Ακόμη κι αν δεν έχει ξεκαθαρίσει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία, οι ψηφοφόροι έδωσαν μία εμβληματική νίκη στις αυξανόμενες ακροδεξιές λεγεώνες που ρίχνουν την ενοχλητική σκιά τους πάνω από την Ευρώπη, γράφει σε δημοσίευμά του ο Guardian.

Ακόμη κι αν δεν έχει ξεκαθαρίσει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία, οι ψηφοφόροι έδωσαν μία εμβληματική νίκη στις αυξανόμενες ακροδεξιές λεγεώνες που ρίχνουν την ενοχλητική σκιά τους πάνω από την Ευρώπη, γράφει σε δημοσίευμά του ο Guardian.

Η μαζική ψήφος υπέρ του ακροδεξιού υποψηφίου του κόμματος της Ελευθερίας Norbert Hofer σηματοδοτεί τόσο μια ρήξη με το παρελθόν και, ίσως, μια ανατριχιαστική επιστροφή σε αυτό. Από το Έσεξ μέχρι το Έσεν, και από την Αθήνα μέχρι το Άαρχους, η ψήφος στους ακροδεξιούς μοιάζει να είναι η θανατική ποινή στις αναγνωρίσιμες πολιτικές του κέντρου που κυριάρχησαν στην μεταπολεμική Ευρώπη.

Το κόμμα της Ελευθερίας, διάνυσε μεγάλη πορεία από τον δημαγωγό νεοναζί Χάιντερ που είχε σαρώσει στις εκλογές του 2000. Η Ευρώπη είχε πάρει μέτρα τότε κατά της Αυστρίας επιβάλλοντας μία σειρά διπλωματικών περιορισμών και ουσιαστικά είχαν βάλει τη χώρα σε καραντίνα, αλλά τα μέτρα δεν είχαν μεγάλη διάρκεια και χώρες όπως η Δανία είχαν διαμαρτυρηθεί και τα είχαν χαρακτηρίσει ως bullying για ενήλικες.

Η Ευρώπη δεν φαίνεται μάλλον να επιχειρεί να επιβάλλει νέα μέτρα ίσως επειδή και οι 28 χώρες έχουν τα δικά τους ακροδεξιά και λαϊκίστικα κόμματα να αντιπαρατεθούν. Κάποιοι, όπως οι Αληθινοί Φινλανδοί έχουν καταφέρει  να συμμετάσχουν και στην κυβέρνηση, άλλοι όπως η Εναλλακτική για τη Γερμανία και το Κόμμα του Λαού της Δανίας ασκούν μεγάλη επιρροή.

Στην Πολωνία οι δεξιοί εθνικιστές του Κόμματος του Νόμου και της Δικαιοσύνης, χρησιμοποίησαν τη νίκη του περασμένου Σεπτεμβρίου για να αμφισβητήσει τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές αξίες, από την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, τα ΜΜΕ και τις ατομικές ελευθερίες μέχρι το δικαίωμα στην έκτρωση και είναι κατανοητό γιατί οι Βρυξέλλες είναι σε συναγερμό.

Ένα ακόμη πιο ενδεικτικό παράδειγμα είναι ο λαϊκιστής πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτωρ Όρμπαν που έχει μάλλον φετίχ με το να προκαλεί τις Βρυξέλλες, με την αντιμεταναστευτική του στάση, τις θέσεις του για τη Ρωσία, το ελεύθερο εμπόριο και μέχρι σήμερα την έχει γλυτώσει.

Την ίδια ώρα στην Ευρώπη το ακροδεξιό μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ανεβαίνει με φόντο τις εκλογές που θα γίνουν τον επόμενο χρόνο στη χώρα. Το αποτέλεσμα στη Γαλλία μπορεί να επηρεαστεί από την Αυστρία και από το πόσο απήχηση θα έχουν οι εθνικιστές στην Αγγλία στο δημοψήφισμα για την παραμονή ή την έξοδο της χώρας από την ΕΕ.

Το κοινό ζήτημα που μοιράζονται όλοι αυτοί οι ακροδεξιοί και εθνικιστές στην Ευρώπη είναι το προσφυγικό και οι ροές προσφύγων από τη Συρία και άλλες περιοχές του πλανήτη, η οικονομική ανασφάλεια και η ανεργία, η απομάκρυνση από τα κατεστημένα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, η έλλειψη εμπιστοσύνης στην ελιτίστικη ΕΕ και η υποτιθέμενη απώλεια της εθνικής ταυτότητας.

Ο Guardian, στο άρθρο του αναφέρει ότι η λύση δεν είναι εύκολη, οι ευρωπαϊκές απαγορεύσεις δεν λειτούργησαν το 2000, αλλά ούτε και η συμπαράταξη των κομμάτων της Αυστρίας για να σταματήσουν τον ακροδεξιό υποψήφιο. Εάν ο εξοστρακισμός δεν είναι η λύση τότε η συνεργασία μοιάζει να είναι η άλλη εναλλακτική.

Στην Αυστρία σε αντίθεση με το 2000 και τον Χάιντερ, δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία στους δρόμους για το κόμμα της Ελευθερίας. Και σε άλλες χώρες η κοινωνική αντίδραση κατά στους ακροδεξιούς λαϊκιστές μοιάζει να είναι σποραδική και ασυντόνιστη.

Η Βρετανία μοιάζει να είναι το υπόδειγμα και για άλλες χώρες που θα επιχειρήσουν να πραγματοποιήσουν παρόμοια δημοψηφίσματα αλλά ταυτόχρονα είναι και το μοντέλο για την αναζωογόνηση ενός σκληρού αριστερού κόμματος.  Η άφιξη του Κόρμπιν, που συνοδεύτηκε από μεγάλη αύξηση στα μέλη του κόμματος μπορεί να ιδωθεί σαν άμεση απάντηση στην άνοδο της ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένου και του κόμματος της Ανεξαρτησίας. Δυστυχώς όμως για τους Εργατικούς, οι προοπτικές τους για νίκη στις εκλογές είναι μικρές.

Οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και η κατάρρευση του πολιτικού κέντρου που εμφανίζονται να έχουν ενθαρρύνει ακροδεξιά κόμματα, καλλιεργούν και άλλες μορφές κοινωνικών διαίρεσης, που οδηγούν σε πόλωση. Στην Ισπανία και στη Σκωτία είναι έντονα τα κινήματα που ζητούν αυτονομία. Ακόμη ένα φαινόμενο είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, η διαδεδομένη πολιτική απάθεια, η αποξένωση με την πολιτική κυρίως ανάμεσα στους νεαρούς ψηφοφόρους και τα ρεκόρ αποχής στις εκλογές για την Ευρώπη είναι η πλέον ανησυχητική απόδειξη,

Το άθροισμα αυτών των προσβλητικών παραγόντων για την Ευρώπη οδήγησε στα αποτελέσματα της Κυριακής στην Αυστρία και σύμφωνα με τον Guardian το θέμα δεν είναι ότι το κέντρο θα μπορούσε να το αποτρέψει, αλλά ότι το κέντρο έχει πλέον εξαφανιστεί.

Επιμέλεια: Κυριάκος Αργυρόπουλος

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.