Η χήρα του αείμνηστου ηθοποιού Γιώργου Βασιλείου, Λία Θερμογιάννη, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από τον θάνατό του, δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι εκείνος έχει φύγει από τη ζωή και δεν είναι δίπλα της. 
 

«Η υστεροφημία που άφησε ο Γιώργος ως παρακαταθήκη στα παιδιά κι εμένα είναι μια “προίκα” τιμής για την υπόλοιπη ζωή μας. Όταν “έφυγε”, μας είχε εξασφαλίσει όλους οικονομικά και με το παραπάνω. Με κινητά και ακίνητα, αλλά και μια περιουσία που μας επιτρέπει να ζούμε άνετα και αξιοπρεπέστατα. Όλα αυτά τα κέρδισε με πολύ κόπο, ξενύχτια και κούραση από το επάγγελμά του, για να μη μας λείψει τίποτα και ποτέ» αναφέρει η Λία Θερμογιάννη στην «Espresso».

. «Με τίμησε και τον τίμησα. Με αγάπησε πολύ, μα κι εγώ από τα είκοσί μου του χάρισα απέραντη αγάπη και λατρεία που τόσο στερήθηκε στα παιδικά του χρόνια. Ηταν ένας ιππότης. Υπόδειγμα άνδρα. Είχα τον καλύτερο, τον πιο υπέροχο, τον πιο γλυκό σύζυγο του κόσμου» προσθέτει και η φωνή της πνίγεται σε έναν λυγμό.

Πάντα στο πλευρό του

Τις δεκαετίες της μεγάλης δόξας του αλλά και κατά τη διάρκεια της βουλευτικής τετραετίας του η ίδια στάθηκε στο πλευρό του με σθένος, αλλά σχεδόν αθέατη. 

«Ακόμα και σήμερα ο κόσμος με χαιρετάει εγκάρδια, μου σφίγγει το χέρι, μου θυμίζει πράγματα της καθημερινότητάς του. H σελίδα του στο διαδίκτυο παραμένει ανοιχτή κι ούτε ένας από τους 6.000 followers του δεν την εγκατέλειψε μετά τον θάνατό του» τονίζει.

«Δεν φεύγει στιγμή από το μυαλό μου. Αναπολώ τα ωραία χρόνια, τα ταξίδια μας, τις ανέμελες στιγμές μας, τον ερχομό των παιδιών μας και το χαμόγελο που κράτησε μέχρι το τέλος» αναφέρει η χήρα του Γιώργου Βασιλείου, η οποία αποφεύγει μεν τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά συχνά, μέσω της προσωπικής σελίδας της στο facebook, εκφράζει τα συναισθήματά της: «Στο νεκροταφείο δεν πηγαίνω καθημερινά. Αρνούμαι να αποδεχτώ πως δεν είναι κοντά μου και ο τάφος μού το επιβεβαιώνει. O γιος μας πηγαίνει συχνότερα και είναι αρκετές οι φορές που έχει βρει ολόφρεσκα λουλούδια. Πόσο πολύ ευχαριστώ τον κόσμο! Και τους ευχαριστώ διπλά γιατί, όπως μας αποκάλυψε πρόσφατα ο ιερέας του κοιμητηρίου, του ζητούν μαζί με το ευχέλαιο στα δικά τους πρόσωπα να κάνουν ένα ακόμη στον Γιώργο μου. Τον Μάρτιο μόνο έκανε δέκα ευχέλαια στη μνήμη του». Και προσθέτει:

«Τα ρούχα του παραμένουν στις ντουλάπες του σπιτιού μας. Αδυνατώ να αποχωριστώ έστω κι ένα κομμάτι. Θα είναι σαν να αποχωρίζομαι τον ίδιο. Ακόμα και το τζιπ του βρίσκεται στο πάρκινγκ. Το βλέπω και λέω “είναι εδώ”».