Οι εκλογές θα γίνουν την άνοιξη του 2027 και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα διεκδικήσει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.

Προφανώς σε ερωτήματα αυτού του είδους οι παραπάνω απαντήσεις του Μητσοτάκη είναι μονόδρομος. Οποιαδήποτε άλλη τοποθέτηση οδηγεί κατευθείαν σε τεράστιο πολιτικό πρόβλημα.
Το θέμα ωστόσο δεν είναι αυτά που σταθερά και υποχρεωτικά λέει ο πρωθυπουργός, αλλά πόσο τα πιστεύει.

● Θεωρεί, ας πούμε, ότι τα τεράστια συσσωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας, τα οποία συνεχώς επιδεινώνει το τέρας της ακρίβειας, αντιμετωπίζονται με επιδόματα, μικρές αυξήσεις μισθών και μέτρα που δεν χρησιμεύουν παρά σε ελάχιστους, όπως π.χ. η «επιστροφή ενός ενοικίου»;
● Πιστεύει πως η κοινωνία θα πάει στην κάλπη με κριτήριο την «καλύτερη κυβέρνηση» ή για να δηλώσει τη δυσαρέσκειά της;

Ρωτάμε επειδή, ίσως πρώτη φορά από το 2019 και μετά, αυξάνονται οι πολίτες που είναι διατεθειμένοι να καταψηφίσουν την κυβέρνηση ακόμη και αν δεν έχουν κατά νου μια «καλύτερη».
Προβληματικό ίσως το κριτήριο, αλλά πραγματικό.

Προφανώς ο Μητσοτάκης έχει δίκιο όταν λέει πως είναι πιθανότερη η αυτοδυναμία της Ν.Δ. από την πρωτιά του ΠΑΣΟΚ.

Από πουθενά δεν προκύπτει, όμως, ότι το κόμμα που κυβερνάει σήμερα θα θριαμβεύσει αύριο επειδή ο αντίπαλός του είναι καθηλωμένος.

Τα εκλογικά αποτελέσματα ενίοτε δυσκολεύουν τα κυβερνητικά σενάρια και επιταχύνουν πολιτικές εξελίξεις που δεν είχαν προϋπολογιστεί.

Αυτό συμβαίνει επειδή οι πολίτες δεν πάνε στην κάλπη με εγχειρίδιο ορθής λειτουργίας και χρήσης του πολιτικού συστήματος, αλλά κάνοντας τον προσωπικό και οικογενειακό λογαριασμό τους.

Ως εκ τούτου, και το 2027 θα ψηφίσουν με κριτήριο το πόσο εύκολα ή δύσκολα τα βγάζουν πέρα με τους οικονομικούς τους εφιάλτες – σούπερ μάρκετ, ενέργεια, ενοίκιο, ανάγκες παιδιών κ.λπ.

Πολύ χαμηλότερα θα αξιολογηθεί αυτό που λέει ο πρωθυπουργός: αν πέτυχε τον άλφα ή βήτα μισθολογικό στόχο, πόση είναι η ανεργία, αν μειώθηκε η γραφειοκρατία κ.λπ.

Επίσης, όσο μια κυβέρνηση είναι στα πάνω της ή επιδεικνύει αντοχή, βρίσκονται χαμηλά στην αξιολόγηση των πολιτών τα θέματα ηθικής και θεσμικής τάξεως – εξ ου και η μερική «επιστροφή» από τα δημοσκοπικά Τάρταρα των Τεμπών ήταν εύκολη.

Γίνονται, όμως, τσουνάμι κάθε φορά που αρχίζει η κατηφόρα και η απόσυρση της κοινωνικής εμπιστοσύνης.

Ιδιαίτερα όταν μια κυβέρνηση δεν έχει πλέον να αντιμετωπίσει… ξυλόλια, αλλά πραγματικά και δύσκολα προβλήματα.

Διαβάστε επίσης:

Είναι η γενοκτονία, ηλίθιοι…

Η συλλογική τιμωρία δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε «ηθική»

Στο «τσίρκο» της Βουλής οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι: Οι μεταμφιεσμένοι «κλόουν» ψήφιζαν, οι «ακροβάτες» χειροκροτούσαν και η αλήθεια εξαφανιζόταν