Ενώ η Ευρώπη κινείται συντονισμένα προς την κατεύθυνση της φορολόγησης των υπερκερδών, στην Ελλάδα επικρατεί απόλυτη σιωπή. Η Αυστρία, η Ολλανδία, η Σλοβενία και η Ιρλανδία έχουν ήδη εντάξει ή δρομολογήσει μέτρα που αυξάνουν τους φόρους στις επιχειρήσεις και, ειδικά, στις τράπεζες που είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται μέσα στην κρίση.

 Η Αυστρία αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές και τη φορολόγηση μερισμάτων για εταιρείες με υπερκέρδη. Η Σλοβενία επιβάλλει προσωρινό φόρο στα τραπεζικά περιουσιακά στοιχεία για να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση μετά τις πλημμύρες, με ρητή πρόβλεψη επιπλέον επιβαρύνσεων σε όσες επιχειρήσεις εμφάνισαν υπερκέρδη. Η Ολλανδία εφαρμόζει αντίστοιχες πολιτικές, φορολογώντας υπερκέρδη και αυξάνοντας έσοδα από κλάδους που ευνοήθηκαν δυσανάλογα. Η Ιρλανδία, παρότι με ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής, εντάσσει τα μέτρα της στο ίδιο πλαίσιο: αύξηση εσόδων από τον εταιρικό τομέα για τη στήριξη επενδύσεων και της κοινωνίας.

Και στην Ελλάδα;

Οι τράπεζες κατέγραψαν ρεκόρ κερδών δεκαετίας, με τόκους να αυξάνονται, προμήθειες να εκτοξεύονται, και νοικοκυριά να παλεύουν με τα επιτόκια. Κι όμως ούτε λέξη για έκτακτη εισφορά ή φορολόγηση υπερκερδών. Αντίθετα, η Κυβέρνηση επιλέγει να «χαϊδεύει» έναν κλάδο που σώθηκε με δημόσιο χρήμα και τώρα κερδοφορεί εις βάρος της κοινωνίας.

Είναι πια ξεκάθαρο

Εκεί που άλλες ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις φορολογούν για δικαιοσύνη, η ελληνική προστατεύει τα συμφέροντα των ισχυρών.

Μιλά για «δημοσιονομική σταθερότητα» και «επενδυτική βαθμίδα», αλλά αφήνει τα υπερκέρδη να λιμνάζουν στα ταμεία των τραπεζών, ην ώρα που οι πολίτες βλέπουν τους λογαριασμούς τους να στεγνώνουν. Η Ευρώπη δείχνει ότι υπάρχει πολιτική βούληση όταν υπάρχει κοινωνική ευαισθησία. Η Ελλάδα δείχνει το αντίθετο.

*H Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια

Διαβάστε επίσης

Ο Zohran Mamdani δείχνει τον δρόμο

Μικρά Πυρηνικά – Μεγάλη Παγίδα

Η οργή και η αγανάκτηση των αγροτών μπορεί να γίνει δύναμη αγώνα και διεκδίκησης