Θα περίμενε κανείς ότι πίσω από την οξύτατη αντιπαράθεση των κομμάτων εξουσίας, του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά και της ΝΔ που θέλει να κυβερνήσει, υπάρχουν βαθύτατες διαφορές ως προς τις μείζονες πολιτικές επιλογές.

Όμως οι μείζονες επιλογές έχουν γίνει εδώ και καιρό από άλλους (ευρισκόμενους έξω από τη χώρα) και τα ελληνικά κόμματα εξουσίας τοποθετούνται επ αυτών ανάλογα με τη θέση που έχουν σε μια δεδομένη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει για τη συμφωνία επιμήκυνσης του χρέους που πέτυχε αφού συμφώνησε να υλοποιήσει ότι ακριβώς ζητούν παγίως οι δανειστές (περικοπές αμοιβών συντάξεων δαπανών και ξεπούλημα περιουσίας)  από το 2010 και το πρώτο μνημόνιο.

Το καλοκαίρι του 2012 από τη θέση της αντιπολίτευσης ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριζε ότι το σχέδιο επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους που ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν οι δανειστές και συζητούσε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ήταν «ένα μακρύτερο σχοινί γύρω από το λαιμό της χώρας».

Τότε, πριν την εποχή ΣΥΡΙΖΑ, οι κυβερνήσει για νε πετύχουν κάποια ελάφρυνση του χρέους δέχονταν τα υψηλά πλεονάσματα στους προϋπολογισμούς, πλεονάσματα που τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση χαρακτήριζε αιματοβαμμένα.

Σήμερα, από την θέση της αντιπολίτευσης η ΝΔ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε και ολοκλήρωσε τις πολιτικές που η ίδια ως κυβέρνηση επιχείρησε να υλοποιήσει: (αιματοβαμμένα) πλεονάσματα μέχρι και την μεθεπόμενη γενιά και επιμήκυνση της αποπληρωμής  του χρέους, δηλαδή ένα μακρύτερο σχοινί περασμένο από  το λαιμό της χώρας.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για την πολιτική διευθέτησης της υπόθεσης της ΠΓΔΜ όπου ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποίησε όλα όσα συζητούσαν οι κυβερνήσεις του παρελθόντος.

Αναζητώντας λοιπόν κάποιος τις «βαθιές» πολιτικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων που ζώσουν ή θέλουν να σώσουν την χώρα και τις βαθύτερες αιτίες του άγριου σκυλοκαβγά τους μοιραία καταλήγει στον ορισμό των πολιτικών κομμάτων του Ροίδη:

«Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».