Το μπαράζ επιθετικών δηλώσεων της Τουρκίας και του Χάφταρ για τα θέματα θαλασσίων ζωνών, που σχετίζονται άμεσα με την ενέργεια και την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων που διαθέτει και η χώρα μας, πολλοί το αξιολογούν ως ισχυροποίηση της τουρκικής παρουσίας. Ευτυχώς ορθολογική ανάλυση επιβεβαιώνει αγωνιώδη απελπισία της Τουρκίας, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη γεωστρατηγική πολιτική της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

Το Συμβούλιο Κορυφής επανέφερε κατά απόλυτη προτεραιότητα στα Συμπεράσματά του όλα τα σημεία που ενδιαφέρουν τη χώρα μας και την Κυπριακή Δημοκρατία όσον αφορά στην προώθηση των ενεργειακών συμφερόντων και των αμυντικών προοπτικών της ευρωατλαντικής συνεργασίας, παρά την ένταση που χαρακτηρίζει την παρούσα σχέση ΗΠΑ – Ευρώπης.

Σε παραλήρημα

Η δημοσιοποίηση των Συμπερασμάτων έφερε για μία φορά ακόμη την Τουρκία σε πολιτικό παραλήρημα. Η Άγκυρα διαβλέπει ότι η συνεπής και συνεχής επανάληψη των ενδιαφερόντων της Ε.Ε. διαπιστωμένα εξυπηρετεί τη γεωστρατηγική και ενεργειακή ασφάλειά της και όσα έχουν επιτύχει Ελλάδα και Κύπρος στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Οι θεμελιώδεις επιλογές των Βρυξελλών διαμηνύουν στην Άγκυρα κυρίως και σε κάθε άλλη κυβέρνηση ότι πλέον, μέσα σε μία πολύ δυσχερή εποχή, η Ε.Ε. επιστρέφει στις θεμελιώδεις θεσμικές της αρχές, όπως επιβάλλονται από τις ιδρυτικές της συμφωνίες.

Δικαίως ίσως αμφισβητεί κάποιος τη σημασία και την αποτελεσματικότητα των αποφάσεων του Συμβουλίου Κορυφής, επειδή εσφαλμένως επικεντρώνεται αποκλειστικά στην πολιτική τους διάσταση, παραβλέποντας την ισχυρή νομική βάση στην οποία εδράζονται οι αποφάσεις των Συμβουλίων Κορυφής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Κυρίαρχο όργανο της Ε.Ε. δεν είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κυρίως η γραφειοκρατία της, αλλά συνολικά τα θεσμικά όργανα με πολιτική βαρύτητα, όσα απαρτίζονται από εκλεγμένους εκπροσώπους, σε αντίθεση με τους διορισμένους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σημαντικοί πολιτικοί, με γνώση της εξουσίας που αντλούν από την εκλογική τους δύναμη και την εντολή διακυβέρνησης που λαμβάνει το κόμμα τους από τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους, πολλές φορές υπενθυμίζουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, άλλοτε ευγενικά και συχνά με σκληρό πολιτικό λόγο, τα όρια της εντολής που οφείλουν να υπηρετήσουν τόσο οι επίτροποι όσο και οι γραφειοκράτες στο Berlaymont, στην πλατεία Schuman των Βρυξελλών.

Τραμπ – Ερντογάν

Τα ίδια και στο ΝΑΤΟ. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας με αγωνία «κυνήγησε» μία, σύντομη… στο πόδι, συνάντηση με τον Πρόεδρο Τραμπ.

Υπέβαλε «υπερήφανα» κατά την ενημέρωση φάκελο μετάνοιας και υπακοής για κάθε προηγούμενη και παρούσα αμαρτία του. Την ταπείνωση του Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα πολλοί τη θεωρούν ως ενίσχυση της θέσης της Τουρκίας, ενώ η Άγκυρα βρίσκεται στα «κάγκελα» εκλιπαρώντας, μετά τις κορυφαίες Συνόδους, μία δήλωση του Αμερικανού πρέσβη στην Άγκυρα, ότι επανεξετάζεται το θέμα των F-35 ξεχωριστά από το ζήτημα των S-400, χωρίς να απαλλάσσεται η Τουρκία από τις ατυχέστατες επιλογές της και τις υποχρεώσεις της απέναντι στις ΗΠΑ.

Στο θέμα αυτό, την άλλη διάσταση του τουρκικού προβλήματος αποτελούν οι εκβιαστικές επιλογές της Άγκυρας προς τις ΗΠΑ, σε προηγούμενη προεδρία Τραμπ, εξ αιτίας των οποίων βρέθηκε απέναντι στις ΗΠΑ, εκτός προγράμματος F-35, πραγματικότητα που συνεχίζει να ταλανίζει την τουρκική διπλωματία και μετά το πρόσφατο Συμβούλιο Κορυφής του ΝΑΤΟ.

Το πρωτόκολλο

Η αμάθεια ή εμπάθεια στην Ελλάδα οδήγησε ακόμη και ενδιαφέροντες ομιλητές και αναλυτές σε τέτοια απόγνωση, που λησμόνησαν ότι τόσο η σειρά στην οικογενειακή φωτογραφία όσο και η θέση κάθε ηγέτη στο γεύμα του παλατιού ορίζεται από αυστηρό πρωτόκολλο, στο οποίο προτεραιότητα έχουν οι Πρόεδροι των κρατών και έπονται οι πρωθυπουργοί. Προφανώς ο κύριος Ερντογάν θα είναι εγγύτερα στους Προέδρους Μακρόν και Τραμπ και στο κεντρικό τραπέζι μαζί με τη βασίλισσα της Ολλανδίας, που παρακάθισαν κατά προτεραιότητα οι Πρόεδροι των κρατών.

ΟΠΕΚΕΠΕ… παντού

Και σε μία ακόμη εσωτερική προσπάθεια να αποδυναμωθεί διεθνώς η αξιοπιστία της χώρας μας προστέθηκε η καταγγελία της Ευρωπαίας εισαγγελέως.

Η αξιοκατάκριτη και ποινικά κολάσιμη υπόθεση των παράνομων αγροτικών διεκδικήσεων εξαντλεί τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό από την πρώτη στιγμή σύστασης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).

Προηγήθηκαν και συνεχίζουν να πρωτοστατούν «ειδικευμένες χώρες» στα θέματα μάστευσης των ευρωπαϊκών χρημάτων. Η διαφορά διαχείρισης έγκειται στον τρόπο που κάθε κυβέρνηση διαχειρίζεται την καταγγελία των αρμόδιων υπηρεσιών της Ε.Ε. Συνήθως άμεσα παρεμβαίνουν, επιστρέφουν οι χρεώστες τα χρήματα, τιμωρούνται οι παρανομούντες, σε κάθε χώρα με διαφορετικό δίκαιο, επειδή σε πολλές χώρες της Ε.Ε. τα οικονομικά αδικήματα δεν εμπίπτουν στο ποινικό δίκαιο της χώρας, και βεβαίως αντιμετωπίζουν την καταδίκη χωρίς να τη μετατρέπουν σε εσωτερική πολιτική κρίση.

Βέβαια κάθε πολιτική ηγεσία επιλέγει τον τρόπο οικονομικής και αναπτυξιακής της ενηλικίωσης και κάθε λαός επιλέγει τις κυβερνήσεις του, σύμφωνα με τις προσδοκίες του και τις ατομικές ανέσεις που διεκδικεί.

Εκτόνωση των συγκρούσεων

Στην Ελλάδα επιλέγεται να ασχολούνται πολλοί με τις επιλογές της Χαμάς, της Τεχεράνης, της Άγκυρας, παραμερίζοντας την αξία της διακοπής των εχθροπραξιών στον χώρο της Μέσης Ανατολής. Στην πλειοψηφία της η διεθνής κοινότητα συστρατεύεται στην προσπάθεια εκτόνωσης των ενόπλων συγκρούσεων, καταγγέλλοντας τη βία της Χαμάς, της Χεσμπολάχ, της Τεχεράνης, της Ιερουσαλήμ, της Τρίπολης, της Μόσχας, των Χούθι, το μπλοκάρισμα των διεθνών πλόων στον Κόλπο του Άντεν ή την πιθανότητα εργαλειοποίησης δυνατοτήτων αποκλεισμού των Στενών του Ορμούζ.

Όλα περιορίστηκαν, παρ’ όλο που δεν ελέγχονται απολύτως, όταν οι ΗΠΑ επέλεξαν στρατηγικό χτύπημα (strike), ανταποκρινόμενοι στη συμμαχική έκκληση του Ισραήλ, που μόνο του αντιμετώπιζε με ύψιστο κίνδυνο ασφαλείας τη σύγκρουση που προκάλεσαν πολλές συνεργαζόμενες κρατικές και τρομοκρατικές δυνάμεις. Τον κύκλο των εμπλεκομένων συμπληρώνουν Άγκυρα, Τεχεράνη και Μόσχα, οι οποίες υπερηφάνως προβάλλουν τις αναθεωρητικές πολιτικές τους, που οδηγούν στην πιθανότητα του πυρηνικού ολέθρου, όπως συχνά δήλωσαν, με μορφή απειλής, Τεχεράνη και Μόσχα.

Η διαχρονική εμμονή, της κοινωνίας μας και των πολιτικών, αμφισβήτησης του δημιουργικού έργου των ελληνικών κυβερνήσεων θα πρέπει να μας προβληματίσει. Όταν στην αποκορύφωση των διεθνών κρίσεων και προκλήσεων αναγνωρίζεται η αξιοπιστία της χώρας μας, η σταθερότητα του δημοκρατικού μας συστήματος, η συμβολή μας με διπλωματικές δράσεις στην περιοχή ΜΕΝΑ, που επιτυγχάνουν διεθνή μετρήσιμα αποτελέσματα, μάλλον ιδιαίτερα περίεργη καθίσταται η συντονισμένη προσπάθεια να αναδειχθεί ως διπλωματική μας αποτυχία κάθε παράνομη συμπεριφορά του Χάφταρ, του Ερντογάν, των Φρουρών της Επανάστασης, αλλά ακόμη και η αλλαγή θέσεων συμμάχων και εταίρων επειδή θεωρούν ότι το συμφέρον των λαών της επιβάλλει συγκεκριμένες πολιτικές και γεωστρατηγικές κινήσεις.

Την ώρα που κινούνται όλοι με τρόπους εκβιαστικούς, τακτικές τρομοκρατίας ή στην καλύτερη περίπτωση με αλλαγή πολιτικών σύμφωνα με το πλαίσιο του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαίου, στην Ελλάδα επιλέγονται κινήσεις που ένας μαθητής του γυμνασίου εύκολα θα εξομοίωνε με όσα επιλέχτηκαν μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, τότε που ο πολιτικός κόσμος θεωρούσε ότι εξυπηρετούσε τις πολιτικές της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, χωρίς να έχουν λάβει οποιαδήποτε επίσημη εντολή ή συναίνεση των χωρών που φαντασιακά εξυπηρετούσαν οι τότε πολιτικοί.

«Καβάλα» στο Διεθνές Δίκαιο

Τον 21ο αιώνα η Ελλάδα διαθέτει τα μέσα να προβάλει και να υπηρετήσει τις επιλογές της. Το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο διαμορφώνουν το πλαίσιο και παρέχουν τα μέσα τα οποία αποκτούμε με την πολιτική και οικονομική δύναμη, που αντλούν οι ελληνικές κυβερνήσεις από τον ελληνικό λαό, αλλά και από τις διεθνείς επιλογές, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στον ΟΟΣΑ, στον ΟΑΣΕ, στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στην Ε.Ε.

Το σύνολο των δυνατοτήτων που εξασφαλίζεται από τις συμμαχίες αρκεί να αξιοποιηθεί με αποτελεσματική κινητοποίηση των υπουργείων, των υπηρεσιών, της Δημόσιας Διοίκησης. Απαίτηση άμεσης αξιολόγησης του έργου και της αποτελεσματικής εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής οφείλουν να προβάλλουν οι υπουργοί, ο πρωθυπουργός το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Στόχος παραμένει η επιτυχία των ελληνικών θέσεων, χωρίς να παραμερίζεται ο κίνδυνος που δημιουργείται από τις αναθεωρητικές πολιτικές ανταγωνιστών, εταίρων, συμμάχων και ομονοούντων. Η οργάνωση και η αποτελεσματικότητα του υπουργείου Εξωτερικών αποτελούν σημαντική παράμετρο επιτυχούς υλοποίησης των εθνικών επιδιώξεων και αποτροπής των απειλών, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα που εξασφαλίζεται από διμερείς και πολυμερείς επιλογές.

Κατά συνέπεια και με ψυχρή ορθολογιστική ανάλυση δεν θεωρείται αποδοτική επιλογή οποιαδήποτε απαίτηση ακύρωσης ή απόρριψης τουρκικών αιτημάτων από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., αν η Τουρκία συμπεριφέρεται ως συνεπής σύμμαχος.

Την προϋπόθεση αυτή, κατά τη γνώμη των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Αυστρίας, της Κύπρου, της Ιερουσαλήμ, του Καΐρου, του Ριάντ, του Άμπου Ντάμπι, δεν πληροί η Τουρκία ακόμη και με ευρύτατη ανοχή, που ορισμένοι πρόθυμα της παρέχουν.

Διαβάστε επίσης:

Οι νέοι της Ευρώπης χάνουν την πίστη τους στη δημοκρατία, σύμφωνα με δημοσκόπηση – Θεμελιώδη αναθεώρηση του πολιτικού συστήματος θέλουν οι Έλληνες

Μαρία Καρυστιανού: Τη Δευτέρα στη Βουλή 1,3 εκατ. υπογραφές – «Σηματοδοτεί την επαναφορά της Δημοκρατίας»

Μετωπική ΠΑΣΟΚ με Φλωρίδη – Τον κατηγορεί για «εργολαβία κατασυκοφάντησης» (video)