Μπορεί οι «εκατό μέρες» της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην συγκλόνισαν τον κόσμο, αλλά μας δίνουν τη δυνατότητα να κάνουμε ορισμένες διαπιστώσεις.

 

Ας αρχίσουμε από τα εύκολα.

 

Ήταν πράγματι εντυπωσιακός ο βαθμός προετοιμασίας της ΝΔ -κυρίως του ίδιου του Μητσοτάκη- για την στελέχωση, όχι μόνο της κυβέρνησης. αλλά και του κρατικού μηχανισμού ιδιαίτερα.

 

Σαν να… ήταν έτοιμοι από καιρό. Ανεξάρτητα από τα κριτήρια επιλογής των προσώπων -υπήρξαν κομματικές προτιμήσεις και ακατανόητες τοποθετήσεις-, όλοι θα κριθούν από το αποτέλεσμα της δουλειάς τους.

 

Επίσης, υπήρξε και μια υπεροπλία σε ότι αφορά στην επικοινωνία, είτε λόγω των λαθεμένων επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα αυτό, είτε επειδή η ΝΔ ήταν οργανωμένη την περίοδο της αντιπολίτευσης και τώρα ως κυβέρνηση το εισπράττει με το παραπάνω.

 

Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» που σχεδίασε ο κ. Γεραπετρίτης, βλέπουμε μια υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας στους συνεργάτες του πρωθυπουργού στο Μαξίμου, που υπερβαίνει ρόλους υπουργών και υφυπουργών, οι οποίοι δεν κάνουν βήμα αν δεν ενημερώσουν τους… «Μαξιμιλιανούς».

 

Αυτό μπορεί να σημαίνει απόλυτο έλεγχο του Μητσοτάκη για τα πάντα, αλλά χρεώνεται και προσωπικά τα πάντα. Και τα καλά και τα άσχημα.

 

Αυτά για την επικοινωνία και τον τρόπο που έχει σχεδιαστεί η λειτουργία της κυβέρνησης.

 

Τώρα όμως θα αρχίσει να κρίνεται η κυβέρνηση στα μεγάλα και κρίσιμα.

 

– Πώς θα αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό; Άλλο νά’σαι στην αντιπολίτευση.

 

– Πώς θα αντιδράσει στις συνεχείς προκλήσεις του Ερντογάν;

 

– Πώς -και πότε- θα καθορίσει την ελληνική ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ιόνιο;

 

– Πώς ακριβώς θα βελτιώσει -όπως έλεγε- την συμφωνία των Πρεσπών; (ας μην πούμε εδώ τι έλεγαν τα στελέχη της ΝΔ προεκλογικά)

 

– Πώς ακριβώς θα προκληθεί επενδυτικό τσουνάμι στη χώρα; (μόνο με την υπογραφή τριών ΚΥΑ για το Ελληνικό;)

 

Αυτά και άλλα πολλά θα κρίνουν την πορεία της κυβέρνησης.

 

«Εδώ θα είμαστε» για να τα παρακολουθούμε…