Οι πρώτες φωνές που μιλούσαν ελληνικά στο ραδιόφωνο ήταν φωνές προδοτών. Πρακτόρων του εχθρού! Το 1934 το «Ράδιο Μπάρι» ένας ραδιοφωνικός σταθμός που έστησε ο Μουσολίνι για να περνά την προπαγάνδα του άρχισε τις ελληνικές εκπομπές του. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε αρχίσει να εκπέμπει στα Αραβικά και σε άλλες γλώσσες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κομμάτια του μωσαϊκού της Νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που ονειρευόταν.

Για τέσσερα χρόνια, μέχρι το 1938 που άρχισε τη λειτουργία του ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών οι Ιταλοί έκαναν προπαγανδιστικό πάρτι.

Ο Μουσολίνι στη ραδιοφωνική του αυτή επίθεση, σε αντίθεση με την άλλη, την στρατιωτική ακολούθησε έξυπνη τακτική. Η προπαγάνδα γινόταν υπόγεια, όχι φανερά. Σε πρώτη φάση προσπάθησε – και κατάφερε – να προσελκύσει πολλούς επώνυμους που έδιναν συνεντεύξεις ή παρουσίαζαν εκπομπές στον σταθμό του. Πλήρωνε καλά κι αργότερα όταν η διείσδυση έπρεπε να μεγαλώσει τύπωνε στην Ιταλία κι ένα μηνιαίο περιοδικό την ΡΑΔΙΟ – Επιθεώρηση όπου κι εκεί οι αμοιβές ήταν εξαιρετικά υψηλές.

Αυτό που ενδιέφερε το φασιστικό καθεστώς ήταν να έχει ακροαματικότητα σταθμός και την κατάλληλη στιγμή να στραφεί κατά της Ελλάδος. Δεν παράξενο λοιπόν που πάντα οι εκπομπές είχαν «κυβερνητική χροιά». Τα δελτίο ειδήσεων δεν διέφεραν και πολύ από αυτά της ΕΡΤ. Για παράδειγμα ήταν με τον Βενιζέλο όταν στη κυβέρνηση ήταν οι Φιλελεύθεροι, στήριξαν την επιστροφή του Γεωργίου Β’  όταν ήταν φανερό ότι ο Αγγλόφιλος Βασιλιάς θα επέστρεφε στο θρόνο του και φυσικά στήριξαν το καθεστώς της «4ης Αυγούστου». Μια ματιά στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού ΡΑΔΙΟ – Επιθεώρηση που έχει ημερομηνία «Οκτώβριος 1940» δίνει την εντύπωση που το περιοδικό εκδίδεται από φιλέλληλες Ιταλούς ή Ιταλόφιλους Έλληνες. Τίποτε δεν προδίκαζε αυτό που θα γινόταν στις 28 Οκτωβρίου.

Δεν είναι περίεργο που πολιτικοί όπως ο Κονδύλης ή ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, διανοούμενοι όπως Άγγελος Σικιελιανός, ο Γιάννης Κορδάτος, ο Άγγελος Τερζάκης, ο Διονύσιος Κόκκινος ή ο Παύλος Παλαιολόγος συνεργάστηκαν και πληρώθηκαν από τον σταθμό.

Όλοι αυτοί με την μεσολάβηση του Μάριου Βαϊάνου, του Πρακτορείου Πνευματικής Συνεργασίας ηχογραφούσαν τις ομιλίες τους σε μεταλλικούς δίσκους που έστελνε στο Μπάρι ο Βαϊάνος. Κάποιοι από αυτούς τους δίσκους έχουν εντοπιστεί, αλλά είναι εξαιρετικά φθαρμένοι.

Στο διάστημα αυτό σημαντική ήταν και η βοήθεια του ιδρυτή του συνδέσμου «Αθήνα – Ρώμη» Λουκά Κανακάρη – Ρούφου, πολιτικού από την Πάτρα.

Μετά την Ιταλική επίθεση οι… μάσκες πέφτουν. Ο σταθμός γίνεται καθαρά προπαγανδιστικός, μεταδίδει ψέματα για τα νέα του μετώπου και δέχεται μπαράζ παρασίτων από τον σταθμό του Τσιγαρίδη στη Θεσσαλονίκη.

Παρουσιαστές των εκπομπών είναι οι δωσίλογοι, πλέον, Γιάννης Κουράνης και ο καθηγητής Γεώργιος Ζώρας.

Οι εκπομπές αρχικά ήταν δύο φορές την εβδομάδα για να γίνουν καθημερινές από τον Οκτώβριο του ’34. Ξεκινούσαν στις 9.15 το βράδυ και ολοκληρώνονταν στις 10.00

Ο σταθμός άρχισε να λειτουργεί το 1932, η πρώτη ξενόγλωσση εκπομπή ήταν στα Αλβανικά (6 Σεπτεμβρίου 1932) και ακολούθησαν σε Αραβικά (24 Μαρτίου 1934), Ελληνικά (20 Αυγούστου 1934), Ρουμάνικα, Ουγγρικά, Βουλγάρικα (21 Δεκεμβρίου 1936) και Τουρκικά (9 Μαρτίου 1937).

Εκπομπή στα ελληνικά από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ρώμης υπήρχε κάθε Κυριακή βράδυ (0.40 έως 01.00) κυρίως για τους Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ.

Ειρωνεία. Ο σταθμός του καθεστώτος Μουσολίνι που φτιάχτηκε για προπαγάνδα καταλήφθηκε από Ιταλούς αντάρτες και στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 μετέδωσε την είδηση της Συνθηκολόγησης, άνευ όρων της Ιταλίας και στη συνέχεια πέρασε στα χέρια του Αμερικανικού στρατού όπου συνέχισε να παρουσιάζει προπαγανδιστικές εκπομπές, αυτή τη φορά για τους συμμάχους.

 

Πηγή: pasatempo.wordpress.com