Περισσότερο εύθραυστη και όμηρος του τυχαίου η κυβέρνηση μετά τη συζήτηση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ

Πλαδαρή εμφάνιση
Ανεξάρτητα από το ανοίκειο ύφος που επιστράτευσε ο Σαμαράς, αλλά και από την πλαδαρή εμφάνιση Τσίπρα, ο οποίος δεν κατάφερε να αναπτύξει πειστικά το εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο που διαθέτει, χάρη στην άσκηση κυβερνητικής ετοιμότητας με πραγματικά πυρά που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, φάνηκε ξεκάθαρα ότι:
• Πολώνοντας το πολιτικό κλίμα, αρχίζει να σχηματοποιείται καθαρότερα το πεδίο της επόμενης εκλογικής μάχης, στο οποίο η κρίσιμη μεταβλητή της ΔΗΜΑΡ και ο Φ. Κουβέλης θα κληθούν να διαλέξουν στρατόπεδο.
• Ο Σαμαράς είχε μία και μόνη στρατηγική: πώς να γίνει πρωθυπουργός. Από τη στιγμή που το πέτυχε, έκανε μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα και, όπως αποδείχθηκε, εκτός από την τυφλή υπακοή στις υποδείξεις των δανειστών, δεν έχει εθνικό σχέδιο και οδηγεί τον εαυτό του και τη χώρα στον όλεθρο.
• Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υπό τον Β. Βενιζέλο το έχει μετατρέψει σε πολιτικό παρακολούθημα, άθυρμα στις διαθέσεις της Ν.Δ., το οποίο τρέμει τις κάλπες και δεν μπορεί να διασωθεί με κινήσεις θεαματικές μεν, πλην άσφαιρες και εξαρχής ανυπόληπτες, όπως των «58».
• Στην αντίπερα όχθη επιχειρείται να διαμορφωθεί μια διαφορετική πρόταση, η οποία σύντομα θα παρουσιαστεί στον λαό, αλλά προσώρας κινείται εντός των ορίων του σημερινού συστήματος εξουσίας και εγγυάται μερτικό σε όσους συνωστίζονται στην αυλή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται επειγόντως στρατηγικούς συμμάχους!
Στο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι η υφιστάμενη διάταξη των κομμάτων, που δεν ευνοεί μαζικές μετακινήσεις, προκαλεί το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, καθώς στερεί την κυβέρνηση από πολιτικούς συνοδοιπόρους και ζωτικές εφεδρείες. Ποιοι θα επωμιστούν τα βάρη τους επόμενους μήνες;

Ανυπαρξία
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος έχει γίνει από καιρό ένας επιμελής στυλοβάτης της καταστροφής. Πολλοί στο περιστύλιο της Βουλής λένε ότι η τριήμερη συζήτηση ήταν ένα πιστοποιητικό πολιτικής ανυπαρξίας για το ΠΑΣΟΚ, που βυθίζεται αύτανδρο στον χυλό της κυβερνητικής ακινησίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις τορπίλες Τσίπρα για τα υποβρύχια ο Σαμαράς τον άφησε ακάλυπτο να ζητά με σπαρακτικό τρόπο την ευκαιρία μιας προσωπικής μονομαχίας με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ…
Μπορεί κάποιοι, όπως ο Θ. Μωραΐτης, να ανέφεραν ότι «ο Σαμαράς είναι πρωθυπουργός με παραχώρηση από το ΠΑΣΟΚ και, αν δεν μπορεί να διαπραγματευθεί, υπάρχουν και άλλες λύσεις», ωστόσο, αντιστρόφως ανάλογα, κερδίζει έδαφος εντός και εκτός Ν.Δ. η άποψη ότι και ο Βενιζέλος αυτήν την εποχή είναι ένας διακοσμητικός αντιπρόεδρος που αντιμετωπίζεται εσχάτως σαν προβληματικός συγκάτοικος.
Πολιτικά ευάλωτος, είδε τον Φώτη Κουβέλη να του επιστρέφει το προσκλητήριο για τη σύμπηξη του πόλου της «Κεντροαριστεράς της ευθύνης», όταν με βιτριολικό τρόπο ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ παρατήρησε: «Θέλω να αναγνωρίσω στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ το δικαίωμα, όταν αναφέρεται στους πόλους, να συναριθμείται στον ίδιο πόλο με τη Ν.Δ. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την προγραμματική συμφωνία στρατηγικού χαρακτήρα που συνομολόγησε μαζί της».
Τι σημαίνει αυτό; Ότι, τουλάχιστον με Βαγγέλη αρχηγό, δεν υπάρχει προοπτική συνεργασίας, εφόσον το ΠΑΣΟΚ, παρά τη ρητορική νοσταλγία του παρελθόντος, έχει μετατοπιστεί εμπράκτως στον δεξιό χώρο. Οι ισχνές επιδόσεις του Βενιζέλου προβληματίζουν πολλούς βουλευτές, που δεν αποκλείουν σε ιδιωτικές συζητήσεις το σενάριο να παραμείνει μεν στην καρέκλα της αντιπροεδρίας, εγκαταλείποντας όμως τη θέση του στην Ιπποκράτους.
Αφετέρου είναι αλήθεια ότι στη ΔΗΜΑΡ υπάρχει μια μειοψηφική, αλλά, θορυβώδης επικοινωνιακά τάση, υπό τον γραμματέα του κόμματος Σπ. Λυκούδη, η οποία καλοβλέπει πάντα τη συμμετοχή στην κυβέρνηση.

Κενά
Ήδη η Ντόρα Μπακογιάννη, διαβάζοντας τα ευδιάκριτα κενά στην κυβερνητική άμυνα, που δεν κλείνουν μόνο από τη μικρή δεξαμενή των ανεξάρτητων, πρότεινε χθες (Real FM) να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία ο Σαμαράς προς τη ΔΗΜΑΡ ώστε να ενισχυθεί το κυβερνητικό μέτωπο, που φυλλορροεί ραγδαία και δεν μπορεί να επιβιώσει με μεταγραφές, όπως αυτές που σχεδιάζονται, τύπου Κουίκ, παρά τις προληπτικές δηλώσεις Καμμένου ότι στους ΑΝΕΛΛ, που συμπιέζονται από όλες τις μπάντες, «δεν υπάρχουν προδότες». Τι απάντησε η ΔΗΜΑΡ; «Η πρόταση απευθύνεται στον πρωθυπουργό. Εμείς ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε με αυτήν την πολιτική».
Η πρόταση δυσπιστίας, την οποία το Μαξίμου έσπευσε να χαρακτηρίσει «δώρο» στην κυβέρνηση, ήταν στην πραγματικότητα πάσα στον… Κουβέλη, ο οποίος μπορεί να χειριστεί ευκολότερα τα εσωκομματικά προβλήματα και να πάρει στρατηγικού χαρακτήρα αποφάσεις στο συνέδριο του κόμματος, στα μέσα Δεκεμβρίου, που θα ενισχύουν – μετεκλογικά, βέβαια – την προοπτική συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι τότε η ΔΗΜΑΡ θέλει να τονώσει τα διακριτά «κεντροαριστερά» χαρακτηριστικά της ανοίγοντας τη βεντάλια των προγραμματικών προτάσεων, όπως έκανε ήδη με την πρόταση για την κατάργηση του εκλογικού μπόνους και σκοπεύει να κάνει από βδομάδα με νέα πρόταση για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς δεν αποσκοπούσε στην πτώση της κυβέρνησης. Ανέδειξε όμως εν συνόψει ένα χρονικό ορόσημο ραγδαίας και ανεπίστρεπτης φθοράς της κυβέρνησης. Το επόμενο – και καθοριστικό – κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα είναι στις ευρωεκλογές την Κυριακή 25 Μαΐου ή πολύ νωρίτερα…