Μια από τις πλέον επικίνδυνες όψεις του λαϊκισμού είναι να μετατρέπεις την πανωλεθρία σε υπερήφανη νίκη. Εδώ και 48 ώρες, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για μιαν ακόμα επιτυχία της. Αν δεν το έχει καταλάβει κανείς, εδώ και δυο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επιτυγχάνουμε μόνο συντριπτικές νίκες μετά από «σκληρές» (το …«σκληρές» έχει την βαρύνουσα σημασία του) διαπραγματεύσεις. Οι διαπραγματεύσεις επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα σκληρές κι όχι «μαλακές» όπως ήταν επί γερμανοτσολιάδων.  Κι αυτό είναι φανερό καθώς ζούμε σε έναν παράδεισο όπου όλες οι κακοδαιμονίες έχουν τελειώσει και όλες οι ελπίδες βρήκαν την δικαίωσή τους ενώ κάθε κριτική ενάντια στο καθεστώς  είναι κακόβουλη, κατευθυνόμενη και υποβολιμαία από τους γνωστούς σκοτεινούς κύκλους ανόμων συμφερόντων που επιβουλεύονται την ευτυχία του λαού. Εδώ και δυο χρόνια, απολαμβάνουμε μια πλημμυρίδα επιτυχιών.

Μια από τις πλέον αποτρόπαιες όψεις του ολοκληρωτισμού είναι το παράδειγμα της Συρίας όπου το καθεστώς σε ένα διαφημιστικό κρεσέντο παρουσίαζε την σημερινή Συρία ως ιδανικό τόπο διακοπών! Ανάλογα με την χώρα και τις συνθήκες, ο λαϊκισμός στην ακραία του μορφή χτυπά ανελέητα την κοινή λογική, στρέφεται ολοκληρωτικά κατά του προφανούς και κάθε επιχείρημα φαντάζει γελοίο. Τι μπορεί κανείς να  αντιτάξει στο  ότι η Συρία αποτελεί ιδανικό τουριστικό προορισμό;

Τι μπορεί να πει κανείς όταν η λαομίσητη  Τρόικα μετατρέπεται σε αβρούς «θεσμούς»; Ότι μας κοροϊδεύουν; Είναι γνωστό ότι όταν αναγκάζεται κανείς να επικαλεστεί το προφανές, γελοιοποιείται. Τι μπορεί να πει κανείς όταν επί επάρατων Σαμαροβενιζέλων το νερό, για παράδειγμα,  ήταν αδιαπραγμάτευτο δημόσιο αγαθό που «δεν πωλείται», αλλά μετά το 2015 έγινε περιουσία προς «αξιοποίηση»;  Πώς να επιχειρηματολογήσει κανείς όταν προ του σωτηρίου 2015, η λέξη μνημόνιο συμβόλιζε την ίδια την κόλαση και αμέσως μετά μεταλλάχτηκε σε «Συμφωνία»,  «Πρόγραμμα», «Συμβόλαιο ανάπτυξης» κοκ; Πώς να αντιμετωπίσει κανείς τον Κατρούγκαλο όταν ισχυρίζεται ότι δεν έγιναν μειώσεις στις συντάξεις αλλά «αναπαλαιώσεις»; Για να αντιμετωπίσει κανείς μια πολιτική, είναι αναγκαία συνθήκη, αυτή να κινείται μέσα σε ένα πλαίσιο  κοινά αποδεκτών κανόνων. Δεν μπορεί να καλείς συνέχεια τον πολιτικό σου αντίπαλο να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας…  Δεν γίνεται να χρεώνεις μια καθημαγμένη χώρα με 100 δις και να αναφωνείς «ουάου!» ως παρεξηγημένη ιδιοφυία…  

Έτσι και τώρα, πανηγυρίζουμε μιαν ακόμα επιτυχία των «σκληρών διαπραγματευτών»  οι οποίοι κατάφεραν να πάνε το αφορολόγητο για παράδειγμα από τα 9000 ευρώ που ήταν, στα 6.000 και να  βγουν να πανηγυρίσουν την τεράστια νίκη διότι πέτυχαν να το κρατήσουν  στα 6100!

Επιτυχίες και νίκες με την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ!…