Τζο Μπάιντεν από το 2007: «Διάλυση είτε με τις πράξεις μας είτε με την απραξία μας»!

Τζο Μπάιντεν από το 2007: «Διάλυση είτε με τις πράξεις μας είτε με την απραξία μας»!

Το πόκερ των μεγάλων δυνάμεων συνεχίζεται στο Ιράκ, με τις ΗΠΑ να στέλνουν αιφνιδιαστικά τον υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι στη Βαγδάτη για… συστάσεις στους σιίτες ηγέτες, ώστε να δώσουν περισσότερες αρμοδιότητες σε σουνίτες και Κούρδους. Και μπορεί ο πρωθυπουργός Νούρι Αλ Μαλίκι να ζήτησε αεροπορική συνδρομή από τους Αμερικανούς, όμως αυτοί… το σκέφτονται.

Η στρατηγική της Αμερικής, βέβαια, για την περιοχή έχει χαραχτεί εδώ και χρόνια. Τα σχέδια τριχοτόμησης του Ιράκ, άλλωστε, είχαν ακουστεί για πρώτη φορά λίγο μετά την εισβολή του 2003. Το 2007, μάλιστα, σε δημοσίευμά τους οι «New York Times» ανέφεραν ότι «οι ΗΠΑ έχουν ήδη ένα σχέδιο για το Ιράκ, αυτό του “χαλαρού διαχωρισμού”, στα πρότυπα της Βοσνίας».

Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος, εκτιμούν τώρα αναλυτές, που η Αμερική δεν στέλνει δυνάμεις στο Ιράκ, παρά το γεγονός ότι οι τζιχαντιστές οργιάζουν. Ακριβώς επειδή οι στρατηγικοί στόχοι των ΗΠΑ τυχαίνει να «εξυπηρετούνται» από την παρούσα κατάσταση.

Η… «προφητεία»

Στις 30.7.2007, λοιπόν, υπήρχε ένα εξόχως ενδιαφέρον («προφητικό») δημοσίευμα στη ναυαρχίδα των αμερικανικών εφημερίδων, τους «New York Times», με τίτλο «Biden plan for “soft partition” of Iraq gains momentum» («Δρομολογείται το σχέδιο Μπάντεν για τη βελούδινη κατάκτηση του Ιράκ»).

Εκείνη την ημέρα η εφημερίδα εντρυφούσε στην πρόταση του Τζο Μπάιντεν, νυν αντιπροέδρου των ΗΠΑ, με ενεργό ρόλο στις πρόσφατες εξελίξεις της ουκρανικής κρίσης. Έχοντας αναλάβει εκείνη την εποχή υψηλό θεσμικό ρόλο στη Γερουσία για τις διεθνείς σχέσεις, ο Μπάιντεν παρουσίασε στα Ηνωμένα Έθνη το αμερικανικό σχέδιο για το τι μέλλει γενέσθαι στο πολύπαθο Ιράκ. Στις 30.7.2007 οι «N.Y. Times» έδιναν περισσότερες λεπτομέρειες για την πρόταση, σημειώνοντας πως το σχέδιο κερδίζει σταθερά έδαφος.

Το πλάνο Μπάιντεν προέβλεπε τον κατακερματισμό του Ιράκ σε τρεις ημιαυτόνομες περιοχές: το Κουρδιστάν, μια σουνιτική και μια σιιτική περιοχή. Κι όλα αυτά κάτω από την ευρεία, αλλά χαλαρή – άρα και αδύναμη – ιρακινή ομπρέλα μιας κεντρικής κυβέρνησης.

Ο Μπάιντεν ανέφερε στην παρουσίαση του σχεδίου του ότι η κεντρική ιδέα είναι να διατηρηθεί το Ιράκ, αλλά μέσω μιας μορφής «αποκέντρωσης», όπου η κάθε εθνοθρησκευτική ομάδα (Κούρδοι, σουνίτες, σιίτες) θα έχει τον δικό της ζωτικό χώρο. Και συνέχιζε: «Όλα αυτά θα δρομολογηθούν γλυκαίνοντας τους σουνίτες, δελεάζοντάς τους με ένα σχέδιο για αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων και με ένα περιφερειακό σύμφωνο μη επίθεσης».

Από το 2007 οι Αμερικανοί εκτιμούσαν ότι οι σουνίτες και οι σιίτες του Ιράκ δεν οδεύουν προς μια συμφιλίωση, αφού ήδη ξεκινούσαν εθνοκαθάρσεις, με σουνίτες να εκκενώνουν μαζικά σιιτικές περιοχές και το αντίθετο.

Έτσι κι αλλιώς… διαχωρισμός

Το σχέδιο αρχικά παρουσίαζε δυσκολίες. Αξιωματούχοι είχαν επισημάνει ότι ακόμη και η λέξη «διαχωρισμός» δεν ακουγόταν καθόλου καλή στους Άραβες, που είχαν ενστάσεις επειδή ένα παλαιότερο σχέδιο διαχωρισμού των Ηνωμένων Εθνών έστρωσε χαλί για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Ακόμη εθεωρείτο ότι ένας κατακερματισμός του Ιράκ αναμενόταν να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη αιματοχυσία στις αστικές περιοχές της χώρας. Αν και οι σουνίτες κυριαρχούν στη Δύση, οι σιίτες στον Νότο και οι Κούρδοι στον Βορρά, ο πληθυσμός στις πόλεις δεν είναι τόσο ομογενοποιημένος. Βαγδάτη, Μοσούλη και Κιρκούκ δεν έχουν καθαρές γεωγραφικές γραμμές που να διαχωρίζουν τις βασικές ομάδες.

Στο μεταξύ, όμως, περνώντας τα χρόνια, ο πληθυσμός στις πόλεις του Ιράκ έχει ήδη γίνει πολύ πιο ομοιογενής, καθώς τρομοκρατημένοι κάτοικοι εγκαταλείπουν όσες περιοχές δεν είναι κυρίαρχη η δική τους «ομάδα».

Η επίσημη άποψη της κυβέρνησης Μπους το 2007 παρέμενε ότι η αυξημένη παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων θα κατάφερνε να περιορίσει τη βία, αφήνοντας πολιτικό «χώρο» σε σουνίτες, σιίτες και Κούρδους για να βρουν μια πολιτική λύση.
Όμως οι «N.Y. Times» προέβλεπαν από τότε πως οι συνθήκες στο Ιράκ είναι τέτοιες, που θα οδηγήσουν έτσι κι αλλιώς στον διαχωρισμό.

Μάλιστα το δημοσίευμα του 2007 ανέφερε ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχεδιάζει να δημιουργήσει ομάδες ανασυγκρότησης στις επαρχίες του Ιράκ, με σκοπό την ενδυνάμωση των αρχηγών των τοπικών φυλών. Αυτό από μόνο του συνεπάγεται μεγαλύτερη αποκέντρωση – κατακερματισμό στη χώρα.

Οι ειδικοί ανέφεραν ότι ο διαχωρισμός του Ιράκ πρόκειται να είναι δύσκολος κι επώδυνος, με απαραίτητες τις διαβουλεύσεις με το γειτονικό Ιράν και τη Σαουδική Αραβία. Επίσης οι Αμερικανοί ήξεραν από τότε ότι οι όποιες εξελίξεις τέτοιου τύπου θα ακουμπούσαν τις εθνικές ευαισθησίες της Τουρκίας γύρω από το Κουρδικό.

Ο Μπάιντεν θεωρούσε ότι οι ΗΠΑ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα βρεθούν στη θέση του διαμεσολαβητή για την τριχοτόμηση. Στην επίσκεψή του στα Ηνωμένα Έθνη πριν από επτά χρόνια είχε πει με νόημα: «Θα φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα είτε με τις πράξεις μας είτε με την απραξία μας. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να διαχειριστούμε αυτή τη μετάβαση».

Η ώρα αυτή, απ’ ό,τι φαίνεται, έχει πλησιάσει ή μπορεί και να έχει φτάσει ήδη. Στο Ιράκ επικρατεί χάος, οι τζιχαντιστές θέλουν μερτικό και προκαλούν εξελίξεις, η Αμερική έχοντας αποσύρει τους στρατιώτες της κρατά στάση αναμονής, χωρίς να παρεμβαίνει ουσιαστικά, πιέζοντας έτσι με τον τρόπο της να γίνουν τα πράγματα όπως τα έχει σχεδιάσει. Όλα κυλάνε σύμφωνα με το πλάνο, αφού το… big bang στην περιοχή μοιάζει πια αναπόφευκτο.

Ο Μπάιντεν, άλλωστε, το είχε πει από το 2007: «(…) είτε με την απραξία μας»! Και ο νοών νοείτω…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.