Ξενίζει ίσως η διαχεόμενη υποστήριξη που απολαμβάνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από την κορυφή της εκκλησίας, αλλά δεν θα έπρεπε. Η Εκκλησία και ο Αρχιεπίσκοπος παίζουν με  προσήλωση και συνέπεια  το ρόλο που από καταβολής της ύπαρξής τους έχουν αναλάβει να παίξουν: Στηρίζουν την εξουσία.

 

Ξενίζει ίσως η διαχεόμενη υποστήριξη που απολαμβάνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από την κορυφή της εκκλησίας, αλλά δεν θα έπρεπε. Η Εκκλησία και ο Αρχιεπίσκοπος παίζουν με προσήλωση και συνέπεια  το ρόλο που από καταβολής της ύπαρξής τους έχουν αναλάβει να παίξουν: Στηρίζουν την εξουσία.

«Σφάξε με αγά μου να αγιάσω», καθ ότι σ αυτόν τον μάταιο κόσμο δεν έχει νόημα η διεκδίκηση, ο αγώνας και η απαίτηση για μια ανθρώπινη ζωή. Η ανταμοιβή για την υποταγή του παρόντος, θα δοθεί στο μέλλον. Στον παράδεισο, ο οποίος θα φιλοξενήσει αιώνια τους μόνιμα υποταγμένους. Αυτές είναι οι διδαχές, αυτή είναι η παράδοση, αυτή είναι η πολιτική της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας. Αυτές είναι οι «οδηγίες» οι οποίες ακολουθούνται κατά γράμμα εδώ και αιώνες από το ιερατείο. Κάποιες εξαιρέσεις φωτεινών ιερωμένων απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα της …διδασκαλίας της υποταγής…

Αυτό το …θεάρεστο έργο, η εκκλησία δεν το προσφέρει δωρεάν. Ως βασικός μηχανισμός χειραγώγησης  προς όφελος των συστημάτων εξουσίας η εκκλησία διεκδίκησε κατά καιρούς και έλαβε το παντεσπάνι της με βυζαντινά χρυσόβουλα, με οθωμανικά φιρμάνια, με βασιλικά, προεδρικά διατάγματα με κυβερνητικές αποφάσεις.

Η εκκλησία, ουδέποτε είχε πρόβλημα με το είδος της εξουσίας στα οποίας την διάθεση έθετε τις υπηρεσίες της. Βασιλιάδες, σουλτάνοι, δικτάτορες, πρόεδροι και πρωθυπουργοί, δεξιοί, σοσιαλιστές και εσχάτως αριστεροί  απόλαυσαν τη φροντίδα της η οποία τελικά είναι μια και μόνη: η χειραγώγηση του ποιμνίου.

Στην προκειμένη (αριστερή) περίπτωση, ο Αρχιεπίσκοπος με την εμφάνισή του στην πρωινή  εκπομπή του Mega  την περασμένη Τετάρτη  έπραξε και είπε το αυτονόητο για την εκκλησία: «Περισσότερη προσπάθεια και υπομονή» για το ξεπέρασμα της κρίσης, καθώς, «δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε».

Υπομονή, λοιπόν, ενδεχομένως και προσευχή, καθ ότι η νηστεία ελέω αριστερού τρίτου μνημονίου καθίσταται υποχρεωτική.

Με άλλα απλά λόγια, «σφάξε με αγά μου ν αγιάσω»…