Την ώρα που οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, πολίτες που εργάστηκαν δεκαετίες για να πάρουν στο τέλος μια σύνταξη πεί­νας, δέχονται αλλεπάλληλες και βίαι­ες προσαρμογές στη μηνιαία αποζημί­ωση που λαμβάνουν, κάποιοι πραγμα­τικά προνομιούχοι Έλληνες σιωπούν. Σιωπούν για να διατηρήσουν τα δικά τους «κεκτημένα». Και κυρίως το «δι­καίωμα» σε μια παχυλή σύνταξη, το οποίο μάλιστα «κέρδισαν» έπειτα από μόλις 4 χρόνια εργασίας, και αυτά με προνομιακούς όρους.

Την ώρα που οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, πολίτες που εργάστηκαν δεκαετίες για να πάρουν στο τέλος μια σύνταξη πεί­νας, δέχονται αλλεπάλληλες και βίαι­ες προσαρμογές στη μηνιαία αποζημί­ωση που λαμβάνουν, κάποιοι πραγμα­τικά προνομιούχοι Έλληνες σιωπούν. Σιωπούν για να διατηρήσουν τα δικά τους «κεκτημένα». Και κυρίως το «δι­καίωμα» σε μια παχυλή σύνταξη, το οποίο μάλιστα «κέρδισαν» έπειτα από μόλις 4 χρόνια εργασίας, και αυτά με προνομιακούς όρους.

Κανείς δεν θέλει να τα βάζει με τους εθνοπατέρες, ιδιαίτερα καθώς τα πρόσωπά τους αποτελούν επιλογή των Ελλήνων πολιτών που τους ψήφι­σαν. Όμως σε μια περίοδο που το βι­οτικό επίπεδο των Ελλήνων πλήττεται διαδοχικά και για τους περισσότερους Έλληνες οι συντάξεις βρίσκονται κά­τω από το επίπεδο της πείνας, κανείς δεν μπορεί να παραμένει άπραγος. Θα περίμενε τουλάχιστον από τους βου­λευτές να περικόψουν αυτοβούλως τα εξωπραγματικά τους προνόμια και κυ­ρίως να ρυθμίσουν σωστά το θέμα των προκλητικών συντάξεών τους…

Ποιοι, πότε, πώς, πόσο…

Οχυρωμένοι πίσω από νομοθεσίες 10ετιών, στις οποίες έχουν βάλει τις δικές τους υπογραφές, οι βουλευτές μας αποκτούν συνταξιοδοτικό δικαί­ωμα (ελάχιστη σύνταξη) ύστερα από μόλις τέσσερα χρόνια θητείας. Και αν προκύψει ζήτημα διακοπής της θητεί­ας μιας κυβέρνησης ή πρόωρων εκλογών, ο νομοθέτης έχει φροντίσει, ξα­νά, να μην υπάρχει πρόβλημα.

Το δικαίωμα στην ελάχιστη σύντα­ξη αποκτάται ανεξάρτητα από το αν η θητεία είναι διαρκής ή διακεκομμένη. Αρκεί να συμπληρωθεί το όριο των 48 μηνών. Η κατώτατη σύνταξη αυτή ισο­δυναμεί με 1.400 ευρώ. Όση δηλαδή θα είναι από το 2012 μια από τις πιο υψηλές που θα μπορεί να λαμβάνει ένας Έλληνας πολίτης της μνημονιακής εποχής.

Για να πάρει κανείς βουλευτική σύ­νταξη ισχύει η εξής ηλικιακή προϋπό­θεση: Οι «παλιοί» (όσοι έχουν εκλεγεί μέχρι το 1990) θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης με τη συμπλήρωση των 48 μηνών, εφόσον έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους. Οι «νεότε­ροι» (από το 1993 και μετά) αποκτούν δικαίωμα σύνταξης εφόσον έχουν συ­μπληρώσει τους 48, αλλά και εφόσον έχουν περάσει τα 65 τους χρόνια. Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες προβλέπεται θεμελίωση σύνταξης με 2 χρό­νια βουλευτικής θητείας και όριο ηλι­κίας τα 55.

Πάντως, για όσους κάνουν βουλευ­τική καριέρα, η ελάχιστη σύνταξη των 1.400 ευρώ προσαυξάνεται κα­τά 25% για κάθε έτος βουλευτικής θητείας μετά το 4ο έτος και μέχρι το 10ο έτος μιας βουλευτικής θητείας. Έτσι, για τα 10 χρόνια θητείας η σύ­νταξη φτάνει τα 3.500 ευρώ. Από το 10ο μέχρι και το 17ο έτος προσαυξά­νεται κατά 10%.

Όμως, όταν ο βουλευτής συμπληρώ­σει 17 χρόνια θητείας, αποκτά δικαίω­μα πλήρους σύνταξης από τη Βουλή των Ελλήνων. Στα συντάξιμα χρόνια του βουλευτή, για τη συμπλήρωση της 17ετίας (μην κοιτάτε που οι άλλοι θέ­λουν 45) υπολογίζονται τα χρόνια πι­θανής θητείας στην Ευρωβουλή, αλλά και τυχόν θητείας του ως εξωκοινο­βουλευτικού υπουργού.

Η πλήρης σύνταξη διαμορφώνεται κοντά στα 4.500 ευρώ, και αντιστοι­χεί στο 80% της βουλευτικής αποζη­μίωσης, που από φέτος μετά τη μείω­ση διαμορφώνεται περίπου στα 5.600 ευρώ.

Και όλα αυτά, ενώ εκκρεμεί η αύ­ξηση των αποδοχών των δικαστικών, που θα συμπαρασύρει προς τα πάνω τη βουλευτική αποζημίωση και κατά συνέπεια και τις συντάξεις τους, που υπολογίζονται με βάση τις αποδοχές εν ενεργεία, ενώ πολλοί συνταξιούχοι βουλευτές έχουν προσφύγει στα δικα­στήρια και για άλλες αυξήσεις.

Επιπλέον οι βουλευτές έχουν ρυθ­μίσει τις υποθέσεις τους κατά τέτοιο τρόπο (με τον νόμο δηλαδή), ώστε να

μπορούν να λαμβάνουν δύο ή και πε­ρισσότερες παράλληλες συντάξεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τις συντάξεις άλ­λων δημοσίων αρχόντων (πρώην συνδικαλιστές, δήμαρχοι και νομάρχες, στους οποίους καταβάλλεται χορη­γία), οι οποίοι λαμβάνουν δεύτερη ή και τρίτη σύνταξη από τον ασφαλιστι­κό οργανισμό του επαγγέλματος που ασκούσαν πριν εκλεγούν βουλευτές.

Ακόμη να σημειώσουμε ότι για τα λίγα χρόνια που εφαρμόστηκε, τη δε­καετία του 2000, το «επαγγελματι­κό ασυμβίβαστο» οι φορολογούμενοι (επισήμως λέγεται προϋπολογισμός της Βουλής των Ελλήνων) επιβαρύνο­νταν με πρόσθετες εισφορές για την κύρια σύνταξη, την επικουρική ασφά­λιση και την πρόνοια στους ασφαλιστι­κούς φορείς στους οποίους υπάγονταν οι βουλευτές πριν περάσουν το κατώ­φλι της Βουλής.

Και μετά τις περικοπές!

Το καταπληκτικό είναι ότι όλα τα πα­ραπάνω ισχύουν μετά τις περικοπές που εφαρμόστηκαν φέτος σε σχέση με τις βουλευτικές αποζημιώσεις!

Για το 2011 ο προϋπολογισμός της Βουλής είναι μειωμένος (σύμ­φωνα με τα στοιχεία που παρουσία­σε ο πρόεδρος Φ. Πετσάλνικος) κατά 20.104.000 ευρώ (197.988.000 ένα­ντι 218.092.000) σε σύγκριση με το 2010. Οι μειώσεις προέρχονται κατά 66% από τις περικοπές στις αποδοχές των βουλευτών (βουλευτική αποζημί­ωση κ.λπ.) αλλά και από τις περικοπές αποδοχών του προσωπικού της Βου­λής. Για τους βουλευτές οι μειώσεις φτάνουν τα 20.000 ευρώ ετησίως για τον καθένα, δηλαδή σε 1.600 μηνι­αίως. Έτσι έφτασε και η αποζημίωση στα 5.600 ευρώ (από 6.500 -7.000 που ήταν παλαιότερα).

Επίσης από φέτος καταργήθηκε η αυτοτελής φορολόγηση της βουλευ­τικής αποζημίωσης. Μέχρι τώρα, και επειδή λέγεται αποζημίωση, προφα­νώς φορολογείτο και ως… αποζημί­ωση απολυμένου εργαζομένου. Τι γι­νόταν; Τα εισοδήματα των βουλευτών φορολογούνταν αυτοτελώς, χωρίς να αθροίζονται με τα εισοδήματα από άλλες πηγές (ακίνητα, κινητές αξίες κ.λπ.), τα οποία φορολογούνται με τις λεγόμενες «γενικές διατάξεις».

Έτσι, ένας βουλευτής με ετήσια έσοδα 84.000 ευρώ από βουλευτι­κή αποζημίωση και 30.000 ευρώ από ακίνητα πλήρωνε φόρο 27.600 ευρώ, ενώ, αν φορολογούνταν όπως όλοι οι άλλοι πολίτες, ο φόρος που θα αναλο­γούσε στα εισοδήματά του θα έφτανε τα 39.000 ευρώ. Από φέτος, τουλάχι­στον, αυτό παύει να ισχύει.

Πάρε κι εσύ μια επιτροπή

Πάντως, από τα πιο προκλητικά στοιχεία στο ζήτημα των «βουλευτι­κών προνομίων» είναι ότι Οι εθνοπατέρες, πλέον της βουλευτικής αποζη­μίωσης, έχουν επιπλέον αμοιβές από τη συμμετοχή τους στις κοινοβουλευ­τικές επιτροπές και στα θερινά τμήμα­τα της Βουλής, στις οποίες, όπως μπο­ρεί κάποιος να δει παρακολουθώντας το… Κανάλι της Βουλής, σπανίως πα­τάνε το πόδι τους.

Οι παρόντες στις συνεδριάσεις των επιτροπών αλλά και τα μέλη των αποστολών της Βουλής στο εξωτερικό λαμβάνουν αποζημίωση ίση με το 5% των αποδοχών τους για κάθε παρου­σία, δηλαδή περί τα 300 ευρώ, με μι­κρές κρατήσεις…

Γυρίζουν πλάτη στα προνόμι

Κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων και περικοπές των βουλευτικών αποζημιώσεων ζήτησε ο Φώτης Κουβέλης παρεμβαί­νοντας στη δημόσια συζήτηση για τα βουλευτικά προνόμια, που άνοιξε με τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπρο­σώπου Ηλία Μόσιαλου, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στο ΠΑΣΟΚ.

Σε δηλώσεις του την περασμένη Παρασκευή ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ συνέδεσε τις πάγιες θέσεις του χώ­ρου του για το θέμα με την τρέχουσα συγκυρία:

«Οι Έλληνες βουλευτές είναι βου­λευτές μιας χώρας που η κοινωνία της δεινοπαθεί» σημείωσε προσθέτοντας πως «πρέπει να μειωθεί αποφασιστι­κά η βουλευτική αποζημίωση και να καταργηθεί η αποζημίωση για τη συμ­μετοχή στις επιτροπές της Βουλής». Και επιπλέον «να καταργηθεί η βου­λευτική σύνταξη και οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται όπως όλοι οι Έλ­ληνες πολίτες, μόνο από τον επαγγελ­ματικό ασφαλιστικό τους φορέα».

Ωστόσο ο Κουβέλης δεν έμεινε εκεί, άλλα έθεσε θέμα γενικότερων περικοπών των κρατικών επιχορη­γήσεων των κομμάτων υπογραμμί­ζοντας ότι «οι περικοπές αυτές είναι βέβαιον ότι δεν αποτελούν πανά­κεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Έχουν, όμως, έντονο τον συμβολισμό για μια κοινωνία που στενάζει από τα βάρη».

Πρόταση νόμου

Μάλιστα, κατά δήλωσή του, ο ίδιος και οι βουλευτές του κόμματός του παραιτούνται των απολαβών τους από τις κοινοβουλευτικές επιτροπές ενώ προ­τίθεται να καταθέσει πρόταση ώστε η κίνηση αυτή να κατοχυρωθεί νομοθε­τικά για όλους τους βουλευτές.

Στο μεταξύ, με ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΚΚΕ θύμισε ότι εδώ και ενάμιση χρόνο έχει καταθέ­σει πρόταση νόμου στη Βουλή για την κατάργηση της βουλευτικής σύντα­ξης και καταλόγισε ευθύνες στο Προ­εδρείο της Βουλής για το γεγονός ότι αυτή δεν έχει έρθει ακόμη προς συ­ζήτηση.

Η πρόταση του ΚΚΕ εκκινεί από την αντίληψή του – όπως αναφέρει στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την πρότασή του – πως «η εκλογή στα Σώματα αυτά [σ.σ.: τα αντιπροσωπευ­τικά όργανα] με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να αποτελεί αφορμή για κα­νένα προνόμιο των εκλεγμένων, σε σχέση με την προηγούμενη κατάστασή τους».

Εν ολίγοις, θεωρεί ότι δεν μπορεί οι βουλευτικές αποζημιώσεις να αποτε­λούν κίνητρο ενασχόλησης με τα κοι­νά και μέσο πλουτισμού για τους βου­λευτές. Ως γνωστόν δε, οι βουλευτές του ΚΚΕ καταβάλλουν τον βουλευτικό μισθό τους στο κόμμα.

Ειδικότερα, σχετικά με τη βουλευ­τική σύνταξη, η θέση του ΚΚΕ είναι ότι «πρέπει να καταργηθεί και ο χρό­νος βουλευτικής θητείας να λογίζεται χρόνος πραγματικής ασφάλισης στον ασφαλιστικό φορέα που ήταν ασφα­λισμένος ο κάθε βουλευτής πριν την εκλογή του. Ως προς το ύψος της σύ­νταξης, τα όρια συνταξιοδότησης κα­θώς και τις λοιπές διατάξεις θα ισχύ­ουν οι κοινές διατάξεις».

Επίσης, το ΚΚΕ υποστηρίζει την «κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών, ή σε άλλες δραστηριότη­τες του Κοινοβουλίου, δεδομένου ότι η συμμετοχή αυτή δεν συνιστά υπε­ρωριακή απασχόληση, αλλά είναι μέ­σα στα καθήκοντα και τις υποχρεώ­σεις του βουλευτή».