«Έφυγες εχθές για το τελευταίο μεγάλο ταξίδι σου. Θυμάμαι που μου έλεγες πως αναγκάστηκες να φύγεις, δεκάχρονο τότε παιδί, κυνηγημένος, χωρίς να ξέρεις τον λόγο, χωρίς να φταις σε τίποτα, πληρώνοντας την μετεμφυλιακή έχθρα που ρήμαξε την πατρίδα μας. Επέστρεψες μετά από χρόνια, πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, γιατί αγαπούσες την Ελλάδα, κουβαλώντας μαζί σου τις αγιάτρευτες πληγές στο σώμα σου από τα ανθρακωρυχεία της Γερμανίας. Έντιμος, με μια έμφυτη ευστροφία του μυαλού, γύρισες στην Ελλάδα με τιμές, νιώθοντας την εξιλέωση μέσω της επόμενης γενιάς στην οποία ανήκε το παιδί σου. Καλό κατευόδιο μπαμπά μου, ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει άρχοντα…».