Γνωρίσαμε τον Ζαχίρ από το Αφγανιστάν μέσα από τον μαγειρικό διαγωνισμό του Star, το MasterChef, που πραγματοποιήθηκε φέτος για τρίτη συνεχή χρονιά και καθήλωσε για άλλη μια σεζόν τους τηλεθεατές.

Ο Ζαχίρ Γιαβαρί κέρδισε τις καρδιές των τηλεθεατών από το πρώτο κιόλας επεισόδιο της εμφάνισής του στην τηλεόραση, ενώ συγκίνησε με την ιστορία του και έκανε πολλούς να δακρύσουν, στο άκουσμα των άσχημων εμπειριών που βίωσε.

Στην οντισιόν του είχε περιγράψει τα δύσκολα χρόνια που πέρασε στο Ιράν, θα βασανιστήρια που το έκαναν ως παιδί, τον αποχωρισμό από τη μητέρα του, τον θάνατο των συγγενών του, αλλά και τον ρατσισμό που βίωσε στην Ελλάδα.

Xαρακτηριστική ήταν η φράση που είχε πει τότε με τεράστια ειλικρίνεια και με πόνο ψυχής: “Θέλω να ξαναβρώ τη δύναμή μου. Έχω όνειρο, αλλά δεν έχω τα φτερά, για να πετάξω.”

Η ένταξή του στο παιχνίδι ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή και η προβολή του στην τηλεόραση υπήρξε ένα πολύ καλό μάθημα και μια όαση μέσα σε όλα αυτά που βλέπουμε καθημερινά στο “γυαλί”.

Ο Ζαχίρ δεν κατάφερε να φτάσει στους ημιτελικούς και τον μεγάλο τελικό, ωστόσο, η συγκινητική αποχώρησή του είχε κάνει εμφανές το πόσο τον αγαπούσαν όλοι, ενώ ήταν έκδηλη για άλλη μια φορά η καλοσύνη και η ειλικρίνειά του.

Κάποια στιγμή στον διαγωνισμό, ο Ζαχίρ είχε εκμυστηρευτεί στον σεφ Λεωνίδα Κουτσόπουλο: “Εγώ θα ήθελα να ανοίξω ένα εστιατόριο, όπου μια μέρα την εβδομάδα θα φιλοξενώ άστεγους, να έρχονται και να τρώνε”.

Μετά το παιχνίδι, λοιπόν, ο Ζαχίρ έκανε αυτό που λέει η καρδιά του και πραγματοποίησε κάποιες από τις σκέψεις και τα “θέλω” του με τον τρόπο που μπορεί τη δεδομένη στιγμή.

Ο Ζαχίρ ενθυμούμενος τις δύσκολες στιγμές που έχει περάσει και έχοντας αισθανθεί στο πετσί του το πάει να πει να είσαι πρόσφυγας σε μια ξένη χώρα, προσπάθησε να βοηθήσει ανθρώπους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.

Πρόσφατα, ο Ζαχίρ βρέθηκε στη Λέσβο και μαγείρεψε εθελοντικά για τους εκεί πρόσφυγες, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την ενσυναίσθησή του και την αγάπη του για τον άνθρωπο