Και γι’ αυτή την εβδομάδα υπάρχει θεατρική πρόταση και είναι το έργο του Γιάννη Λασπιά «Camille Claudel Mudness», στο θέατρο Πόλη, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 8.30 μ.μ., με τη Μάνια Παπαδημητρίου στον ρόλο της Camille Claudel και την Αγγελική Καρυστινού ως Constance Pascal. Η Μαρίνα Χρονοπούλου συνοδεύει με το πιάνο της, εκτελώντας τις δικές της δημιουργικές συνθέσεις για την παράσταση. Σκηνοθέτης ο Πάνος Κούγιας, ένας από τους ταλαντούχους νέους σκηνοθέτες, απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης.

 

Το έργο διαδραματίζεται στον εγκαταλελειμμένο χώρο μιας γκαλερί, που η σύνθεσή του θυμίζει παρατημένη σκηνική εγκατάσταση ψυχιατρικής πτέρυγας. Ένα πιάνο ενεργοποιεί τον χώρο και συνοδεύει ό,τι σε λίγο θα γεννηθεί.

 

Η Camille και η Constance δεν συναντήθηκαν ποτέ, αλλά έζησαν και εργάστηκαν στην ίδια πόλη διαφορετική χρονική περίοδο, μοιράστηκαν παρόμοιες εμπειρίες, αντιμετώπισαν κοινές δυσκολίες και δόθηκαν με το ίδιο πάθος στην Τέχνη και την Επιστήμη.

 

Πώς είδαν οι δύο ηθοποιοί τις ηρωίδες που ενσαρκώνουν; Να τι είπαν στο «Ποντίκι Art»:

 

Μάνια Παπαδημητρίου: «Μια υποθετική συνάντηση, μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ. Η πρώτη γυναίκα ψυχίατρος συναντάει την Camille Claudel μέσα στο ψυχιατρείο. Τι θα μπορούσαν να πουν; Η Camille μέσω των ερωτήσεων που της κάνει η Pascal μάς λέει την ιστορία της. Μια ιστορία γνωστή πια στον κόσμο ως μία από τις πιο πικρές βιογραφίες καλλιτέχνη. Μια από τις πιο αδικημένες προσωπικότητες της τέχνης και μάλιστα με ηθικούς αυτουργούς τον δάσκαλό της, τον αδελφό της και τη μητέρα της. Κι όμως, η ψυχίατρος τα εξετάζει όλα απ’ την αρχή, βοηθώντας τον θεατή να απαντήσει στα δικά του ερωτήματα: Τι είναι αυτό που πιο πολύ βασάνιζε την Camille; Τι είναι αυτό που βασανίζει έναν καλλιτέχνη σε τέτοιον βαθμό που να χάσει το μέτρο της επικοινωνίας με τον περίγυρο; Ποια είναι ακριβώς η αιτία που έκανε την Camille να γίνει αυτοκαταστροφική και να καταστρέψει τα ίδια της τα έργα, δίνοντας έτσι το δικαίωμα να κατηγορηθεί ως ψυχωσική;

 

Η πιο πικρή βιογραφία γυναίκας καλλιτέχνιδας στην ιστορία του 20ού αιώνα τι έχει να μας διδάξει σήμερα; Σε μια εποχή όπου όλοι σου λένε να είσαι ο εαυτός σου, άραγε δικαιούσαι πραγματικά αυτή τη ρήση να προσπαθήσεις να την κάνεις πράξη; Η Camille πλήρωσε με τη ζωή της αυτή την προσπάθεια και έγινε γι’ αυτό η πιο γνήσια απόδειξη του αντιθέτου. Σήμερα εμείς τι;».

 

Αγγελική Καρυστινού: «Η Constance Pascal υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες ψυχιάτρους και η πρώτη που μίλησε για την παιδοψυχολογία. Ήταν μια γυναίκα χειραφετημένη, πολύ καλλιεργημένη, που δεν υπέκυψε στις προκαταλήψεις και στα στερεότυπα. Ήταν μια γυναίκα ελεύθερη, λογική, που χωρίς να αρνείται την κοινωνία κατάφερε να διεκδικήσει το δικαίωμά της να ζει όπως θέλει. Σε αυτή τη φαντασιακή της συνάντηση με την Claudel ανακαλύπτει κι έναν άλλο δρόμο από αυτόν που εκείνη ακολουθεί και μέσα από το κείμενο του Γιάννη Λασπιά οδηγείται σε μια σημαντική απόφαση για τη ζωή της. Έχουμε λοιπόν δυο σπουδαίες γυναίκες που η ιστορία τις παραγνώρισε επειδή ακριβώς ήταν γυναίκες, και δυο διαφορετικές διαδρομές που με έναν περίεργο τρόπο συναντιούνται κάτω από το κοινό αίτημα της ελευθερίας».