουργός τόνισε απευθυνόμενος προ­φανώς προς τον Βενιζέλο ότι το ΠΑΣΟΚ «πρέπει να ξεκαθαρίσει τον χρονικό ορί­ζοντα των συνεργασιών μέχρι τις επόμε­νες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, και να αγωνιστεί για μία πραγ­ματικά προοδευτική κυβέρνηση». Όσο για την Κεντροαριστερά, είπε ότι «τώρα πρέπει να γίνει ο τρίτος πόλος απέναντι σε δύο μονομάχους που δεν εκφράζουν ούτε το 40%».
 
Την ώρα που πολλά στελέχη που μέ­χρι πρόσφατα είχαν έντονη δράση έχουν αποστασιοποιηθεί, ο Ανδρέας Λοβέρδος επέλεξε να πετάξει το γάντι στον άλλοτε σύμμαχο και συνοδοιπόρο του Ευάγγελο Βενιζέλο επιμένοντας να εγκαινιάσει τα κεντρικά γραφεία του κόμματός του την Τρίτη 3 Σεπτέμβρη, απευθύνοντας κάλε­σμα στις δυνάμεις του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς για κοινή εκλογική κά­θοδο. Προς την κατεύθυνση αυτή έστει­λε επιστολή – πρόσκληση στους Ευάγγε­λο Βενιζέλο – Φώτη Κουβέλη και στους πέντε ανεξάρτητους βουλευτές του χώ­ρου, προκειμένου να συζητήσουν και να καταλήξουν σε κοινή πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ζητώ­ντας να δεχτούν όλοι «την πρόκληση της αλλαγής του Συντάγματος ως ένα προα­παιτούμενο ειλικρίνειας, σοβαρότητας και πολιτικής εντιμότητας».
 
Οι πρόεδροι
 
Η υπεράσπιση της πολιτικής τους και της διαδρομής τους στο ΠΑΣΟΚ ήταν το κεντρικό θέμα των ομιλιών των δύο πρώην προέδρων του Κινήματος, του Κώστα Σημίτη, ο οποίος απείχε από κάθε κομματική διαδικασία την τε­λευταία 5ετία, μετά τη σφοδρή σύγκρουσή του με τον διάδοχό του στην προεδρική καρέκλα, και του Γιώργου Παπανδρέου.
 
Μεστός αιχμών για την διακυβέρνηση του ΓΑΠ, αλ­λά και την σημερινή εμφανίστηκε ο Κ. Σημίτης λέγοντας χαρακτηριστά: «Δημιουργήσαμε την κρίσιμη στιγμή την εντύπωση πως είμαστε μάγοι. Πληρώσαμε τις φαντασιώ­σεις μας και τις πλήρωσε και ο ελληνικός λαός».
 
Ο Σημίτης στάθηκε ιδιαίτερα στη δημιουργία της «με­ταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς», συμπλέοντας με τον Ευάγγελο Βενιζέλο επ’ αυτού, δείχνοντας έτσι ότι οι πά­γοι στις σχέσεις μεταξύ τους έχουν λειώσει και δίνοντας
το σύνθημα σε ορφανά στελέχη του εκσυγχρονισμού να επανέλθουν.
 
Η πορεία προς το πρώτο μνημόνιο και η διαχείριση της κρίσης το πρώτο κρίσιμο διάστημα, όπως και οι προσπά­θειες που καταβάλλει σε παγκόσμιο επίπεδο για να μπουν μέτρα ελέγχου στην ανεξέλεγκτη δράση των κερδοσκο­πικών κεφαλαίων μέσω της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, βρέ­θηκε στο επίκεντρο της παρέμβασης του Γιώργου Παπαν­δρέου.
 
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κλείνοντας το επιστημο­νικό συνέδριο αναφέρθηκε όχι μόνο στην κυβερνητική συμφωνία του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ., προκειμένου να διαφα­νούν οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης, αλλά και στο ότι πώς πρέπει να πορευτεί η χώρα μετά το μνημόνιο. Και βέβαια επανέλαβε τη σκληρή αντιπαράθεσή του με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την πρόσκληση για τη δημιουργία της μεγάλης Κεντροαριστεράς χωρίς ηγεμονισμούς…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.