Η απειλή εκλογών ή δημοψηφίσματος, την οποία διατύπωσε ο Βαρουφάκης μιλώντας στην «Κοριέρε Ντέλα Σέρα», είναι το χαρτί διαπραγμάτευσης που φαίνεται να βγάζει η κυβέρνηση από το μανίκι της και όχι μια προσωπική άποψη του υπουργού Οικονομικών.

Η απειλή εκλογών ή δημοψηφίσματος, την οποία διατύπωσε ο Βαρουφάκης μιλώντας στην «Κοριέρε Ντέλα Σέρα», είναι το χαρτί διαπραγμάτευσης που φαίνεται να βγάζει η κυβέρνηση από το μανίκι της και όχι μια προσωπική άποψη του υπουργού Οικονομικών.

Στο εσωτερικό της χώρας αρκετά στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, άλλα χαμηλόφωνα και άλλα με πιο ηχηρό τρόπο, διατυπώνουν αυτό το ενδεχόμενο από τον προηγούμενο γύρο διαπραγμάτευσης. Τώρα, μέσω του υπουργού Οικονομικών, η «απειλή» παίρνει σαφώς πιο επίσημο χαρακτήρα.

Η απειλή περί δημοψηφίσματος φαίνεται εξαιρετικά προβληματική, αφού, και αν αυτό γινόταν, ούτε με σαφήνεια θα μπορούσε να διατυπωθεί το διακύβευμά του ούτε πολιτική διέξοδο θα έδινε. Απλώς θα παρέτεινε για καιρό την κατάσταση αβεβαιότητας χωρίς να ενσωματώνει την πολιτική αλλαγή που επήλθε όχι μόνο με τις εκλογές, αλλά και ύστερα από αυτές.

Επιπλέον ένα δημοψήφισμα είναι άγνωστο αν είναι δυνατόν να μην περιλάβει το θέμα της παραμονής στο ευρώ – με όλες τις περιπλοκές που αυτό θα προκαλούσε. Εν τέλει δεν είναι σαφές γιατί ένα δημοψήφισμα θα παρήγε σαφές πολιτικό αποτέλεσμα, εκτός αν η απόφαση αφορούσε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.

Αυτά με την πρώτη ματιά και αίσθηση – αφού ούτε πληροφόρηση υπάρχει ούτε σαφές πολιτικό περιτύλιγμα για ένα δημοψήφισμα.

Το ενδεχόμενο εκλογών θα μπορούσε, ίσως, να είναι ένα κυβερνητικό χαρτί, αλλά και αυτό με μεγάλο ρίσκο, κυρίως στο εσωτερικό.

Για να πας σε εκλογές, θα πρέπει να «ζωγραφίσεις» επαρκώς το διακύβευμα στο εσωτερικό. Θα πρέπει επίσης να περιγράψεις με σαφήνεια τον στόχο, όπως επίσης και το πώς θα διαχειριστείς τη νέα λαϊκή εντολή που ζητάς.

Θα πρέπει ακόμη να είσαι βέβαιος ότι το οικονομικό και πολιτικό ρίσκο που αναλαμβάνεις είναι αποδεκτό από την κοινωνία, η οποία έτσι θα αποφασίσει να ρισκάρει μαζί σου.

Με απλά λόγια, υπάρχουν διάφορες προϋποθέσεις για να πάρεις το εκλογικό ρίσκο. Τις παραθέτω χωρίς σειρά ή αξιολόγηση:

● Πας σε εκλογές αν ξέρεις ότι θα έχεις τον λαό μαζί σου – ή έστω ήρεμο – και όχι σε κατάσταση αλλοφροσύνης να αδειάζει τις τράπεζες.

● Πας σε εκλογές αν ξέρεις ότι το αποτέλεσμά τους θα ενισχύσει την κυβέρνησή σου ή το κόμμα σου – και όχι αν πρόκειται να βγεις πολιτικά κατεστραμμένος, ύστερα μάλιστα από ούτε δύο μήνες διακυβέρνηση.

● Πας σε εκλογές αν θεωρείς ότι μια στρατηγική υποχώρησή σου πρέπει να τεθεί υπ’ όψιν της λαϊκής βούλησης και να επικυρωθεί από αυτήν.

● Πας σε εκλογές αν θεωρείς ότι το αποτέλεσμά τους θα σε ενισχύσει διαπραγματευτικά έναντι των δανειστών.

● Πας σε εκλογές αν οι απέναντί σου δεν υποχωρούν ούτε βήμα και θες να πεις «με έριξαν», ώστε να διασώσεις την πολιτική σου αξιοπρέπεια κρατώντας μια παρακαταθήκη για το μέλλον.

Προς το παρόν δεν είναι καν σαφές αν θα γίνουν είτε εκλογές είτε δημοψήφισμα. Αν όμως καταλήξουμε σε κάτι από τα δύο, ας ευχηθούμε ότι θα ξέρουμε για ποιον ακριβώς λόγο θα συμβεί…