Γράφει ο Γρηγόρης Λιονής *

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι τελείως διαφορετική.

Παρακάμπτουμε την προφανή υποκρισία της κυβέρνησης, που απ’ τη μία «ορκίζεται» στη «πράσινη» ανάπτυξη, υποχρεώνοντας σε πανάκριβες «πράσινες» λύσεις τους εργαζόμενους -για να μην παράγουν CO2-  και απ’ την άλλη προωθεί την εξόρυξη υδρογονανθράκων, άλλαξε και ο πρόεδρος τώρα και χορεύει σε ρυθμό «drill, baby, drill». Επιπλέον, ακόμα και αν δεχτούμε την τεχνικά σχεδόν φαιδρή ανάλυση πως το μεθάνιο είναι πιο «πράσινο», προωθεί τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου-μεθανίου απ’ την άλλη άκρη του κόσμου με μεγάλα πλοία, αντί της μεταφοράς του με αγωγούς απ’ τη Ρωσία, με πολύ μικρότερο ενεργειακό αποτύπωμα. Γιατί δεν μπορεί να συμβαίνουν όλα…  Δεν μπορεί ο λιγνίτης να είναι καταστροφικός για το κλίμα, αλλά η μεταφορά του LNG και η προώθηση των εξορύξεων να είναι μην είναι…

 Φυσικά, κάποιοι κερδίζουν και έχουν λόγο να πανηγυρίζουν για την  Ελλάδα – «πύλη εισόδου του αμερικάνικου LNG» και για τις συμφωνίες εξορύξεων φυσικού αερίου στα ελληνικά θαλάσσια ύδατα. Δεν είναι άλλοι απ’ τους μονοπωλιακούς ομίλους στους οποίους παραδίδεται ο πλούτος της χώρας και οι εφοπλιστές που μεταφέρουν το αμερικανικό LNG και καταγράφουν κέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ.

Θα δουν οι εργαζόμενοι βελτίωση της κατάστασής τους;

Στην πραγματικότητα, ο λαός καταδικάζεται σε ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια. Μεσοπρόθεσμα, οι συμφωνίες ουσιαστικά προβλέπουν την πλήρη απαγόρευση του ρωσικού φυσικού αερίου, προς όφελος του πανάκριβου αμερικάνικου LNG, οδηγώντας σε εκτίναξη του ενεργειακού κόστους για τους εργαζόμενους, ενώ τα οφέλη απ’ τις εξορύξεις για τους εργαζόμενους θα είναι ανύπαρκτα, ειδικά αν συγκρίνει κανείς και με τη μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή που μπορεί να φέρουν. 

Οι προσδοκίες για καλύτερες μέρες, που προσπάθησε να καλλιεργήσει ο Πρωθυπουργός, θα διαψευσθούν πολύ σύντομα, όπως έγινε και με τις αντίστοιχες των τελευταίων χρόνων για την απολιγνιτοποίηση, τη διείσδυση των ΑΠΕ και την «πράσινη» μετάβαση.

Παράλληλα, είναι αποπροσανατολιστική η θεώρηση πως οι εν λόγω συμφωνίες εξασφαλίζουν κυριαρχία ή γεωπολιτική σταθερότητα. Στην πραγματικότητα, η παρουσία των αμερικανικών ενεργειακών κολοσσών ισοδυναμούν με βαθύτερη εμπλοκή στον ενεργειακό πόλεμο και φυσικά δεν πρόκειται να εξασφαλίσουν καμία γεωπολιτική σταθερότητα, ούτε να προστατεύσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αντίθετα θα τα βάλουν ακόμα περισσότερο στο επίκεντρο των σφοδρών ανταγωνισμών, θα εντείνουν τα παζάρια που ανοίγουν τον δρόμο για συνεκμετάλλευση.

Η βαθύτερη εμπλοκή στον ενεργειακό πόλεμο σημαίνει, ταυτόχρονα, πως οι υποδομές γίνονται δυνητικός στόχος στην περίπτωση κλιμάκωσης του πολέμου. Παράλληλα, η ΝΑΤΟική συνοχή και τα «ΝΑΤΟικά νησιά του Αιγαίου» για τα οποία μίλησε ο πρωθυπουργός ήδη δύο χρόνια πριν, αποδεικνύουν πως ο δρόμος για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου είναι «σπαρμένος» με τέτοιες συμφωνίες.

Για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται πως λύση για τον λαό δεν υπάρχει όσο ο φυσικός πλούτος, τα μέσα παραγωγής και το δίκτυο διανομής της ενέργειας βρίσκονται στα χέρια των εγχώριων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων, όσο η τιμή της παίζεται στο χρηματιστήριο που θεσμοθέτησαν η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση, βάσει των οδηγιών της ΕΕ. Αποδεικνύεται πως ο λαός δεν πρέπει να δείξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση – σημαιοφόρο των ευρωατλαντικών ενεργειακών σχεδιασμών και στα άλλα κόμματα που της παρέχουν στήριξη.

«Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας» λέει αλλού ο Σαίξπηρ, για να υποδείξει πως οι άνθρωποι δεν πρέπει να περιμένουν η μοίρα να αλλάξει τα πράγματα, αλλά να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Ο λαός, λοιπόν, δεν πρέπει να περιμένει σωτήρες. Με τον αγώνα του να ανοίξει τον δρόμο για την απεμπλοκή από τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, ώστε να αξιοποιηθεί ο φυσικός πλούτος και οι παραγωγικές της δυνατότητες της χώρας για την κάλυψη των δικών του αναγκών. Σε αυτόν τον αγώνα το ΚΚΕ πρωτοστατεί και  καλεί τους εργαζόμενους με βαθιά πεποίθηση ότι οι πιο λαμπρές σελίδες της ιστορία είναι μπροστά μας.

*Ο Γρηγόρης Λιονής, είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας