Το σίγουρο είναι ότι ο Πούτιν με την λάθος κίνηση που έκανε -και μιλάμε αφήνοντας στη άκρη την υστεροφημία του που θα ταυτιστεί με τις πιο ελεεινές μορφές της ιστορίας, όπως του αξίζει-  κατάφερε αυτό που για την Ευρώπη φαινόταν αδιανόητο ή πολύ μακρινό και νεφελώδες: την ενεργοποίηση των διαδικασιών μιας υπόθεσης που ακουγόταν ως  ευρωπαϊκό ανέκδοτο: της ευρωπαϊκής άμυνας. Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η σημαντικότερη αλλαγή που επέφερε ο Ρώσος δικτάτορας, ήταν η αλλαγή στάσης της Γερμανίας. Και οι επιπτώσεις μιας τέτοιας αλλαγής  θα είναι τεράστιες τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στη Ρωσία.

Μια άλλη πιθανότητα είναι οι επιπτώσεις του εγκλήματος Πούτιν να σημάνουν και εσωτερικές αλλαγές στη Ρωσία. Να επιτευχθεί αυτό που δεν πέτυχε ο Μέγας Πέτρος: ο εκδυτικισμός της Ρωσίας. Η Ρωσία  δεν νοείται να μην ανήκει στη Ευρώπη. Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβει και η Ευρώπη σε όλη του την έκταση και να πάψει να κρατά αποστάσεις που απομονώνουν την Ρωσία και δημιουργούν τερατογενέσεις όπως ο Πούτιν. Είναι μαθήματα που δυστυχώς πληρώνει η Ουκρανία, χώρα η οποία δοκιμάζεται για τρίτη φορά μέσα σε έναν αιώνα. Αν υπήρχε δικαιοσύνη στην Ιστορία, τότε χρωστούμε στην Ουκρανία…  

Η Ρωσία  στην περίπτωση που στρέψει τον προσανατολισμό της στην Ευρώπη, τελειώνουν  και τα σενάρια με την Κίνα. Η σινορωσική προσέγγιση είναι πιο δύσκολη σαφώς και για την Κίνα.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο πόλεμος αυτός θα δρομολογήσει μια σειρά αλλαγών που θα θέσουν τέρμα στις αναταράξεις που επέφερε στον κόσμο η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.  Η Κίνα μοιάζει να  στρέφει την προσοχή της στην ευρύτερη γειτονιά της όπου μπορεί να επωφεληθεί τόσο αυτή όσο και η Ιαπωνία για παράδειγμα περισσότερο από μια σινορωσική συμμαχία. Μάλιστα, αν στρέφαμε το βλέμμα από την ευρωπαϊκή περιοχή ενδιαφέροντος προς την Ασία, ίσως θα είχε νόημα να σκεφτούμε το ενδεχόμενο επεξεργασίας ακόμα και μιας επανένωσης της Κορέας με κινεζική πρωτοβουλία.

Η Αμερική δεν δείχνει αδυναμία όταν θέλει να αποσυρθεί από διάφορα σημεία του πλανήτη που πλέον δεν την ενδιαφέρουν. Γιατί να την ενδιαφέρει η Ανατολική Ευρώπη και όχι η Λατινική Αμερική; Προφανώς θα κρατήσει έναν ρόλο, ωστόσο, πολύ διαφορετικό από αυτόν του Ψυχρού Πολέμου. Ο κόσμος προχωρά και πρέπει να ερμηνεύεται μέσα από την προοπτική του μέλλοντός του.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία, είναι ένα μείζον ιστορικό γεγονός. Η Ουκρανία που πριν 100 και κάτι χρόνια άλλαξε τον κόσμο με την Οκτωβριανή Επανάσταση, αναστατώνει για άλλη μια φορά την παγκόσμια σκηνή δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ενός νέου κόσμου που θα μπορεί να περιέχει μια συμμαχία Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ! 

Όσον αφορά στα δικά μας, φαίνεται ότι η Γαλάζια Πατρίδα του ασιάτη δικτάτορα Ερντογάν ξεθώριασε με τα νέα δεδομένα…  Η Ελλάδα δικαιώνεται, τόσο με τις στρατηγικές συμμαχίες της όσο και με το εξοπλιστικό της πρόγραμμα, το οποίο πρέπει να ενισχύσει ακόμα περισσότερο έτσι ώστε να αποκτήσει ισχυρότερο αποτρεπτικό χαρακτήρα. 

Διαβάστε επίσης:

Διπλωματική είναι η μόνη λύση στη ρωσο-ουκρανική κρίση

Επιστρατεύοντας την …Μενδώνη!

Δεν ανήκουν όλοι στη Δύση!