Θυμάστε τα περισσότερα από 200 κορίτσια που απήχθησαν από την Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία; Πριν από κάτι μήνες ήταν πρωτοσέλιδο σε όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη, αλλά σήμερα ελάχιστοι θυμούνται να ρωτήσουν τι έχουν απογίνει.

Κι όμως, οι μαθήτριες συνεχίζουν να βρίσκονται στα χέρια της ισλαμιστικής οργάνωσης. Η κυβέρνηση της Νιγηρίας ανακοίνωσε προ ημερών ότι… κάτι πάει να γίνει και ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην απελευθέρωσή τους, αφού έφτασε σε συμφωνία, σε ένα είδος «προσωρινής εκεχειρίας» (όπως το έθεσε), με την Μπόκο Χαράμ. Βέβαια, ακόμη και αν επιβεβαιωθούν τα επόμενα 24ωρα οι πανηγυρικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης του Γκούντλακ Τζόναθαν και οι 200 και πλέον μαθήτριες που αγνοούνται καταφέρουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως η Μπόκο Χαράμ υπέστη κάποιου είδους πλήγμα. Το αντίθετο μάλιστα.

Πολιτικές σκοπιμότητες

Λίγους μόλις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές στην αφρικανική χώρα τον ερχόμενο Φεβρουάριο, ο Τζόναθαν αναζητάει απεγνωσμένα κάπου να πατήσει για να βουλώσει τα στόματα των πολιτικών του αντιπάλων. Έχει ανάγκη να επιδείξει κάποιου είδους νίκη – έστω και επικοινωνιακή – στη μάχη εναντίον της οργάνωσης που έχει καταλάβει μεγάλα τμήματα στον φτωχό Βορρά, όπου και έχει επιβάλει τη Σαρία.

Όμως στην πραγματικότητα, όσους πόντους και να πάρει με την – ενδεχόμενη – απελευθέρωση των μαθητριών, όλοι ξέρουν ότι αυτά που έδωσε είναι πολύ περισσότερα. Είτε υποσχέθηκε την καταβολή λύτρων, είτε την απελευθέρωση κρατουμένων μαχητών της οργάνωσης (είτε και τα δύο, κάτι πολύ πιθανό, δεδομένης της κυβερνητικής απελπισίας), η Μπόκο Χαράμ θα βγει ενισχυμένη από τη συμφωνία (με χρήμα και δυναμικό). Επιπλέον, κανένας δεν γνωρίζει εάν θα επιστρέψουν όλα τα κορίτσια που αγνοούνται, καθώς έχουν κατά πάσα πιθανότητα «μοιραστεί» σε πολλά γεωγραφικά σημεία (εντός και εκτός Νιγηρίας), αλλά – κυρίως – βρίσκονται στα χέρια διάφορων τοπικών «ομάδων» της οργάνωσης, στις οποίες δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι υπάρχει ομοφωνία γύρω από τη συμφωνία.

Εδώ να φανταστεί κανείς ότι επί μήνες η κυβέρνηση έψαχνε να βρει έναν «αξιόπιστο» συνομιλητή της οργάνωσης που να μπορεί να επιβεβαιώσει – έστω – ότι μιλάει εξ ονόματος του ηγετικού στελέχους και, όπως έχει αποδείξει το πρόσφατο παρελθόν, σε προηγούμενες περιπτώσεις εκεχειρίας η συμφωνία κατέρρεε μέσα σε ελάχιστα 24ωρα, καθώς κάποια από τις τοπικές ομάδες δεν την αναγνώριζε. Ακόμη σημαντικότερο όμως γεγονός, που καθιστά πύρρεια την όποια «νίκη» του Τζόναθαν, είναι ότι στις περιοχές όπου εξαπλώνεται η Μπόκο Χαράμ δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.

Όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά αίτια του προβλήματος, αλλά ο κυβερνητικός στρατός συνεχίζει να σπέρνει τρόμο με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να θεωρούν την επικράτηση της ισλαμιστικής οργάνωσης ως «μία η άλλη».