Σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα έχει αναδειχθεί το θέμα της επίλυσης του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ, προκαλώντας σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση και πολιτική πόλωση, τη στιγμή που οι διαπραγματεύσεις με τη γείτονα βρίσκονται σε αρχικό στάδιο. Μετά την επίσημη «πρεμιέρα» στον ΟΗΕ υπό τον διαμεσολαβητή Νίμιτς σειρά είχε χθες η συνάντηση Τσίπρα – Ζάεφ στο Νταβός, μετά την οποία οι δύο πρωθυπουργοί έδειξαν εποικοδομητική διάθεση, ανακοίνωσαν μέτρα σε ένδειξη καλής θέλησης, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ως προϋπόθεση για ένταξη των Σκοπίων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ τη συνολική λύση. Επιχειρώντας να κάμψει τις ανησυχίες στο εσωτερικό της χώρας σημείωσε ότι πριν το όνομα θα πρέπει να λυθεί το ζήτημα του αλυτρωτισμού.

Η κυβέρνηση τις προηγούμενες μέρες επιδόθηκε σε σφυροκόπημα της Ν.Δ. ασκώντας πιέσεις να ξεκαθαρίσει τη γραμμή της και να διαλέξει με ποιον πρώην «γαλάζιο» πρωθυπουργό που χειρίστηκε στο παρελθόν το θέμα συντάσσεται: με τον Αντώνη Σαμαρά και την εθνική γραμμή του 1992 ή με τον Κώστα Καραμανλή και τη γραμμή του 2007 – 2008 με τη γνωστή κατάληξη στο Βουκουρέστι.

Με άλλα λόγια, διαμόρφωσε ένα σκληρό δίλημμα για τον αρχηγό της Ν.Δ. έτσι ώστε:

1. Στην περίπτωση που τοποθετούνταν ξεκάθαρα στη γραμμή του 1992 η κυβέρνηση θα είχε καταφέρει να εκθέσει τον σημερινό αρχηγό της Ν.Δ. ότι σύρεται στην «ακροδεξιά» γραμμή του τέως πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και των συν αυτώ, προτάσσοντας τα μικροκομματικά συμφέροντα και τις αντιπολιτευτικές ανάγκες, υποτάσσοντας ακόμη και την προσωπική του θέση.

2. Αν τοποθετούνταν στη γραμμή Καραμανλή του 2007 – 2008 για τη σύνθετη ονομασία η κυβέρνηση θα κέρδιζε τις πολιτικές και επικοινωνιακές εντυπώσεις ισχυριζόμενη ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τον ρεαλισμό και συναίνεσε στις εθνικές θέσεις, επομένως η ίδια κινείται στη διαπραγμάτευση βάσει μιας «ανανεωμένης» εθνικής γραμμής. Σε αυτή την περίπτωση θα μοίραζε και το πιθανό κόστος μιας μέτριας ή και κακής λύσης, για την οποία πάντως προς το παρόν δεν υπάρχει διαμορφωμένη εικόνα.

Η πίεση αυτή, φαίνεται ότι οδήγησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε σκλήρυνση της τακτικής του κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ., καθώς διεμήνυσε ότι δεν είναι η κατάλληλη συγκυρία για την επίλυση του ζητήματος και πως η Ν.Δ. δεν μπαίνει σε αυτή τη συζήτηση. Αξιοποιώντας και τη συγκυρία του συλλαλητηρίου της Κυριακής, ο αρχηγός της Ν.Δ. θέλησε να καταδείξει ότι ακολουθεί το κοινό αίσθημα που σε αυτή τη φάση είναι αντίθετο σε μια λύση και δεν εμπιστεύεται τους χειρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ.

Εν ολίγοις ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος μια μέρα πριν επιχειρούσε έναν συμψηφισμό των δύο γραμμών με τη θέση «μίνιμουμ το Βουκουρέστι», χθες προσπάθησε να ξεμπερδέψει με το δίλημμα Σαμαράς ή Καραμανλής, που φάνηκε να απειλεί την Πειραιώς με διαλυτικά φαινόμενα.

Σε μια πρώτη αντίδραση, κυβερνητικός αξιωματούχος σχολίαζε ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. σύρεται πίσω από την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του και επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι οι πραγματικοί αρχηγοί είναι οι Σαμαράς – Γεωργιάδης.

Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί μια «ντρίμπλα» με την οποία θεωρεί ότι περνάει πάνω από το πρόβλημα, για την κυβέρνηση η επιλογή της «μη λύσης» παραπέμπει στην «υπερεθνικιστική γραμμή» Σαμαρά.

Άλλωστε από την κυβέρνηση έχει επισημανθεί τις τελευταίες μέρες ότι η «μη λύση» και όχι η λύση, βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα, υπό την έννοια ότι ζητούμενο είναι η διασφάλιση της σταθερότητας στα βόρεια σύνορα της χώρας. Η ταύτιση δε της μη λύσης με την εθνικιστική γραμμή πιέζει και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, με τη Φώφη Γεννηματά να τοποθετείται υπέρ της λύσης διατυπώνοντας θέσεις κοντά σε αυτές της κυβέρνησης.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα Καμμένου, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να του παρέχει κάλυψη και να διαβεβαιώνει ότι «ο Πάνος δεν θα γίνει Σαμαράς», αν και ΣΥΡΙΖΑ και υπουργικά στελέχη όπως ο Πάνος Σκουρλέτης εξακολουθούν να τον έχουν στο στόχαστρο.

Έγγραφα και πρακτικά…

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κυβερνητικές πιέσεις τις τελευταίες μέρες αναβαθμίστηκαν και ενισχύθηκαν με… ντοκουμέντα:

Τη Δευτέρα η «Εφημερίδα των Συντακτών» δημοσίευσε:

– Τηλεγράφημα του Ντάνιελ Σπέκχαρντ με ημερομηνία 5.1.2008, τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, σύμφωνα με τον οποίο η ηγεσία της Ν.Δ. (δηλαδή ο Κώστας Καραμανλής) είχε αποδεχτεί τη σύνθετη ονομασία ως βάση συζήτησης. Το τηλεγράφημα είχε αποκαλυφθεί μέσω των Wikileaks.

– Απόσπασμα από τις προγραμματικές δηλώσεις της δεύτερης κυβέρνησης Καραμανλή.

– Αναφορές του προέδρου του ΛΑΟΣ Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση για «μυστική διπλωματία», στον οποίο ο Κώστας Καραμανλής απαντά: «Επιδιώκουμε πραγματικά σύνθετη ονομασία, η οποία να ισχύει ‘‘erga omnes’’, έναντι όλων».

– Απόσπασμα από άρθρο της Ντόρας Μπακογιάννη στην «Ουάσιγκτον Τάιμς», στο οποίο σημειώνεται: «Προσήλθαμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων διατεθειμένοι να δεχτούμε ένα σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό του όρου Μακεδονία».

Την ίδια μέρα από τις Βρυξέλλες ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς διεμήνυε ότι στο Βουκουρέστι δεν υπήρξε βέτο εφόσον οι περισσότερες χώρες συμφωνούσαν με τις ελληνικές θέσεις και προειδοποίησε πως «αν χρειαστεί θα μιλήσω διαβάζοντας πρακτικά κάποια στιγμή».

Την Τρίτη η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο με την Ντόρα Μπακογιάννη από την επίμαχη περίοδο του 2008, όπου η τότε υπουργός Εξωτερικών ανέφερε ότι το όνομα «Νέα Μακεδονία» θα μπορούσε να είναι γεωγραφικός προσδιορισμός.

Ακολούθησε χθες νέο βίντεο με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος σε συνέντευξή του το 2009 εμφανίζεται να συντάσσεται με τις κόκκινες γραμμές που έθεσε ο Κώστας Καραμανλής, δηλαδή το erga omnes (και όχι τη σύνθετη ονομασία).

Χθες, επίσης, ο Νίκος Κοτζιάς μέσω Τwitter σημείωσε: «Κόμματα που κυβέρνησαν οφείλουν να πουν τι πραγματικά υποστήριζαν στις διαπραγματεύσεις που έκαναν τότε για το όνομα και γιατί εμφανίζουν τώρα άλλες θέσεις. Γραπτά των διαπραγματεύσεών τους υπάρχουν. Να εξηγήσουν γιατί και πώς θεωρούν σήμερα τις τότε κυβερνητικές θέσεις τους ως λάθος».

Κοινώς, ο υπουργός Εξωτερικών εμφανίστηκε να απειλεί την αξιωματική αντιπολίτευση με περισσότερες αποκαλύψεις και ντοκουμέντα για τις θέσεις που είχε τότε η Ν.Δ. και τις παρασκηνιακές συζητήσεις. Και παράλληλα εμφανίστηκε να καλεί τη Ν.Δ. σε εξηγήσεις για το ότι απορρίπτει τις θέσεις με τις οποίες διαπραγματεύεται η σημερινή κυβέρνηση, όταν πρόκειται για τις ίδιες θέσεις στις οποίες όλη η Ν.Δ. ομονοούσε από το 2007 και μετά και με αυτές πήγε στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008.

Μένει να φανεί αν τις επόμενες μέρες θα συνεχιστούν αυτού του είδους οι πιέσεις εκ μέρους της κυβέρνησης.