Έχουν περάσει περισσότεροι από δύο μήνες από το πέρας των ισπανικών εκλογών και η μεσογειακή χώρα δεν έχει σχηματίσει ακόμα κυβέρνηση. Βέβαια, οι διαδικασίες στη χώρα της Ιβηρικής έχουν τον δικό τους ρυθμό. Ο Πέδρο Σάντσεθ μετά την πρωτιά στις εθνικές εκλογές (28 Απριλίου) δεν βιάστηκε να προχωρήσει με τις διερευνητικές εντολές, αφενός επειδή ήταν ο αδιαμφισβήτητος νικητής – παρόλο που δεν κατάφερε την απόλυτη πλειοψηφία – αφετέρου επειδή ήθελε να εδραιώσει την κυριαρχία του PSOE και στις ευρωεκλογές της 26ης Μαίου που ακολούθησαν.

 

Η λαϊκή εντολή που έλαβε το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Σάντσεθ ήταν σε καμιά περίπτωση να μην σχηματίσει κυβέρνησης συνεργασίας με το κεντροδεξιό, φιλελεύθερο κόμμα των Ciudadanos – το οποίο ήδη συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας με το Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) και το ακροδεξιό Vox στο τοπικό Κοινοβούλιο της Ανδαλουσίας – και έκλεινε εξ΄αρχής την πόρτα στο PSOE για κυβερνητικό συνασπισμό.

 

Ο Πέδρο Σάνστεθ, την ίδια στιγμή δέχεται πιέσεις από την ευρωπαϊκή ελίτ για συνεργασία με τους φιλελεύθερους Ciudadanos, με τη βάση του όμως να επιμένει Con Rivera No! (Με τον Ριβέρα, όχι). Αναμενόμενη κίνηση, η στροφή Σάντσεθ στο αριστερό Podemos, το οποίο έχασε δυνάμεις και στην εθνική αλλά και την ευρωπαϊκή αναμέτρηση, κρατώντας όμως ποσοστά σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

 

Μετά τη συνάντηση του Σάντσεθ με τον Ιγκλέσιας, τα δύο κόμματα αλληλοκατηγορούνται για ανειλικρίνεια, όσον αφορά την πραγματική τους διάθεση να βρουν τη χρυσή τομή για μία κυβερνητική συνεργασία. Το σοσιαλιστικό PSOE επιμένει στην πρότασή του για στήριξη από τους Podemos, οι οποίοι θα αναλάβουν καίριες, αλλά όχι κυβερνητικές, θέσεις στη διοίκηση του κράτους (οργανισμοί κλπ), ενώ η αριστερή παράταξη εμμένει στην είσοδό της στο νέο κυβερνητικό σχήμα, αναλαμβάνοντας υπουργεία.

 

Επιπλέον, ο Ιγκλέσιας κατηγορεί τον Σάντσεθ ότι ουσιαστικά επιθυμεί και επιδιώκει να ξαναβάλει τη χώρα σε εκλογική διαδικασία – καθώς τα γκάλοπ δείχνουν πως σε τέτοια περίπτωση οι Σοσιαλιστές θα αποσπούσαν άλλες περίπου 20 έδρες στο Κοινοβούλιο και η Σοσιαλιστική Παράταξη δεν θα χρειάζοταν δεκανίκια στον σχηματισμό κυβέρνησης.

 

Οι πρώτοι που ύψωσαν τους τόνους ήταν οι κύκλοι του PSOE, μεσω της εκπροσώπου του Αδριάνας Λάστρα κατηγορώντας τον Ιγκλέσιας πως δεν αναζητεί μία ρεαλιστική λύση και «μόνο νοιάζεται για τις καρέκλες στο υπουργικό συμβούλιο». Μάλιστα, διέρρευσε πως ο Ιγκλέσιας απαίτησε να γίνει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κάτι που διαψεύστηκε κατηγορηματικά από τους Podemos.

 

Επιπλέον, οι Σοσιαλιστές υπαινίχθηκαν πως σε περίπτωση που ο Ιγκλέσιας υποσκάψει τον σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς, όπως είχε συμβεί το 2016 – με αποτέλεσμα το PSOE να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας μετά την παραίτηση Ραχόι – τότε υπάρχει ενδεχόμενο να εκμεταλλευθεί το νομικό κενό και να επιστρέψει στην εξουσία ως κυβέρνηση μειοψηφίας η δεξιά με τη στήριξη πλέον και του ακροδεξιού Vox.

 

Από την πλευρά τους, οι Podemos δηλώνουν έκπληκτοι από τη στάση του Σάντσεθ, σχετικά με τους όρους συμφωνίας εκφράζοντας δυσαρέσκεια για τις διαρροές μυστικών επαφών που είχαν τα δύο κόμματα, πέραν των επίσημων διαβουλεύσεων για την κυβέρνηση και για τους υπαινιγμούς ότι ο Ιγκλέσιας απείλησε τον Σάντσεθ πως εάν δεν αναλάβει υπουργεία δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης.

 

Ο πρώην πλέον υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Ζοζέπ Μπορέλ – ο οποίος επελέγη για τη θέση του Υπατου Εκπροσώπου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης – δήλωσε στην El Pais πως δεν υπάρχει λόγος για νέα προσφυγή στις κάλπες καθώς ο ισπανικός λαός είναι κουρασμένος από τις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια, η Ισπανία έχει σχεδόν μία εκλογική διαδικασία ανά χρόνο.

 

Στις περιφέρειες, η κατάσταση είναι ελαφρώς διαφορετική. Σε πολλές περιφέρειες και Δημαρχίες δεν έχει υπάρξει ακόμα κυβερνητικός σχηματισμός καθώς η επιμονή του ηγέτη του ΡΡ Πάβλο Κασάδο να προέρχονται από το κόμμα του οι πρόεδροι των Περιφερειών, σε κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας με τους Ciudadanos και τη στήριξη του Vox να προκαλεί διχασμό στο φιλελεύθερο κόμμα του Άλβερτ Ριβέρα – καθώς πολλά στελέχη του ανθίστανται στη συνεργασία με την ακροδεξιά, και από την άλλη η οργή του ακροδεξιού ηγέτη Σαντιάγκο Αμπασκάλ, βάζουν φρένο σε συντηρητικές μεν, συνεργασίες, δε.

 

Στον αντίποδα, στην προοδευτική περιοχή της Βαρκελώνης, η δήμαρχος Άντα Κολάου και ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης των Καταλανών Σοσιαλιστών (PSC) Τζάουμε Κουλμπόνι κατέληξαν σε μία «Συμφωνία της Αριστεράς για τη Διακυβέρνηση» έπειτα από διαπραγματεύσεις σχεδόν ενός μήνα, προκειμένου να μην καταλήξει η περιφέρεια σε δεξιά χέρια. Η νέα δημοτική Αρχή θα διαθέτει μία πλειοψηφία 19 συμβούλων, που θα προωθήσουν μία προοδευτική και πλουραλιστική ατζέντα μέτρων.

 

Στην κοινή τους συνέντευξη, η Κολάου ανακοίνωσε πως η δημαρχία θα έχει έξι γραμματείες, που θα διανεμηθούν εξίσου: αυτές για την οικονομία, τη ψηφιακή μετάβαση και την Ατζέντα 2030 και Ασφάλεια, θα ελέγχονται από το PSC, ενώ η Οικολογία, Πολεοδομία και Υποδομές, Κοινωνικά Δικαιώματα και Φεμινισμός και Πολιτισμός θα περάσουν στην παράταξη Barcelona en Comu’ της Κολάου.

 

Λεπτές ισορροπίες επομένως τόσο σε εθνικό, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Ο Σάντσεθ, αφενός έχει κατά νου την εκπεφρασμένη επιθυμία των οικονομικών κύκλων της χώρας, αλλά και των Βρυξελλών, για μία κυβέρνηση συνεργασίας με τους φιλελευθερους Ciudadanos, που θα του εξασφάλιζαν μία κυβέρνηση άνετης πλειοψηφίας, αφετέρου μία νέα προσφυγή στις κάλπες τον Νοέμβριο ίσως του χαρίσει την απόλυτη πλειοψηφία. Ρίσκο ή όχι, μένει να φανεί.