Στις 6 και 7 Νοεμβρίου η Αθήνα θα γεμίσει με «παίκτες» του χώρου της ενέργειας, από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, καθώς στο Ζάππειο θα πραγματοποιηθεί η 6^η σύνοδος της Διατλαντικής Ενεργειακής Συνεργασίας (Partnership for Transatlantic Energy Cooperation – P-TEC), ενός project που είχε σχεδιάσει επί πρώτης θητείας Τραμπ ο τότε υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Ρικ Πέρι, με στόχο την ενίσχυση της ενεργειακής συνεργασίας της Αμερικής με χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Συνεργαζόμενες χώρες και φορείς είναι οι Αλβανία, Αυστρία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Κύπρος, Τσεχία, Εσθονία, Ευρωπαϊκή Ένωση, Γεωργία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Κόσσοβο, Λετονία, Λιθουανία, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία, Πολωνία, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ουκρανία και Ηνωμένες Πολιτείες και, όπως αναφέρει και η σχετική σελίδα του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, «η υποστήριξη των προσπαθειών για την ενεργειακή ασφάλεια στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του πλαισίου της Ενεργειακής Ένωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πρωτοβουλίας P-TEC», ενώ η 6^η σύνοδος διοργανώνεται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το αμερικανικό Υπουργείο Ενέργειας και το Atlantic Council Global Energy Center.

Όλα τα παραπάνω διανθίζονται από τρεις σημαντικές παρουσίες από την Ουάσινγκτον: του υπουργού Εσωτερικών και επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας, Ντάγκ Μπέργκαμ, του υπουργού Ενέργειας, Κρις Ράιτ, και της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Κίμπερλι Γκιλφόιλ, η οποία τις προηγούμενες δύο ημέρες θα έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κώστα Τασούλα, και θα έχει συναντηθεί διαδοχικά με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, και τον ΥΠΕΞ, Γιώργο Γεραπετρίτη, και που στο P-TEC θα δώσει και το πρώτο «στίγμα» των προθέσεών της σχετικά με τη θητεία της στην Ελλάδα, τις προτεραιότητές της και τους στόχους της Ουάσινγκτον και της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ.

Λίγο-πολύ, κάποια βασικά πράγματα είναι γνωστά: οι ΗΠΑ πιέζουν για πλήρη και από κάθε πιθανή πηγή απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και αντικατάστασή του με αμερικανικό LNG. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα επιδιώκει να παίξει μείζονα ρόλο διαμετακομιστή του αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη – κυρίως, αλλά όχι μόνο, στα ανατολικά – μέσω των εγκαταστάσεων σε Ρεβυθούσα και Αλεξανδρούπολη, κάτι που, προς το παρόν, τουλάχιστον η Ουάσινγκτον μοιάζει να εγκρίνει και να ενθαρρύνει, επιδιώκοντας μεγαλύτερη εμβάθυνση της συνεργασίας με την Αθήνα. Όμως, όπως προαναφέρθηκε, αυτά είναι γνωστά.

Το βασικό ενδιαφέρον της Ελλάδας, στο πλαίσιο των συζητήσεων με τους Αμερικανούς για το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας, έγκειται στην «ανίχνευση» των προθέσεων της Ουάσινγκτον για τη διαβόητη ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, ενός έργου που, ενώ φάνηκε να ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς, εντούτοις το τελευταίο διάστημα έχει βαλτώσει και, μάλιστα, έχει προκαλέσει και εντάσεις μεταξύ της Αθήνας και της Λευκωσίας, ενώ το Ισραήλ μοιάζει να έχει πάρει αποστάσεις. Για την Αθήνα το ζήτημα του… καλωδίου ενέχει «βαριά» γεωπολιτική/γεωστρατηγική σημασία, καθώς η εγκατάστασή του «περνάει» και από την Τουρκία, η οποία θεωρεί ότι το έργο… μπαίνει στα χωράφια της (διάβαζε, υφαλοκρηπίδα) και έχει δείξει τη δυσαρέσκειά της βγάζοντας πολεμικά πλοία για να διώξει τα ερευνητικά σκάφη που έκαναν αυτοψία στο βυθό.

Η Αθήνα, λένε οι πληροφορίες, θεωρεί τη σύνοδο ως μια καλή ευκαιρία για να «βάλει στο παιχνίδι» την Ουάσινγκτον, η επιρροή της οποίας στην Άγκυρα εκτιμάται ότι είναι σημαντική και μπορεί να αποτρέψει νέες εντάσεις κατά την υλοποίηση του έργου, το οποίο θεωρείται κρίσιμο για την ενεργειακή ασφάλεια στην ανατολική Μεσόγειο. Μάλιστα, οι πληροφορίες λένε ότι στο περιθώριο της συνόδου θα πραγματοποιηθεί και συνάντηση του σχήματος «3+1» (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ), το οποίο είχε πέσει σε… νάρκη εδώ και καιρό, ενώ πρέπει να υπενθυμιστεί ότι οι ΗΠΑ φέρονται να είχαν βάλει το… χεράκι τους για το «πάγωμα» του αγωγού EastMed, άλλου ενός έργου που είχε θεωρηθεί μείζονος σημασίας για τη χώρα.

Για την Αθήνα, η εμπλοκή της Chevron στις έρευνες για υδρογονάνθρακες στα νότια της Κρήτης, σε μια «καυτή» περιοχή, καθώς διεκδικείται και από τη Λιβύη, στο πλαίσιο και του τουρκολιβυκού συμφώνου, θεωρείται ως ένα θετικό δείγμα για τις προθέσεις της Ουάσινγκτον, ωστόσο, αναγνωρίζεται ότι η κυβέρνηση Τραμπ θεωρεί ως σημαντικό «παίκτη» στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου την Τουρκία και δεν αποκλείεται να επιχειρήσει να τη βάλει κι αυτήν «στο παιχνίδι» – και στο πλαίσιο της προσπάθειας των ΗΠΑ να μειώσουν την αυξημένη επιρροή της Μόσχας στην Άγκυρα, επιρροή που έχει πάρει χαρακτηριστικά στρατηγικής σχέσης τα τελευταία χρόνια.

Σε ένα τρίτο, αλλά όχι ασήμαντο επίπεδο, η Αθήνα βλέπει την ενέργεια και τον ρόλο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα, ως ένα «κλειδί» για ακόμα πιο στενές σχέσεις με την Ουάσινγκτον του Τραμπ και καλύτερη πρόσβαση στον Λευκό Οίκο (άλλωστε, το γεγονός ότι η Γκιλφόιλ ανήκει στα άτομα του, ας πούμε, «στενού κύκλου» του προέδρου των ΗΠΑ, εκτιμήθηκε ως θετικό στοιχείο από την κυβέρνηση). Έχοντας υπόψη τη συναλλακτική προσέγγιση του Τραμπ στην πολιτική, εκτιμάται ότι μέσω της ενέργειας υπάρχει πιθανότητα για βελτίωση των σχέσεων με τον ένοικο του 1600 της λεωφόρου Πενσιλβάνια, πολλώ δε μάλλον, από τη στιγμή που ο ίδιος έχει στείλει δις τον «τσάρο της ενέργειας» Νταγκ Μπέργκαμ στην Ελλάδα.

Διαβάστε επίσης

Ο Τραμπ απειλεί να περικόψει τη χρηματοδότηση της Νέας Υόρκης, αν βγει ο Μαμντάνι: «Θα μου είναι δύσκολο να δώσω χρήματα σε έναν κομμουνιστή»

Μακελειό στα Βορίζια: Εντάλματα σύλληψης για τα τρία αδέρφια – Άφαντος ο βαρύς οπλισμός – Έρευνες με drones σε βουνά και σπίτια

Πολεμικό κλίμα στην τηλεδιάσκεψη των βουλευτών της ΝΔ: Πυρ ομαδόν για τα ΕΛΤΑ – «Πάρτε το πίσω», «να ζητηθούν παραιτήσεις», «ο κερατάς το μαθαίνει τελευταίος»