Μια κακή συνήθεια των ελληνικών κυβερνήσεων είναι ο υπερτονισμός του διεθνούς ρόλου και της σημασίας της Ελλάδας και των ηγετών της.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν απέφυγε τις ίδιες μεγαλοστομίες. Όμως η πραγματικότητα αργά ή γρήγορα εκδικείται, όπως έγινε στην επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Βερολίνο.

Εκεί πήρε πάρα πολλά εύσημα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, αλλά στα υπόλοιπα εισέπραξε μόνο αρνήσεις:

1. Στο μεταναστευτικό ο Μερτς ήταν κατηγορηματικός όταν «κατέστησε σαφές» πως «πρέπει να μειωθεί η δευτερογενής μετανάστευση από την Ελλάδα στη Γερμανία, να αυξηθούν οι επανεισδοχές και να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση».

Να θυμίσουμε τους πανηγυρισμούς για το πρόσφατο σύμφωνο περί μετανάστευσης ή να κάνουμε… τους Γερμανούς; Πάντως η πραγματικότητα του μεταναστευτικού και η ισχύς της Άκρας Δεξιάς στη Γερμανία δεν αφήνουν περιθώρια στον νέο καγκελάριο – ακόμη κι αν ήθελε να είναι πιο ήπιος.

2. Στο θέμα του επανεξοπλισμού της Ευρώπης ο Μητσοτάκης ζήτησε πρόσθετα χρηματοδοτικά εργαλεία για τα κοινά εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά ο Μερτς απάντησε σαφώς ότι «είμαι προσεκτικός όταν συζητούμε για νέα χρηματοδοτικά εργαλεία», τα οποία «προβλέπεται να ενεργοποιούνται σε έκτακτες περιστάσεις, όπως η πανδημία».

Όποιος περίμενε κάτι διαφορετικό από το Βερολίνο, και μάλιστα σε αυτές τις οικονομικές συνθήκες, είναι απλώς… αιθεροβάμων.

3. Στο ζήτημα της πώλησης των μαχητικών Eurofighter Typhoon στην Τουρκία ο Μητσοτάκης ζήτησε «τέτοιου είδους πωλήσεις να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις», οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψη τις «ιδιαιτερότητες όλων των κρατών», όπως π.χ. της Ελλάδας.

Και πάλι ο Μερτς ήταν ξεκάθαρος, παρότι από ευγένεια δεν ανέφερε την Τουρκία στην απάντησή του: Η Ε.Ε. πρέπει να συνεργαστεί αμυντικά με χώρες που δεν είναι κράτη – μέλη, όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Νορβηγία, αλλά και με χώρες που δεν θα γίνουν ποτέ μέλη (εδώ κολλάει η Τουρκία).

Πόσες πιθανότητες άραγε υπήρχαν η Γερμανία να παραβλέψει την οικονομική – αλλά και τη στρατηγική και ιστορική – σχέση με την Τουρκία; Καμία…

Αφού λοιπόν στην κυβέρνηση γνωρίζουν πως «η Ευρώπη είναι αποδυναμωμένη και το ευρωπαϊκό όραμα σβήνει», όπως είπε αυτές τις μέρες ο Αβραμόπουλος, άρα κάθε χώρα θα κάνει όσα επιτάσσει το εθνικό της συμφέρον περισσότερο απ’ όσο ήδη το έκανε, τουλάχιστον ας δουλεύουν περισσότερο και χωρίς μεγάλα λόγια. Διαφορετικά… εκτίθενται – και ίσως το πληρώσουν.

Διαβάστε επίσης:

Ο Πόντιος Πιλάτος Καρώνης και η αισχρή επικοινωνιακή σπέκουλα από την κυβέρνηση

Η μετατροπή του συστήματος υγείας σε business plan και… escape room

Να ξαναφέρουμε την ελπίδα