Οι επόμενες δέκα μέρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την κυβέρνηση Τσίπρα. Και είναι κρίσιμες όχι μόνο για την πορεία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, αλλά συνολικά για το μέλλον αυτής της κυβερνητικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ.

 

Οι επόμενες δέκα μέρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την κυβέρνηση Τσίπρα. Και είναι κρίσιμες όχι μόνο για την πορεία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, αλλά συνολικά για το μέλλον αυτής της κυβερνητικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ.
Εξηγώ το γιατί.

Θα δούμε:

– Αν η κυβέρνηση αντέξει τις πιέσεις των εταίρων και δανειστών, κρατήσει τις κόκκινες γραμμές –σε ασφαλιστικό, εργασιακά– και προχωρήσει σε έναν έντιμο συμβιβασμό, όπως τον έχει αποκαλέσει πολλές φορές ο πρωθυπουργός.
 

– Να ξεκαθαρίζει ποια είναι η κυβερνητική πολιτική για το μεταναστευτικό, με ενιαία γραμμή εντός της κυβέρνησης (αφού ενιαία γραμμή εντός ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμάτι δύσκολο). Θα ακολουθηθεί η πολιτική που αποφασίστηκε προχθές στο Μαξίμου ή αυτή που εκφράζει με τις κατά καιρούς δηλώσεις της η αρμόδια υπουργός κ. Χριστοδουλοπούλου, με υπερβολές και ανέφικτες προτάσεις;
 

– Να οριστικοποιούνται οι αποφάσεις για τα κόκκινα δάνεια, το φορολογικό σύστημα, τα προγράμματα για το ΕΣΠΑ, η πολιτική για την υγεία και το φάρμακο.
 

Αυτές είναι οι βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης, και προφανώς λόγω διαπραγμάτευσης έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Υπάρχει όμως κάτι ακόμα, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί βασική προϋπόθεση για να έχουν θετική κατάληξη όλα τα παραπάνω: Ο Τσίπρας μπορεί – και πρέπει – να κάνει όσες συζητήσεις θέλει στο Υπουργικό Συμβούλιο, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, στο κόμμα, στις γειτονιές, στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσού, αλλά ας μην ξεχνάει, όμως, ότι ο θεσμός του πρωθυπουργού δεν είναι συλλογικός. Κουβεντιάζει, ακούει, παίρνει τη γνώμη όσων επιθυμεί, αλλά στο τέλος αποφασίζει ο ίδιος. Και αποφασίζει στον σωστό χρόνο.

Ας πάρει λοιπόν το θεσμικό όπλο που του δίνει ο ρόλος του πρωθυπουργού βάσει του Συντάγματος και ας τελειώσει το γρηγορότερο με τις παλινωδίες, τις αντιφάσεις και τις τρέλες που λένε κάποιοι. Ο κόσμος στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως πιστεύοντας στις δυνατότητες και στην προσωπικότητα του Τσίπρα. Δεν τον επέλεξε για να χαράξουν κυβερνητική πολιτική οι συνιστώσες. Όσα χρόνια το έκαναν, τους επικροτούσε με την ψήφο του το 3% του εκλογικού σώματος.

Έτσι για να συνεννοηθούμε…