Ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Κικίλιας δήλωσε (δις, τη Δευτέρα και την Τρίτη) ότι «στην πρώτη εστία το απόγευμα της Κυριακής ο χρόνος απόκρισης ήταν στα 5 λεπτά από αέρος και στα 7 λεπτά από οχήματα της Πυροσβεστικής». Η δήλωση αυτή δεν έχει αμφισβητηθεί ούτε από υπηρεσιακούς παράγοντες ούτε από όσους βρέθηκαν πολύ νωρίς στο πεδίο, συνεπώς δεν έχουμε λόγο να την αμφισβητήσουμε.

Ας δεχτούμε και αυτό το σκέλος του ισχυρισμού του: ότι όλες οι συνθήκες ήταν κόντρα και άρα ήταν λογικό η φωτιά να ξεφύγει. Ούτε η πρώτη φορά ήταν ούτε η τελευταία. Εδώ όμως δημιουργείται αυτομάτως ένα ερώτημα: Γιατί από τον Βαρνάβα μέχρι το Χαλάνδρι δεν υπήρξε ούτε ένα σημείο στο οποίο να μπορούσε να δοθεί μάχη για την ανακοπή της φωτιάς; Αν μάλιστα δεν συντελούσε η μείωση της έντασης των ανέμων στον περιορισμό της στον Διόνυσο, θα μιλούσαμε για ακόμη (πολύ) χειρότερες εξελίξεις.

Η βορειοανατολική Αττική καίγεται με μεγάλη συχνότητα – ανά δύο με τρία χρόνια – την τελευταία δεκαετία.

● Ποιο είναι το συμπέρασμα της κυβέρνησης και της Πολιτικής Προστασίας από τις προηγούμενες πυρκαγιές στην ίδια περιοχή;

● Ποια είναι η θωράκιση των αστικών δήμων;

● Έχουν να επιδείξουν έστω μία παρέμβαση την τελευταία πενταετία που να ενισχύει την άμυνα του αστικού ιστού από πυρκαγιές που ξεκινούν έξω από τα όριά του;

● Τι περισσότερο έχουν κάνει από τους «ανίκανους που έκαψαν το Μάτι και σκότωσαν τους ανθρώπους» ώστε οι κάτοικοι να νιώθουν ασφαλείς τουλάχιστον στην πόλη;

Εντάξει, απαντήσεις δεν περιμένουμε, αλλά τουλάχιστον ας μην θεωρούν ότι η κοινωνία κοιμάται όρθια.

Διαβάστε επίσης:

Εμφανίστηκε, έστω κι αργά, ο Στυλιανίδης για το περιστατικό στην Άνδρο

Επαναφέρει ο Κασσελάκης την πρόταση σε Μητσοτάκη να επισκεφθούν μαζί τις πυρόπληκτες περιοχές

Ανδρουλάκης: «Ο Μητσοτάκης είναι πρωταθλητής στην αλαζονεία»