Μαριλίζα και Φώφη ανέλαβαν με τις καλύτερες προθέσεις να σηκώσουν στους ώμους τους την υπόθεση της δημόσιας Υγείας. Κι ας ελπίσουμε ότι οι βάτες θα μειώσουν λίγο τις ασκούμενες πιέσεις μιας και τα κληροδοτήματα του Δημήτρη Αβραμό­πουλου απαιτούν τιτάνιες αντοχές.

Μαριλίζα και Φώφη ανέλαβαν με τις καλύτερες προθέσεις να σηκώσουν στους ώμους τους την υπόθεση της δημόσιας Υγείας. Κι ας ελπίσουμε ότι οι βάτες θα μειώσουν λίγο τις ασκούμενες πιέσεις μιας και τα κληροδοτήματα του Δημήτρη Αβραμό­πουλου απαιτούν τιτάνιες αντοχές.

Να θυμίσουμε ότι τα τελευταία δύο χρόνια στον τομέα υπήρξαν ιδιαίτερα ταραχώδη κι ότι οι πε­ρισσότερες διμερείς συμφωνίες (μεταξύ εργαζο­μένων και υπουργείου) παρέμειναν ημιτελείς. Ο εξανθρωπισμός του ωραρίου των γιατρών και των νοσηλευτών δεν επιτεύχθηκε ποτέ επειδή δεν προ­ηγήθηκαν οι απαραίτητες προσλήψεις.

Οι απαραίτητες προσλήψεις δεν πραγματοποιή­θηκαν επειδή προφανέστατα δεν υπήρξε η απα­ραίτητη πολιτική (και… κονδυλιακή) βούληση. Τα νοσοκομεία για πολύ καιρό λειτουργούσαν μετ’ εμποδίων και «μαγιά» της περίθαλψης υπήρξε ως επί το πλείστον η προσφορά και η αυταπάρνηση του υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού.

Το πρόβλημα της υποστελέχωσης μάλιστα αναμέ­νεται να οξυνθεί περαιτέρω στο εγγύς μέλλον λόγω της μαζικής φυγής των νοσηλευτριών που πιέζο­νται από τις ευρωπαϊκές παρεμβάσεις στα όρια συνταξιοδότησης.

Επιπλέον, μαίνεται το πρόβλημα των προβληματι­κών πληρωμών του ΟΠΑΔ και των νοσοκομειακών χρεών που αποτελούν υπερτροφικά αποκυήματα του πολυετούς πάρτι των κοινοπραξιών στα πα­ρασκήνια της Υγείας. Η κρίση που ξέσπασε πέρσι μάλιστα είχε οδηγήσει σε «στάση εργασίας» ακόμα και τους χειρουργούς, που απολύμαιναν πληγές με οινόπνευμα και ιώδιο από το σπίτι ή από το φαρμα­κείο του αυτοκινήτου.

Η υποτιθέμενη ρύθμιση των χρεών έλυσε προσω­ρινά το πρόβλημα, αλλά είναι ζήτημα χρόνου να επανεκδηλωθεί. Η φάση της θεραπείας και της αποθεραπείας λοιπόν για τις δυο «νέες» της Υγείας θα είναι μακρά… Βοήθειά τους…