Οι φανέλες έχουν χρώματα, εμβλήματα και εθνόσημα. Αυτές των Εθνικών ομάδων, έχουν συνήθως τα χρώματα της σημαίας κάθε χώρας. Όχι πάντα όμως…

Στο ποδόσφαιρο γράφουν ιστορία οι παρέες και οι φανέλες. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με νέους ανθρώπους που σαν μέλη μια ομάδας φτάνουν σε μεγάλες διακρίσεις και μένουν στην ιστορία. Η μεγάλη Ολλανδία της δεκαετίας του 70 ήταν η «παρέα του Κρόιφ», είχαμε τη «Βραζιλία του Πελέ», την «Αργεντινή του Μαραντόνα» κ.ο.κ.

Στη δεύτερη έχουμε να κάνουμε με σύμβολα, με σημαίες, με φετίχ. Οι φανέλες έχουν χρώματα, εμβλήματα και εθνόσημα. Αυτές των Εθνικών ομάδων, έχουν συνήθως τα χρώματα της σημαίας κάθε χώρας. Όχι πάντα όμως…

 

Η Ιταλία είναι γνωστή και λατρεύεται από τους φίλους της ως «Σκουάντρα Ατζούρα», δηλαδή ως «μπλε ομάδα», μόνο που το μπλε δεν υπάρχει στη σημαία της. Η Ολλανδία έχει το πορτοκαλί χρώμα στην κύρια εμφάνισή της. Δεν υπάρχει στη σημαία της. Η κλασική εμφάνιση της Γερμανίας είναι με άσπρη φανέλα και μαύρο σορτς και η δεύτερη, είναι πράσινη. Πλην του μαύρου κανένα άλλο χρώμα δεν υπάρχει στη σημαία της.

 

Οι φανέλες των τριών αυτών Εθνικών ομάδων, ήταν αντικείμενο έρευνας του BBC, ενόψει του Μουντιάλ της Βραζιλίας και προέκυψαν ενδιαφέρουσες, αν μη τι άλλο, ιστορίες και εκδοχές.

 

Η Εθνική Ιταλίας πρωτοεμφανίστηκε στα γήπεδα με λευκή εμφάνιση. Αυτό έγινε στις 15 / 5 του 1910 στο πρώτο της διεθνές παιχνίδι με αντίπαλο τη Γερμανία.

«Παρά το γεγονός πως η Εθνική Ιταλίας έγινε γνωστή με τη μπλε φανέλα, πρωτοεμφανίστηκε με λευκή και  το βασιλικό οικόσημο στο στήθος» είπε BBC εκπρόσωπος Τύπου της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Diego Antenonzio .

 

Το 1922 οι Ιταλοί άρχισαν να χρησιμοποιούν το μπλε που ήταν το χρώμα του banner του βασιλικού οίκου της Σαβοΐας, του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ IIΙ.

 

Το μπλε χρώμα έγινε σήμα κατατεθέν για την Ιταλία και ούτε ο Μουσολίνι που ήθελε τη φανέλα μαύρη κατάφερε να την αλλάξει.

 

Η βασική εμφάνιση της Εθνικής ομάδας της Γερμανίας, έχει τα χρώματα της σημαίας της Πρωσίας. Μ’ αυτά ξεκίνησε το 1900 όταν ιδρύθηκε η Ομοσπονδία και μ’ αυτά συνεχίζει.

 

Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η εκδοχή για τη δεύτερη εμφάνιση, την πράσινη. «Το πράσινο είναι ένα από τα χρώματα της Ομοσπονδίας», δήλωσε ο επικεφαλής του γραφείου Τύπου, Jans Gratner.

 

Η άλλη εκδοχή έχει να κάνει με την κατάσταση μετά τον Παγκόσμιο πόλεμο, τότε που καμία ομάδα δεν ήθελε να παίξει με τη Γερμανία. Η Ιρλανδία έσπασε αυτό το ιδιότυπο εμπάργκο το 1950 και έκτοτε η Γερμανία «υποστηρίζει» το πράσινο χρώμα με τη δεύτερη εμφάνισή της.

 

Όσο για το πορτοκαλί της Ολλανδίας, έχει ιστορία παρόμοια με αυτή του μπλε της Ιταλίας. Είναι το χρώμα του βασιλικού οίκου της χώρας ή δε Ομοσπονδία έχει και τον όρο «Βασιλική» στο πλήρες όνομά της.  Συνεπώς η Ολλανδία παίζει με τα… βασιλικά χρώματα και όχι με κείνα της σημαίας της (μπλε, άσπρο, κόκκινο).