Πρόλογος: Κατερίνα Σχινά

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελ.: 495 

 

Ο Έντουαρντ Σαΐντ, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής μας, έζησε τη ζωή του ανάμεσα σε δύο κόσμους. Γεννημένος στην Παλαιστίνη, με αμερικανική υπηκοότητα και μόρφωση, χριστιανός ανάμεσα σε μουσουλμάνους, με αγγλικό όνομα και αραβικό επίθετο, έγινε η φωνή της Ανατολής στον δυτικό κόσμο για δεκαετίες.

Σε αυτή την αποκαλυπτική, συγκινητική αυτοβιογραφία, ο Σαΐντ καταγράφει τα δύσκολα παιδικά χρόνια που διαμόρφωσαν τη σκέψη και τον χαρακτήρα του. Από την οικογένεια και τους φίλους στην Ιερουσαλήμ, τις αλλαγές σχολείων στο Κάιρο και τα καλοκαίρια στη Βηρυτό ώς τις σπουδές του στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πένα του ζωντανεύει τοπία χαμένα πια και αποκαλύπτει μία ολόκληρη ζωή σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας, εθνικής αλλά και προσωπικής.

 

 

Λογοτεχνία και αυτεξούσιο

Δον Κιχώτης – Άμλετ – Φάουστ – Ρεμπώ – Ντοστογιέφσκι

Επίμετρο: Στέφανος Ροζάνης

Σελ.: 278

 

Η τέχνη δεν μπορεί να βολεύεται στην οκνηρή αιωνιότητα των ειδώλων, σε κατασκευασμένες σταθερές, αλλά πρέπει νας ξεβολεύει, να συμβάλλει σε μια καθολική αλλαγή. Ποια θέση έχει η λογοτεχνία σε έναν κόσμο που υπολογίζει μόνο τους κώδικες της αποτελεσματικότητας; Κι όμως, η λογοτεχνία μπορεί να ανιχνεύει τα κενά και να τα αφουγκράζεται. Μπορεί να αναπολεί το μη χρήσιμο ως κινητήριο, να εγκαθιδρύει το αυτεξούσιο και να φαντάζεται το νέο. Αυτό που διηγείται το βιβλίο είναι οι ατελείωτες δυνατότητες του Είναι. Αυτές οι δυνατότητες είναι που παράγουν τις πολλαπλότητες και αντιμάχονται τις επιτηδευμένες τελεολογίες και σαφήνειες που μετέτρεψαν τον κόσμο σε αυτό το ζοφερό τοπίο. Αυτές οι πολλαπλότητες είναι που γεννούν ασυνέχειες και τονίζουν τις σχέσεις του κοινωνικού με την ελευθερία.

 

 

Μετάφραση: Γιάννης Μπαζός

Εκδόσεις: Σοφίτα

Σελ.: 210

 

Μόσχα, Γενάρης του 1924. Η αρρώστια και ο θάνατος του Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν, το πάνδημο πένθος, η μεγαλειώδης κηδεία, η λυσσαλέα μάχη των Στάλιν και Τρότσκι για την ηγεσία του Κόμματος, τα παιχνίδια εξουσίας που παίχτηκαν πάνω από τη σορό του και μια ομάδα επιστημόνων που αναλαμβάνουν – με κίνδυνο της ζωής τους – την ταρίχευση του ιστορικού ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ η μυστική αστυνομία του Στάλιν παρακολουθεί τα πάντα στοιχειώνοντας τους σκοτεινούς διαδρόμους του μαυσωλείου… Ο Ίλια Ζμπάρσκι, γιος ενός εκ των ταριχευτών και αργότερα διευθυντής του βιοχημικού εργαστηρίου του μαυσωλείου, διηγείται μια επτασφράγιστη ιστορία δίνοντας πολύτιμες πληροφορίες για την καθημερινή ζωή του απλού λαού και της νομενκλατούρας, τον δογματισμό, την καχυποψία, τις διώξεις, τις δίκες-παρωδία και τον τρόμο του σταλινικού καθεστώτος.

 

 

Μετάφραση: Έλγκα Καββαδία

Εκδόσεις: Άγρα

Σελ.: 152

 

Ο Γιασίν αφηγείται πώς μεγάλωσε γρήγορα και πέθανε ακόμη πιο γρήγορα στο Σιντί Μουμέν, στην άκρη της πόλης της Καζαμπλάνκας, μαζί με τα έξι αδέρφια του, τη μητέρα του, που κάθε μέρα είχε να τα βγάλει πέρα με τη φτώχεια και τα ζωύφια και με έναν πατέρα πρώην εργάτη, χαμένο στη σιωπή και τις προσευχές. Η επίγεια κόλαση του τόπου του αναδίδει οσμές από τις χωματερές που έγιναν γήπεδα για ποδόσφαιρο, από το χασίσι και την κόλλα που σνιφάρεται, εικόνες από τις απαγορευμένες βουτιές στο αποξηραμένο ποτάμι και από τα γκαράζ των ξεχαρβαλωμένων μοτοποδηλάτων. Όταν λοιπόν τους υπόσχονται ότι ο παράδεισος βρίσκεται στην απέναντι πόρτα, τι έχουν να χάσουν ο Γιασίν και οι «φτωχοί» φίλοι του;

Μυθιστόρημα τραγικό, που ρίχνει φως στο συγκλονιστικό παρόν μας, γεμάτο άσχημες φάρσες και σιωπηλά δράματα, περιπλανήσεις και σκόνη, αδελφότητες και προδοσίες.

 

 

Πρόλογος: Francesco Benso

Μετάφραση: 

Βαγγέλης Κατσιφός

Εκδόσεις: Gema 

Σελ.: 186

 

Η δυσλεξία ακόμα αντιμετωπίζεται, πάρα πολλές φορές, σαν μια σοβαρή κοινωνική και γνωστική αναπηρία. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα και δημιουργήθηκε η ανάγκη ενός εγχειριδίου που να εξηγεί πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα σημάδια, με ποια εργαλεία να επέμβουμε σε κλινικό και σχολικό περιβάλλον και ποια είναι η σωστή ερμηνεία που πρέπει να δώσουμε σε ένα περιστατικό που συχνά υπερεκτιμάται ή υποεκτιμάται. Το παρόν βιβλίο προτίθεται να καταρρίψει ετικέτες και κοινοτοπίες, προσφέροντας μια δομημένη και σαφή ανάλυση του προβλήματος και εξηγώντας τη λειτουργία της ανάγνωσης στις υποδεέστερες διαδικασίες: της γλώσσας, της οπτικής αντίληψης και της προσοχής (και την αλληλεπίδρασή τους). Κι αυτό, γιατί δεν υπάρχει δυσλεκτικός που να είναι ίδιος με έναν άλλο. Η λέξη-κλειδί της μεθόδου που προτείνεται είναι «εκγύμναση», ένα πλήρες και ειδικό «γυμναστήριο» για τη νόηση. Το μέρος που είναι αφιερωμένο στις παιγνιώδεις-ψυχαγωγικές ασκήσεις μάς δίνει τη δυνατότητα να εκγυμνάσουμε το παιδί διασκεδάζοντάς το και κινώντας του το ενδιαφέρον για την ανάγνωση με εικόνες, παραμύθια ή χειρωνακτικές δραστηριότητες, που με τη σειρά τους αποτελούν βήματα για μια προπαρασκευαστική πορεία.