Στα χαρτιά μοιάζει κάτι παραπάνω από εξαιρετικό: ο Ρίντλεϊ Σκοτ αναλαμβάνει την πρώτη σεναριακή απόπειρα του πολυβραβευμένου συγγραφέα Κόρμακ ΜακΚάρθι, κι ενώνει μια πεντάδα πρωτοκλασάτων σταρ σε έναν, εκ πρώτης όψεως γνώριμο αλλά τελικά παράδοξο, ιστό ίντριγκας, παρανομίας και αίματος.

 
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Φασμπέντερ, Κάμερον Ντίαζ, Μπραντ Πιτ, Πενέλοπε Κρουζ
 
Στα χαρτιά μοιάζει κάτι παραπάνω από εξαιρετικό: ο Ρίντλεϊ Σκοτ αναλαμβάνει την πρώτη σεναριακή απόπειρα του πολυβραβευμένου συγγραφέα Κόρμακ ΜακΚάρθι, κι ενώνει μια πεντάδα πρωτοκλασάτων σταρ σε έναν, εκ πρώτης όψεως γνώριμο αλλά τελικά παράδοξο, ιστό ίντριγκας, παρανομίας και αίματος. «Ο συνήγορος» είναι ένα θρίλερ που δε θέλει να μοιάζει με όλα τα άλλα και θεωρητικά όλα τα μέσα βρίσκονται εκεί για να το πετύχει.
 
Καθώς ο δικηγόρος που υποδύεται ο Μάικλ Φασμπέντερ περνά ανεπιστρεπτί στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων και τα γρανάζια της ταινίας παίρνουν μπρος, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως ο ΜακΚάρθι όχι απλώς σκοπεύει να μην περάσει απαρατήρητος, αλλά να βάλει την σεναριακή (και στην ουσία συγγραφική) υπογραφή του φαρδιά-πλατιά κάτω από κάθε σκηνή του «Συνηγόρου». Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε από τους εξεζητημένους διαλόγους και τις επαναλαμβανόμενα αδιέξοδες επαφές, ο ΜακΚάρθι στόχευε σε κάτι πολύ περισσότερο από ένα καλογραμμένο θρίλερ: οι αρχετυπικοί ήρωές του κινούνται μεταξύ τραγωδίας και θανατερής φάρσας, πιόνια σε ένα παιχνίδι βίαιο, κακόγουστο και αναπόδραστο. Ενώ παίζουν, ή απλώς άγονται και φέρονται, βρίσκουν το χρόνο να φιλοσοφήσουν με έμφαση για τις ανεξερεύνητες κινητήριες δυνάμεις των πράξεών τους. Εδώ ο κόσμος δεν είναι δίκαιος, το Καλό δεν υπάρχει πουθενά σε καθαρή μορφή, και τα πάντα σαρώνονται από μια μορφή παραλόγου που αποτρέπει τις ηρωικές κορυφώσεις.
 
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν επίσης να είναι εξαιρετικά, με την προϋπόθεση ότι θα έβρισκαν έναν τρομακτικά ευαισθητοποιημένο συνομιλητή στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Πρόχειρα μπορούμε να αναφέρουμε τους αδερφούς Κοέν και τη μοναδική υπονόμευση της δράσης στο «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» (βασισμένο σε βιβλίο του ΜακΚάρθι, για να μην ξεχνιόμαστε), ή το Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν και το τελετουργικό στιλιζάρισμα του “Drive”. Σε κάθε περίπτωση, το μόνο που δεν άντεχε το σενάριο του ΜακΚάρθι είναι μια σκηνοθεσία αρμόζουσα στα συνήθη θρίλερ δράσης. Δυστυχώς ο έμπειρος Ρίντλεϊ Σκοτ επιλέγει ακριβώς αυτόν το δρόμο, εκθέτοντας με την έλλειψη βλέμματος τον ίδιο, τον σεναριογράφο και τους εμφανώς αποπροσανατολισμένους πρωταγωνιστές του.    

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.