Αν δεν ήταν ποτισμένη με το δηλητήριο του μίσους και τη λύσσα της εκδίκησης και κυρίως αν δεν υπήρχε η συντριπτική επιρροή που άσκησε απρόσκοπτα στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, η Αριστερά μπορεί και να είχε πλάκα μέσα στην γραφικότητά της: Θα συζητούσαμε για παράδειγμα σε ένα «στέκι του πολιτισμού» -από αυτά που συναρπάζουν κάθε προοδευτικό άνθρωπο του διαφωτισμού- μαζί με τον Καρανίκα την Ηθική του Σπινόζα ως απάντηση στον δυϊσμό πνεύματος-σώματος του Καρτέσιου.

Δυστυχώς για εμάς και ευτυχώς για τον Σπινόζα, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Η Αριστερά στην Ελλάδα δεν υπήρξε σε καμιά της έκφανση αυτό που νόμιζε ή υποκρινόταν. Ήταν αυτό που βλέπουμε σήμερα. Αυτή είναι η παρακαταθήκη της. Καταλαβαίνω ότι αυτό πληγώνει αρκετούς καλούς και έντιμους ανθρώπους (κυρίως σταλινικής προέλευσης, καθώς οι «ανανεωτικοί» είχαν βρει τις άκρες τους) που υποφέρουν υπαρξιακά για το ότι «πήρανε τη ζωή τους λάθος»… Είτε το παραδέχονται και σιωπούν είτε το αρνούνται και επιμένουν: βίωσαν την κατακλυσμιαία χρεοκοπία των ιδεών που κυριάρχησαν για πολλές εφιαλτικές δεκαετίες σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά δεν τον έκαναν δυστυχώς καλύτερο! Αντίθετα, δημιούργησαν ένα σύστημα τερατώδες και απάνθρωπο που θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά και να θυμόμαστε ταυτόχρονα, τόσο ώστε να μην επιτρέψουμε ποτέ να επαναληφθεί.

Ωστόσο, όπως οι ιοί μεταλλάσσονται, έτσι και οι ιδεολογίες εκφυλίζονται. Έχουμε το παγκόσμιο πλέον φαινόμενο ενός σαρωτικού λαϊκισμού όπου Αριστερά και άκρα Δεξιά ταυτίζονται, συναντιούνται, συμπορεύονται, συγκυβερνούν, ανταλλάσουν «ευπρόσδεκτες ψήφους», αλλάζουν κλιματιστικά και εκτελούν κτηματομεσικούς άθλους!

Με κάθε δικαίωμα πλέον που παραχωρεί η σημερινή εγχώρια κακόγουστη επιθεώρηση (επικίνδυνη – δεν την υποτιμώ), σε τι διαφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ από την Ελληνική Λύση για παράδειγμα; Θα μου απαντούσε κάποιος εξυπνάκιας όσο διέφερε κι από τους ΑΝΕΛ. Ωστόσο, φαίνεται να το ξεχνά ο Νίκος Φίλης, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Πάνος

Σκουρλέτης, ο Νίκος Ξυδάκης και όλα τα καλά παιδιά που έφτιαξαν τον Κασσελάκη. Είναι δικό τους δημιούργημα, δικιά τους κοπή και έμπνευση. Κασσελάκηδες έσπειραν, Κασσελάκηδες θερίζουν. Δικοί τους αγώνες δικαιώνονται στο πρόσωπό του. Για θυμηθείτε ονόματα με τα οποία συμπορεύτηκαν εν αρμονία: Ραχήλ Μακρή, Έλενα Κουντουρά, Παύλος Χαϊκάλης, Δημήτρης Καμμένος, Νίκος Νικολόπουλος, Αντώναρος. Φυσικά για να μην αδικούμε τους ανωτέρω, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν άκρως ανταγωνιστικά με τα αντίστοιχα των ΑΝΕΛ!

Άρα, γιατί θρηνεί ο Φίλης, γιατί προσβάλλεται η αισθητική τόσων «ποιοτικών» στελεχών από την παρουσία του Πολάκη; Τώρα έγινε αντιαισθητικός ο Παύλος; Τον αδικούν τον άνθρωπο.

Δεν θυμάται ο Νίκος Φίλης την απρεπή εκπαραθύρωσή του από το Παιδείας που το υπηρέτησε ως …εμπειρικός και εν δυνάμει πτυχιούχος με τους ταπεινωτικότερους όρους; Δεν θυμάται τα μεγάλα του λόγια και τα χειροφιλήματα στον Αρχιεπίσκοπο; Δεν θυμάται τις προσβολές του συντρόφου Καμένου και τη σιωπή του; Ή δεν θυμάται που πρώτοι – πρώτοι μαζί με τον Ξυδάκη έτρεξαν στα ΑΤΜ της Βουλής και σήκωσαν τα λεφτουδάκια τους (μαζί με την μάνα Βαλαβάνη) πριν μπουν σε εφαρμογή τα capital controls.

Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω;

Όλα αυτά τα καλόπαιδα που διαμαρτύρονται τώρα και έστησαν τις καριέρες τους στα ρετιρέ της διεφθαρμένης κοινωνίας (μην το ανοίξουμε καλύτερα αυτό το θέμα), τώρα κατάλαβαν ότι ο Πολάκης είναι απύλωτος;

Διαβάστε επίσης:

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ σε πόλεμο διαρκείας

Από το Σουδάν στη Λιβύη: Πολυ-κρίσεις, επίπεδα απειλής και επιχειρήσεις ανακούφισης καταστροφών​ 

 Ο Αλέξης Κασσελάκης σε νέες περιπέτειες