Ένα πολύ δυνατό κείμενο της Όλγας Στέφου συγκίνησε τη σκηνοθέτιδα Άννα Χατζησοφιά κι έγινε παράσταση που παίζεται για μερικές ακόμη Κυριακές στο θέατρο Αλκμήνη.

Το έργο. Τρεις γυναίκες, που είναι ίσως φίλες, ίσως αδερφές, ίσως άγνωστες, ίσως και η ίδια γυναίκα μέσα στον χρόνο, παλεύουν μανιασμένα με τους δαίμονές τους. Κακοποίηση, βιασμός, αυτοάνοσο, αναπηρία, ψυχική νόσος και τους έρωτες που τις σημάδεψαν, κυριολεκτικά. Όπλα τους το χιούμορ, η ειρωνεία, ο αυτοσαρκασμός και οι άλλες γυναίκες της ζωής τους, μητέρα, γιαγιά, φίλες. Τρεις γυναίκες καταδύονται και τα επτά επίπεδα της προσωπικής τους κόλασης για να αναδυθούν ξανά στο φως σε μια εποχή νέων νικών, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης, όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό και η ατομική εξέγερση συναντάται με την κοινωνική.

Η σκηνοθέτις. Λέει η Άννα Χατζησοφιά: «Ερωτεύθηκα το βιβλίο της Όλγας Στέφου από την πρώτη κιόλας σελίδα. Με ξάφνιασε η ικανότητά της να μιλάει για τα πιο δύσκολα πράγματα χωρίς να χάνει το χιούμορ και την αισιοδοξία της. Άμυνα, υπεκφυγή, τρόπος αντίστασης, μπορεί. Ούτε μια στιγμή όμως δεν αισθάνθηκα να πραγματοποιείται η υπόσχεσή της, ότι θα μου χαλάσει, σίγουρα, τη διάθεση. Αντίθετα ταξιδεύοντας στον κόσμο της Όλγας, άλλοτε στην πνιγμένη στους καπνούς Αθήνα από τις φωτιές που τη ζώνουν, μια πόλη ευγονική όπου οι ανάπηροι δεν έχουν θέση, άλλοτε σε έρημους διαδρόμους νοσοκομείων, στα Εξάρχεια της εξέγερσης, του έρωτα και του βιασμού, και άλλοτε στην ηλιόλουστη Κοσμηρά Ιωαννίνων, εκεί όπου το φάντασμα της γιαγιάς βάζει φωτιά στο μνήμα της, ένιωσα μια καρδιά να πάλλεται από ζωή, το μαύρο εναλλάσσεται με το άσπρο, το σκοτάδι με το φως».

Η συγγραφέας. Η Όλγα Στέφου εξομολογείται: «Η ‘‘Μπουάτ’’ γεννήθηκε από την κοιλιά μου ως ανάγκη να απαλύνει μια πολύ δύσκολη ιστορία. Είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, ελπίζοντας πως, αν πάψει να είναι προσωπικό, θα πάψει να είναι κι αλήθεια. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν ισχύει: είμαι πάντοτε επιζήσασα, υπάρχει πάντοτε η κατάθλιψη, υπάρχουν πάντοτε οι αναμνήσεις. Αυτό που αλλάζει είναι πως από τη στιγμή που τις μοιράστηκα μαζί σας, είναι σα να έγιναν πιο ελαφριές».

INFO

Σκηνικά-κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά. Μουσική: Σταύρος Καρτάκης.
Φωτισμοί: Διονύσης Γαγάτσος. Δημιουργία Τρέιλερ: Thanos Angelis / Παντελής Κονσολάκης. Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Νταϊόγλου. Παίζουν: Ιφιγένεια Καραμήτρου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Ελένη Φίλιππα

Διαβάστε επίσης:

Μακελειό στο Bondi

ΚΚΕ: Η ΑΔΕΔΥ, οι αγρότες, η αλλαγή συσχετισμών «από τα κάτω» και οι μπηχτές για Τσίπρα

Τσίπρας: Επιταχύνει τις κινήσεις για νέο κόμμα – Γιατί επιτίθεται σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕΑΡ και τι «γράφουν» οι δημοσκοπήσεις