Αν και μοιράζεται μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ελλάδας η Βικτόρια Χίσλοπ ήρθε για να μείνει.  Η ελληνική ιθαγένεια ήταν για εκείνη δεύτερο δώρο, όπως λέει χαρακτηριστικά.

Πάλλεται όταν μιλά για την Ελλάδα και σημειώνει ότι θα υπερασπίζεται την- και επισήμως- δεύτερη πατρίδα της πάντα και με κάθε τρόπο απέναντι σε όποιον εκφοβισμό ή απειλές. 

Την συναρπάζει η ιστορία της Ελλάδας διότι αν και είναι γεμάτη πόνο, είναι επίσης γεμάτη έμπνευση. Δεν είναι όμως μόνον η ιστορία της χώρας που την εμπνέει αλλά και οι άνθρωποι της.

Γράφει και όταν δεν γράφει- στα διαλλείματα δηλαδή- χορεύει και την βλέπουμε στο «Dancing with the Stars». Είναι μια ευκαιρία, όπως λέει, να ξαναγίνει «μαθήτρια», διότι όσο μεγαλώνει κάποιος οι ευκαιρίες να γίνει ξανά μαθητής λιγοστεύουν.

Σας μάθαμε από το «Νησί» και στην πορεία διαπιστώσαμε ότι οι ιστορίες σας στα περισσότερα βιβλία σας έχουν ως υπόβαθρο στιγμές από τη νεότερη  ελληνική ιστορία. Είναι τα γεγονότα ή οι άνθρωποι με όσα βίωσαν που σας εμπνέουν; 

Για εμένα, η ιστορία της Ελλάδας κατά τον 20ο αιώνα, παρόλο που είναι γεμάτη πόνο, είναι, επίσης, γεμάτη έμπνευση. Συγκριτικά με τη γενέθλια χώρα μου (το Ηνωμένο Βασίλειο), ο ελληνικός λαός αντιμετώπισε ακραίες δυσκολίες – κατοχή, εμφύλιος πόλεμος, δικτατορία… Θα μπορούσε κανείς να περιγράψει κάθε μια από αυτές τις περιόδους ως τραύμα. Η ερώτηση που πάντοτε κάνω στον εαυτό μου είναι: «Πώς επιβίωσαν οι άνθρωποι»; και αυτό εξερευνώ σε όλα τα γραπτά μου. Επομένως, ναι, είναι η ιστορία που με εμπνέει , αλλά είναι και οι άνθρωποι επίσης.

Η τοποθεσία είναι, επίσης, συχνά ένας «χαρακτήρας» που επηρεάζει τα γεγονότα. Σε όλα τα μυθιστορήματά μου, τα γεγονότα/η ιστορία δεν θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε κάποιο διαφορετικό μέρος – το μυθιστόρημα πρέπει να εκτυλιχθεί στο μέρος που το τοποθετώ. Είναι πολύ στενά συνδεδεμένα- η Σπιναλόγκα, για παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη, η Αμμόχωστος, η Αθήνα κλπ.

Ποια ήταν η αφορμή για τη συγγραφή της «Καρτ Ποστάλ»; 

Ήθελα να γράψω για την Ελλάδα (δεν είναι έκπληξη…), αλλά ήθελα να συνοδεύσω μια ιστορία με φωτογραφίες. Μου άρεσε η ιδέα, η ιστορία και οι φωτογραφίες να δουλέψουν μαζί.

Προσκάλεσα, λοιπόν, έναν φωτογράφο, τον Αλέξανδρο Κακολύρη, να ταξιδέψει μαζί μου και να τραβά φωτογραφίες ενόσω εγώ μάζευα πληροφορίες και έμπνευση. Οι φωτογραφίες δεν τραβήχτηκαν εκ των υστέρων – αλλά την ίδια στιγμή.

Ήταν μια πολύ δημιουργική διαδικασία. Ταξιδέψαμε βόρεια, νότια, ανατολικά και δυτικά στην Ελλάδα, και όπου κι αν πήγαμε, είδαμε κάτι που έγινε έμπνευση για μια ιστορία.

Στην εποχή των ψηφιακών εφαρμογών, των sms, του Facebook και του messenger, του whatsapp και του Instagram, προτείνετε «Καρτ ποσταλ». Γιατί; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά που σας έκανε να ξεχωρίσετε αυτόν τον- κάπως ξεπερασμένο- τρόπο επικοινωνίας ως βάση για το βιβλίο και τη σειρά;

Στην αρχή της ιστορίας, ο πρωταγωνιστής, ο Ιωσήφ, βιώνει την απόρριψη από την κοπέλα του που ήταν – όπως πίστευε – ο έρωτας της ζωής του. Εκείνη ήταν να έρθει στην Ελλάδα για να τον συναντήσει, αλλά αντί να έρθει, τού στέλνει ένα σύντομο μήνυμα από το Λονδίνο λέγοντας ότι η σχέση τους έληξε. Η καρδιά του γίνεται κομμάτια και πετά το κινητό του τηλέφωνο στη θάλασσα ώστε να αποφύγει τον πειρασμό να της τηλεφωνήσει.

 Έχει ακόμη μια πολύ δυνατή επιθυμία να επικοινωνήσει μαζί της παρόλο που οι σκέψεις του είναι στενάχωρες και πικρές. Στέλνοντάς της καρτ ποστάλ, θα της δείξει τα όμορφα μέρη που έχασε επειδή δεν ήρθε να τα δει. Στο τέλος, βλέπουμε πως η γραφή γίνεται μια μορφή θεραπείας για τον Ιωσήφ. Προσωπικά, το πιστεύω αυτό.

Το να γράφουμε τις σκέψεις μας με το χέρι είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες.

Οι λέξεις που γράφονται χειρόγραφα έχουν μεγαλύτερη ένταση από ένα δακτυλογραφημένο κείμενο. Νομίζω ότι είναι αυτονόητο.

Υπάρχει κάτι εντελώς προσωπικό στον γραφικό χαρακτήρα – είναι μοναδικός όπως ένα δακτυλικό αποτύπωμα. Τα δακτυλογραφημένα κείμενα, συγκριτικά, είναι καθαρά λειτουργικά- δεν προσφέρονται για συναίσθημα ή βάθος έκφρασης.

Ο βασικός  ήρωας σας είναι αρχαιολόγος. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο επάγγελμα στην αφήγηση των ανθρωποκεντρικών ιστοριών σας; 

Για διάφορους λόγους. Η αρχαιολογία έχει μια πλούσια μεταφορική δυναμική. Ο Ιωσήφ είναι πανεπιστημιακός και αυτό διαμορφώνει τον χαρακτήρα του με πολλούς τρόπους.  Επίσης, ενώ παρέχει συμβουλές για μια ανασκαφή, παράλληλα εξερευνά τις δικές του ρίζες, τη δική του καταγωγή. Κατά κάποιον τρόπο ανασκάπτει τη δική του ζωή.

Στην σειρά («Καρτ ποστάλ») «γεφυρώνετε», με έναν τρόπο, την Αθήνα με το Λονδίνο, την Ελλάδα με την Αγγλία. Να περιμένουμε στην πλοκή και αναφορά στα Γλυπτά του Παρθενώνα και στο αίτημα  επιστροφής τους;

Είμαι μέλος της Βρετανικής Επιτροπής για την Επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα, η οποία κάνει συνεχώς εκστρατεία για την επιστροφή των μαρμάρων από το Βρετανικό Μουσείο. Θα ήμουν ευτυχής εάν έβρισκα έναν τρόπο να ενσωματώσω στα γραπτά μου την πεποίθησή μου ότι αυτά τα μνημεία τέχνης πρέπει να επιστρέψουν στην Αθήνα, αλλά δεν είμαι βέβαιη ότι η μυθοπλασία είναι το σωστό μέσο για κάτι τέτοιο (διότι θέλω το αποτέλεσμα να είναι αληθινό- όχι φανταστικό!), ωστόσο, ποτέ μην λες ποτέ.

Ήσασταν μεταξύ των προσωπικοτήτων της Βρετανίας που καλέσατε ανοιχτά την κυβέρνησή της  να στηρίξει Ελλάδα και Κύπρο στην κρίση στην ανατολική Μεσόγειο. Τί σας ενεργοποίησε;

Θα υπερασπιζόμουν, πάντα, την Ελλάδα όσο και με όποιον τρόπο μπορώ – ενάντια στον εκφοβισμό και τις όποιες απειλές.

Θα γίνει σειρά και το δεύτερο βιβλίο ιστοριών «Καρτ ποστάλ»; 

Υπάρχουν αρκετές ιστορίες από τα πρωτότυπα βιβλία, «Καρτ Ποστάλ» και «Ο Τελευταίος Χορός», οι οποίες δεν έχουν γυριστεί για την τηλεοπτική σειρά, οπότε θα μπορούσαν ίσως να διαμορφωθούν σε μια συνέχεια. Νομίζω πως απομένουν ακόμα δυνατές ιστορίες για προσαρμογή στην τηλεόραση. Θα  ήθελα πολύ να τις δω στην οθόνη!

Ποιό βιβλίο σας έχει σειρά για οπτικοποίηση; Είναι στα σχέδια σας ο κινηματογράφος; 

Τα δικαιώματα για «Το Νήμα», το τρίτο μυθιστόρημά μου που εκτυλίσσεται στη Θεσσαλονίκη, πωλήθηκαν σε μια εταιρία παραγωγής που επιθυμεί να ετοιμάσει τηλεοπτική σειρά. Το ίδιο και τα δικαιώματα για τον «Γυρισμό», που εκτυλίσσεται στη Γρανάδα στην Ισπανία, έχουν πωληθεί σε μια γαλλική εταιρία που θέλει να γυρίσει ταινία. Και βρίσκομαι στα πρώτα στάδια ανάπτυξης έργου για ένα νέο τηλεοπτικό σήριαλ, βασισμένο  στο μυθιστόρημα «Μια Νύχτα του Αυγούστου», το οποίο είναι συνέχεια του μυθιστορήματος «Το Νησί». Οπότε συμβαίνουν πολλά! 

Τί σημαίνει για εσάς η ελληνική ιθαγένεια; 

Νιώθω πολύ χαρούμενη και περήφανη που είμαι Ελληνίδα πολίτης. Ήταν μια τεράστια τιμή. Είναι, επίσης, και μια ευθύνη.

Ένα χρόνο τώρα είστε Ελληνίδα πολίτης.  Τί άλλαξε στη ζωή σας, στην καθημερινότητα σας;  

Ακόμη ταξιδεύω μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ελλάδας. Και τώρα έχω μια μεγάλη αίσθηση ότι ανήκω στην Ελλάδα. Ακόμη, έχω μια μεγάλη αίσθηση ευγνωμοσύνης στην Ελλάδα που μου επιτρέπει να παραμείνω Ευρωπαία. Ήταν σαν ένα δεύτερο δώρο.

Το Brexit εξακολουθεί να έχει πολύ αρνητικές συνέπειες στην καθημερινή ζωή στη Βρετανία (την περασμένη εβδομάδα τα περισσότερα βενζινάδικα ξέμειναν από βενζίνη, αυτήν την εβδομάδα τα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι άδεια από πολλά αγαθά) και μόλις τώρα αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τον αντίκτυπο. 

Η πανδημία αποσπούσε την προσοχή μας για μεγάλο χρονικό διάστημα και τώρα βλέπουμε τις συνέπειες της ψήφου για έξοδο από την Ευρώπη. Επομένως, για πολλούς, πολλούς λόγους, είμαι περισσότερο από ευτυχής που έχω αυτήν τη νέα ιθαγένεια.

Εξακολουθείτε να «μοιράζεστε» ανάμεσα σε Ελλάδα και Αγγλία; 

Μοιράζω τον χρόνο μου – δεν έχω σταθερή ρουτίνα και εξαρτάται σε κάποιο βαθμό από το τι γράφω και πού πρέπει να βρίσκομαι.

Αφιερώσατε δύο βιβλία για τη λέπρα στην Ελλάδα- το «Νησί» και «Μια Νύχτα του Αυγούστου». Έχουν ωριμάσει οι συνθήκες ώστε να συγγράψετε βιβλίο για  πανδημία της covid19;

Η καταλυτική πηγή έμπνευσης για να γράψω το «Μια Νύχτα του Αυγούστου» ήταν ο Covid 19 – ξεκίνησα την πρώτη ημέρα του lockdown  στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το να βρεθούμε υπό την απειλή μιας ασθένειας που δεν θεραπεύεται, απομονωμένοι από τους αγαπημένους μας, χάνοντας αγαπημένους μας… οι ομοιότητες με τις ημέρες της Σπιναλόγκας ήταν αρκετές. Έτσι νομίζω ότι τώρα θα πρέπει να προχωρήσω και να γράψω για άλλα πράγματα.

Η συμμετοχή σας στο «Dancing with the Stars» τί ανάγκη καλύπτει;  

Είπα «ναι» για πολλούς, πολλούς λόγους! Είναι μεγάλη «φαν» της βρετανικής έκδοσης (το πρόγραμμα ξεκίνησε στο Ηνωμένο Βασίλειο) και είμαι «φαν» για περισσότερο από 15 χρόνια. Έτσι, ήμουν πολύ εξοικειωμένη με τη χαρούμενη ατμόσφαιρα του προγράμματος, και το πόσο θετικό συναίσθημα δημιουργεί στο κοινό και στους συμμετέχοντες. Η ευκαιρία να κάνω κάτι τελείως καινούργιο ήταν μια συναρπαστική πρόσκληση – όσο μεγαλώνει κανείς πρέπει να αρπάζει κάθε ευκαιρία να ξαναγίνει «μαθητής». Τέτοιες ευκαιρίες όλο και λιγοστεύουν.

Η πρόσκληση ήρθε την καλύτερη στιγμή. Είχα τελειώσει το γράψιμο ενός βιβλίου («Μια Νύχτα του Αυγούστου»), είχαμε τελειώσει τα γυρίσματα των Καρτ Ποστάλ (ήμουν παρούσα στην Κρήτη σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων) και ήθελα να κάνω κάτι καινούργιο και συναρπαστικό στη ζωή μου. Και, επίσης σημαντικό, ο χορός, σίγουρα, σε κάνει να νιώθεις πολύ ζωντανός! Είναι κάτι ζωηρό και συναρπαστικό.

Πού θα θέλατε να κάνετε Πρωτοχρονιά, φέτος και με ποιους; 

Ελπίζω να είμαι με την οικογένειά μου! Ειδικά με την κόρη μου, η οποία μένει στην Κολομβία εδώ και έναν χρόνο. Δεν υπάρχει πρόγραμμα εμβολιασμών εκεί οπότε ήταν αδύνατον για εκείνη να επιστρέψει στην Ευρώπη. Αυτό θα είναι μια όμορφη αρχή για το 2022, εάν συμβεί.

Διαβάστε επίσης:

«Για θύμισέ μου», η ταινία από την Κρήτη που εκπροσωπεί την Ελλάδα σε φεστιβάλ κινηματογράφου στη Σουηδία

«The Batman»: Παροξυσμός για το νέο trailer (Video)

«Γενική Πρόβα Αυτοκτονίας» του Dusan Kovacevic στο Θέατρο Skrow