Το συμπέρασμα μεγάλης έρευνας σε 140 χώρες. Την περίοδο 2015-2016 επτά στους δέκα εργαζόμενους (75%) στην Ελλάδα απασχολούνταν σε δουλειές μερικής απασχόλησης, σύμφωνα με μετρήσεις που έγιναν

Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος είναι μια καλή δουλειά. Αυτό δείχνει η έρευνα της εταιρείας μετρήσεων Gallup σε περισσότερες από 140 χώρες κατά την τελευταία δεκαετία.

Από τα 5 δισεκατομμύρια ενηλίκων που υπάρχουν στον πλανήτη, μόλις το 1,4 δισ. έχει μια καλή δουλειά. Απ’ το υπόλοιπο παγκόσμιο εργατικό δυναμικό, που φτάνει περίπου τα 3,6 δισεκατομμύρια ενηλίκων, μόνον το 7% (σ.σ.: 214 εκατομμύρια άνθρωποι) θεωρεί πως έχει μια σπουδαία και ικανοποιητική δουλειά. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν μια ικανοποιητική δουλειά, δεν την έχουν.

Στην Ελλάδα επτά στους δέκα εργαζόμενους (75%) απασχολούνταν σε δουλειές μερικής απασχόλησης, σύμφωνα με μετρήσεις που έγιναν την περίοδο 2015 – 2016. Το 22% των εργαζομένων υποστηρίζει ότι έχει μια καλή αλλά όχι εξαιρετική δουλειά, ενώ μόλις το 3% είναι απολύτως ικανοποιημένο με τη δουλειά που κάνει.

Το όνειρο ανδρών και γυναικών σε όλο τον κόσμο είναι να έχουν μια καλή δουλειά και, σταδιακά, να αποκτήσουν μια εξαιρετική δουλειά. Ωστόσο, μόνο 214 εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν πράξη αυτό το όνειρο.

Οι σωστές μετρήσεις για να κατανοήσουμε την πραγματική κατάσταση των θέσεων εργασίας είναι μια αρχή.

Το πρόβλημα

Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO), η ανεργία αγγίζει μόλις το 5,6% του πλανήτη, δηλαδή περίπου 260 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι. Αυτό φαίνεται χαμηλό, δεδομένου ότι όλος ο κόσμος ψάχνει για δουλειά. Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος ορίζει και μετρά την ανεργία.

Ο ILO χρησιμοποιεί στοιχεία από εθνικές στατιστικές υπηρεσίες παγκοσμίως. Οι περισσότερες χώρες συλλέγουν αυτά τα δεδομένα χρησιμοποιώντας έρευνες. Αυτές οι έρευνες κάνουν ερωτήσεις στους ανθρώπους όπως: «Έχετε δουλέψει 30 ή περισσότερες ώρες την περασμένη εβδομάδα;». Στη συνέχεια, ρωτάνε αν εργάστηκαν για κάποιο εργοδότη ή για τον εαυτό τους. Εάν δεν απασχολούνται, οι άνθρωποι ερωτώνται αν ψάχνουν για δουλειά.

Τα δεδομένα που προκύπτουν γίνονται επίσημα στατιστικές απασχόλησης για τη χώρα. Μπορεί να υποτεθεί ότι οι φτωχότερες χώρες του κόσμου έχουν τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και ότι οι πλουσιότερες έχουν τα χαμηλότερα. Όμως, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για τα ποσοστά ανεργίας, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ορισμένες από τις φτωχότερες χώρες, όπως η Καμπότζη ή η Λευκορωσία, διαθέτουν μερικά από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας στον κόσμο. Πλούσιες χώρες όπως η Γαλλία ή άλλες χώρες της ευρωζώνης έχουν τουλάχιστον τρεις φορές περισσότερους ανέργους απ’ ότι έχουν οι φτωχότερες χώρες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει στατιστική σχέση μεταξύ του κατά κεφαλήν ΑΕΠ και του ΑΕΠ ανεργίας σε όλες τις χώρες.

Ο λόγος για τον οποίο τα επίσημα στοιχεία της ανεργίας εμφανίζονται τόσο χαμηλά σε ορισμένα από τα φτωχότερα κράτη είναι ότι πολλοί από τους πραγματικά ανέργους θεωρούνται αυτοαπασχολούμενοι. Στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι αυτοαπασχολούμενοι αποτελούν περίπου το 30% του εργατικού δυναμικού.

Αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση γιατί όταν ακούμε τη λέξη «αυτοαπασχολούμενος», όροι όπως «ιδιοκτήτης μικρής επιχείρησης» ή «επιχειρηματίας» έρχονται στο μυαλό μας. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς που κατηγοριοποιούνται ως αυτοαπασχολούμενοι στον αναπτυσσόμενο κόσμο δεν είναι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων ή επιχειρηματίες.

Εξετάζοντας το πόσοι ζουν με λιγότερο από δύο δολάρια τη μέρα, τότε οι αυτοαπασχολούμενοι φαίνεται να είναι σχεδόν στην ίδια κατάσταση με τους ανέργους. Αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότερες αυτοαπασχολούμενες θέσεις εργασίας δεν είναι πραγματικές θέσεις εργασίας.

Αν μια πραγματική δουλειά ή μια καλή δουλειά – το είδος της δουλειάς που όλος ο κόσμος θέλει – περιλαμβάνει τουλάχιστον 30 ώρες την εβδομάδα συνεπούς εργασίας με πληρωμή από εργοδότη, τότε 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι περίπου έχουν καλή δουλειά.

Τι κάνουν όμως οι άλλοι 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι που υπάρχουν στον πλανήτη; Περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι αυτοαπασχολούμενοι, περίπου 300 εκατομμύρια εργάζονται με μερική απασχόληση και δεν θέλουν εργασία πλήρους απασχόλησης, περίπου 400 εκατομμύρια εργάζονται με μερική απασχόληση αλλά θέλουν εργασία πλήρους απασχόλησης, ενώ 260 εκατομμύρια είναι άνεργοι. Οι υπόλοιποι είναι εκτός του εργατικού δυναμικού.

Τουλάχιστον οι μισοί από τους αυτοαπασχολούμενους (σ.σ.: 500 εκατομμύρια) είναι ουσιαστικά άνεργοι. Τα 500 εκατομμύρια που προστέθηκαν στα 400 εκατομμύρια άτομα με μερική απασχόληση που θέλουν εργασία πλήρους απασχόλησης και οι άνεργοι ανέρχονται συνολικά σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων που στην ουσία είναι άνεργοι. Αυτός ο αριθμός του άνω του ενός δισεκατομμυρίου, ο οποίος κρύβεται στο ένα τρίτο του συνολικού εργατικού δυναμικού του κόσμου των 3,6 δισεκατομμυρίων, μπορεί να θέσει στο περίπου 30% την παγκόσμια ανεργία σε σχέση με το 5,6% που εκτιμά η ILO.

Οι χώρες με τις καλύτερες δουλειές

Σύμφωνα πάντα με την έρευνα, το 12% των εργαζομένων του πλανήτη είναι απόλυτα ικανοποιημένο από δουλειές που έχει βρει στη Βόρεια Αμερική. Το 10% έχει βρει εξαιρετικές δουλειές σε κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, το 7% στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, το 4% στην Ευρώπη, το 3% στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, το 3% στην Ασία και μόλις το 2% στην υποσαχάρια Αφρική.

Οι μετρήσεις έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης που είναι πιο χαρούμενοι απ’ όλους με τη δουλειά τους βρίσκονται στις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Συγκεκριμένα, το 26% των εργαζομένων του πλανήτη υποστηρίζει ότι σε αυτές τις χώρες είναι σπουδαίες οι θέσεις εργασίας. Αμέσως μετά ακολουθούν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 12%, το Καζακστάν (11%), η Σιγκαπούρη (11%) και ο Παναμάς (11%). Οι χώρες με τους λιγότερο ευχαριστημένους εργαζομένους είναι το Βόρειο Σουδάν με λιγότερο από 1%, η Μπουρκίνα Φάσο, η Ιταλία, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, το Τσαντ, η Ζιμπάμπουε, το Πακιστάν, η Σομαλία, το Βιετνάμ, η Τανζανία, το Κονγκό και το Τόγκο.