Τις εμπειρίες και τις σκέψεις του από τη συμμετοχή του στη «17Ν» καταγράφει στο βιβλίο του ο Σάββας Ξηρός, όπως διαβάζουμε στο Έθνος.

 
Τις εμπειρίες και τις σκέψεις του από τη συμμετοχή του στη «17Ν» καταγράφει στο βιβλίο του ο Σάββας Ξηρός, όπως διαβάζουμε στο Έθνος.

Αναλυτικά το δημοσίευμα έχει ως εξής:

Μετά τον σάλο και τις αντιδράσεις που ακολούθησαν την κυκλοφορία του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο «Μιχάλης» της «17Ν», ετοιμάζει το δικό του εκδοτικό «χτύπημα». Το βιβλίο του Σάββα Ξηρού, με τίτλο «Πολιτική ευθύνη», πρόκειται να κυκλοφορήσει την ερχόμενη Παρασκευή από τις εκδόσεις Κονιδάρη.

Μέσα από τις σελίδες του, ο Σάββας Ξηρός, που έχει καταδικαστεί σε έξι φορές ισόβια και 2.035 χρόνια, καταγράφει τις εμπειρίες και τις σκέψεις του από τη συμμετοχή του στην τρομοκρατική οργάνωση, τη σύλληψή του, τις μέρες του στον Ευαγγελισμό και την κράτησή του, παραθέτοντας τις τέσσερις συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει σε ερευνητές των πανεπιστημίων της Λευκωσίας και του Sheffield για επιστημονικούς λόγους.

Σε αντίθεση με τον Δ. Κουφοντίνα, ο Σάββας Ξηρός δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα και γεγονότα από τη δράση της οργάνωσης. Δηλώνει μάλιστα απερίφραστα ότι «ο κύκλος της 17Ν έχει κλείσει. Άσχετα τι φωνάζει ο καθένας».

«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το παρελθόν μου δεν το απαρνούμαι, διότι με έχει διαμορφώσει, αλλά θέλω να συνεχίσει να καταδιώκει το μέλλον μου. Δεν θέλω να προχωράω κοιτάζοντας προς τα πίσω, ζώντας μέσα στο παρελθόν. Όσο για το ερώτημα, μπορείς να φανταστείς έναν άνθρωπο να μη μετανιώνει ποτέ; Είναι μεγάλη αλαζονεία να μη μετανιώνει κανείς για τίποτα. Συγκεκριμένα θα ήθελα να μην έχω κάνει φόνο. Όλα τα άλλα παλεύονται. Αυτό όχι», γράφει ο Σάββας Ξηρός.

Όταν ερωτάται γιατί εντάχθηκε στην οργάνωση, ο Σάββας Ξηρός αναφέρει ως πρώτη αφορμή τη φωτογραφία του νεκρού Κύπριου αγωνιστή της ΕΟΚΑ που αντίκρισε σε ηλικία 12 ετών. «Από εκεί και πέρα αυτό λειτούργησε σε μένα ασυναίσθητα, δηλαδή υποσυνείδητα», σημειώνει. Την ένταξή του ωστόσο στη «17Ν» την αιτιολογεί ως μια επιλογή κόντρα «στο ρεύμα της εποχής: κούφια λόγια, καθόλου πράξη».

«Ήμουν του κατηχητικού»
 
«Εγώ δεν ξεκίνησα από την άκρα αριστερά, όπως ξεκινάνε οι περισσότεροι, αλλά αντίθετα ήμουν του κατηχητικού», αναφέρει σε άλλο σημείο. Όπως λέει, την εφηβεία του την πέρασε στην Φλώρινα, αλλά οικογενειακός μετακόμισαν 22 φορές, μέχρι να κατέβει στην Αθήνα σε ηλικία 19 χρονών. Ήθελε να σπουδάσει ζωγραφική αλλά δεν τα κατάφερε. «Είχα γνωριστεί κάποια στιγμή με τον Τσαρούχη και μου είχε προτείνει να συνεργαστούμε σε κάποιο έργο του, όπως και έγινε», γράφει.
 
Προκλητικός εμφανίζεται στη θεωρία του περί του τρόπου που ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του. «Εγώ δεν θεωρώ ότι είμαι τρομοκράτης, θεωρούσα ότι νομιμοποιούμαι από το παλιό άρθρο του Συντάγματος, το 114, καθώς το Σύνταγμα έχει γίνει από τους πολιτικούς λάστιχο για να προσαρμόζεται στις επιθυμίες τους.
 
Όσο δρούσε η οργάνωση, δεν τρομοκρατούσε τους πολίτες με τέτοιο τρόπο, ώστε άλλοι να αυτοκτονούν, άλλοι να καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα και άλλοι να φεύγουν μετανάστες. Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου κάποιου είδους πρωτοπορία, αλλά ως μέλος μιας κοινωνίας που υφίσταται κάποιες αδικίες, πιστεύω ότι έκανα κάτι που πολλοί επιθυμούσαν, αλλά ελάχιστοι θα τολμούσαν» γράφει χαρακτηριστικά.
 
Ελάχιστα αποκαλύπτει σε σχέση με τη λειτουργία της «17Ν»: «Διαφωνίες υπήρχαν, αλλά διαφωνία δεν σημαίνει ότι κάποιος φεύγει κιόλας διότι πρέπει να είναι σίγουρος γι’ αυτό που κάνει». Παραδέχεται ότι η οργάνωση ζούσε από τα χρήματα των ληστειών, πλην όμως χωρίς υπερβολές και σπατάλες… Έπρεπε να δουλεύουμε παράλληλα για να επιβιώσουμε. Εγώ δούλευα και τα καλοκαίρια και τις γιορτές, για να μπορώ να τα καταφέρω οικονομικά», προσθέτει.
 
Πολλές σελίδες του βιβλίου αφιερώνονται στα φάρμακα που θεωρεί ότι του έδωσαν στον Ευαγγελισμό προκειμένου να «σπάσει», δίνοντας και τη δική του εξήγηση για την ομολογία του. Επίσης υπονοεί ότι και το δικαστήριο χρησιμοποιούσε περίεργες μεθόδους:
 
«Ο πρόεδρος, όταν είχε κάποια δυσκολία, έκανε διακοπή και κατεβαίναμε κάτω. Εκεί μας περίμεναν διάφορα έξτρα, πίτσες και άλλα παρόμοια και όταν ανεβαίναμε ξανά, έβλεπες εκεί που πριν ήταν κάποιος εξαγριωμένος με την έδρα, τώρα είχε γαλήνιο ύφος και απλανές βλέμμα και απλά άκουγε τον πρόεδρο να προσπερνάει το πρόβλημα που είχε»ισχυρίζεται.

(Αναδημοσίευση από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας Έθνος)

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.